حرم مطهر و بارگاه ملکوتی حضرت معصومه خواهر گرامی خورشید هشتم در سالروز شهادت امام رئوف یکپارچه سیاه‌پوش است و تمام صحن‌ها و خیابان‌های اطراف حرم مطهر به قطعه‌ای ماتم‌زده و عزادار در شهر آشیانه اهل‌بیت(ع) تبدیل‌شده است.
مردم قم از شب گذشته در ماتم غروب غریبانه خورشید هشتم به سوگ نشستند و با حضور در خیابان‌های مشرف به بارگاه نورانی کریمه اهل‌بیت(س) در غم شهادت امام مهربانی‌ها اشک ماتم می ریزند.
اشک‌هایی که مردم در جای جای شهر مقدس قم می‌ریزند جنس دل‌تنگی دارد، چه این‌که بسیاری از همین مردم همه‌ساله در این روزها در جوار ملکوتی خورشید هشتم بودند که امسال به دلیل شرایط بغرنج کرونایی از راه دور به ضامن آهو سلام می‌دهند.
هر چند که وضعیت نگران‌کننده کرونا از شکوه و تعدد آیین های سوگواری امام هشتم(ع) کاسته اما غربت آن را تشدید کرده به‌گونه‌ای که امسال مردم بیش از هر زمان دیگری با امام غریب خود پیوند قلبی و عاطفی برقرار می‌کنند.
بسیاری از خانواده‌های قمی با پای پیاده خود را به حرم مطهر حضرت معصومه می‌رسانند و با حفظ پروتکل‌های بهداشتی، تسلی خاطری به خواهر امام رئوف خود می‌دهند.
پرچم‌های مشکی در تمام فضای شهر به چشم می‌خورد، از بسیاری از مساجد، حسینیه‌ها و برخی منازل صدای روضه‌خوانی و مدیحه‌سرایی به گوش می‌رسد، همزمان در این روز مسجد مقدس جمکران و بقاع متبرک امامزادگان هم غرق در ماتم است.
با تداوم شرایط کرونایی مراسم سوگواری و عزاداری شهادت امام رضا(ع) با تعداد محدودتری از مردم در صحن‌های مختلف حرم مطهر با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی در حال برگزاری است و زائران به‌محض ورود به حرم توسط خادمان سلامت مورد تب سنجی قرار می‌گیرند.
امام علی بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان در یازدهم ذیقعده سال ۱۴۸ هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.
نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان «رضا» به معنای «خشنود» می‌باشد. یکی از القاب مشهور حضرت، «عالم آل محمد» است. این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان می‌باشد.
پدر بزرگوار امام رضا، امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان بود که در سال ۱۸۳ ه. ق، به دست هارون عباسی به شهادت رسید و مادر گرامیشان نجمه نام داشت.
امام رضا (ع) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت و به رسیدگی امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خویش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام‌های بزرگ و استواری برداشت.
مدت امامت حضرت رضا (ع)، حدود ۲۰ سال طول کشید که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.
امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با نقشه و حیله مامون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت. آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مامون و گذشت سه سال، در ۵۵ سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسیدند.
نظر شما