باید برای هر مشکلی روزنه ای پیدا کرد، آن موقع اسـت کـه نوری می تابد و بر تاریکی ای کـه آدم را فراگرفته چیره می شود؛ همه این ها زمانی اتفاق می افتد کـه بـه زندگی امیدوار باشیم و احساس خوب بـه زندگی را در خودمان تقویت کنیم. مـن بیماری ام رابه بوکس تشبیه کردم و در میدان مسابقه با تمام وجود سعی کردم، آنرا شکست دهم. اگر نجنگی و بخواهی شکست را بپذیری ضربه تـو را از پای در می آورد و نابود می کند. بـه نظرم اشخاصی کـه در زندگی مسوولیت پذیرند در مقابل بیماری عکس العمل بهتری از خودشان دارند. امید اسـت کـه هدف را شکل می دهد و افرادی کـه شکست می‌خورند بـه نظرم اشخاصی هستند کـه احساس خوبی از زندگی در خودشان تقویت نمی‌کنند آنها نسبت بـه زندگی و نعمات آن متواضع و شکرگزار نیستند.
خیلی ساده اسـت؛ مـن زندگی را خیلی دوست دارم، آدم ها، طبیعتش و همه وجوه و ابعاد آن کـه خدا خلق کرده را دوست دارم. زندگی هیچ وقت تازگی اش را برای مـن از دست نمی دهد، بااینکه سن و سالم از این حرف ها گذشته اما هیجان و شور و شوق زندگی در من وجود دارد و بـه همه چیز شگفت انگیز و تازه نگاه می کنم. همین موضوع باعث می شود، همیشه برای زندگی کردن امید داشته باشم. مـن شب با آرزوی این کـه صبح بیدار شوم و دوباره نفس بکشم، می خوابم. دوست دارم، زندگی کنم تا حتی همین گرمای تابستان را کـه خیلی ها از آن فراری اند و مدام گله می کنند، ببینم و از آن واقعا لذت ببرم. مـن عاشق گرمای تابستانم. این سخنان مهم و پرمایه ایست که حسین محب اهری در اوج درد و بیماری و تنها مدتی قبل از درگذشت بر اثر سرطان در وصف زندگی و ایمان و مبارزه برای زیستن ابراز کرده بود.
حسین محب‌اهری متولد ۲۹ مهر ۱۳۳۰ خورشیدی در تهران بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما بود. او لیسانس ادبیات فارسی را از مدرسهٔ عالی ادبیات و زبان‌های خارجی در ۱۳۵۸ خورشیدی دریافت کرد. یک دوره آموزش بازیگری در کارگاه نمایش، زیر نظر آربی اوانسیان را در ۱۳۵۴ خورشیدی گذراند.
حسین محب اهری در دهه ۶۰ خورشیدی همچنین در بخش خبر خبرگزاری جمهوری اسلامی نیز به فعالیت می‌پرداخت و خبرنگار حوزه سینما و تئاتر ایرنا بود.
وی درباره دوستی و رفاقت با اهالی سینما و دیگر هنرمندان گفته بود: من با همه رفیقم، اما رفیق ندارم. تنها شخصی که دوستی ام با او به سالیان قبل بر می گردد، آتیلا پسیانی است، نمی دانم شاید نچسبم یا همراه خوبی نیستم اما دوست صمیمی ندارم.
بازی در سینما را از ۱۳۶۵ خورشیدی با ایفای نقش کوچکی در فیلم رابطه به کارگردانی پوران درخشنده آغاز کرد. او همچنین از ۱۳۵۰ خورشیدی به عکاسی تجربی و تئاتر اشتغال داشت.
او یک بار با سرطان غدد لنفاوی دست‌وپنجه نرم کرد و بیماری‌اش که بهبودیافته به نظر می‌رسید، عود کرد؛ اما با مبارزه با بیماری‌اش مجدداً سرطان را شکست داد. نخستین بار علایم بیماری در ۱۳۷۹ خورشیدی به سراغش آمد اما پزشکان نتوانستند بیماری را تشخیص بدهند، ۲ سال بعد در ۱۳۸۱ خورشیدی شدت بیماری زیاد شد و اینبار بیماری سرطان لنف را تشخیص دادند. او مجبور به عمل جراحی و خارج کردن توده از زیر گوش تا زیر گردنش شد، سپس به شیمی درمانی پرداخت و تا ۹ سال بدون مشکل زندگی اش ادامه داشت. ۹ سال بعد علایم دوباره بیماری سرطان به سراغش آمد و بعد از آزمایشات مختلف تومور در ریه ها، گردن و پا دیده شد، اینبار تومور از کشاله رانش خارج کردند و دوباره مدتی شیمی درمانی کرد و برای سومین بار علایم سرطان دوباره ظاهر شد.
وی درباره بیماری سرطان و مواجهه اش با آن گفته بود: «سرطان مثل هر بیماری دیگری است، مثل سرماخوردگی، میگرن و ... هر شخصی ممکن است، گرفتارش شود، منتها وقتی بیماری سرطان به سراغ آدم می‌آید، کمی بیشتر از برخی بیماری‌ها با بدن انسان کلنجار می‌رود. مهم این است که شما می‌خواهید به این کلنجار ادامه دهید یا نه. من می‌خواستم. من الان ۲۰ سال است دارم، تلاش می‌کنم، شکستش دهم و تا الان هم زور من بیشتر بوده تا ببینیم در آینده چه می‌شود.»
سرانجام محب اهری در آذر ۱۳۹۷ خورشیدی بر اثر وخامت حال ناشی از بازگشت سرطان در بیمارستان بستری شد. وی در ساعت ۲ بامداد ۲۶ دی ۱۳۹۷ خورشیدی بر اثر بیماری و ایست قلبی در ۶۷ سالگی در بیمارستان لالهٔ تهران درگذشت.
محب اهری در تئاتر
«آدم آدم است» نوشته «برتولت برشت» به کارگردانی «داریوش فرهنگ» ۱۳۵۴ خورشیدی را باید نخستین تجربه محب اهری در عرصه تئاتر دانست. بازی در نمایش خسیس، اثر مولیر به کارگردانی مریم کاظمی و بازی در نمایش مجلس شبیه در ذکر مصایب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رخشید فرزین نوشته و کارگردانی بهرام بیضایی در ۱۳۸۴ خورشیدی از جمله فعالیت‌های او در عرصه تئاتر بود.
محب اهری همچنین تجربه همکاری با کارگردانانی چون سیاوش طهمورث، هادی اسلامی، پری صابری، آتیلا پسیانی؛ امیر دژاکام، اسماعیل خلج، شهره لرستانی، منیژه حامدی و... را نیز در کارنامه نمایش روی صحنه خود دارد.
محب اهری در رادیو
حسین محب اهری در زمان پخش برنامه صبح جمعه با شما با هنرمندانی چون علیرضا جاویدنیا، بیوک میرزایی، داوود منفرد و نسیم رفیعی در مقام کارگردان، بازیگر و مجری همکاری داشت. او درباره چگونگی پیوستن به این گروه گفته بود: بیش از ۲۰ سال پیش بود «صبح جمعه ایرانی» را تجربه کرده بودم. اما فاصله افتاده بود و دوستان خواستند و از اردیبهشت با رادیو «صبح جمعه با شما» شروع کردم. وقتی روز اول رفتم، پیش بچه‌ها در حقیقت یک حس خوبی به من القاء کرد و دوستان قدیمی را دیدم، برایم خاطرانگیز بود. وقتی دور هم جمع می‌شویم، نمایشنامه رادیویی می‌خوانیم، برای من خیلی موقعیت دلپذیری است.
به رادیو آمدم، نخستین چیزی که به ذهن نویسندگان و کارگردانان متبادر می‌شد، گویا آن مساله معلم تلویزیون بود و خودش باعث شد، این شخصیت هویت پیدا کند و یکی از شخصیت‌های می‌خوانم، معلم آن برنامه "مبصر پنج ساله کلاس" است. چرا که آن حسّ برای شنونده یک سابقه ذهنی دارد. یکی هم تازگی‌ها شروع شده از طرف یک نماینده مجلس متن‌ها را می‌خوانم. تمام سعی‌مان این است از نوشته کمک بگیرم، برای آن شخصیتی که نویسنده به تحریر نگارش درآورده اما هنوز به قول بچه‌ها شخصیت‌ها هویت نگرفته و ثبت نشده است. کار باید مسیری را طی کند تا شنونده با این شخصیت‌ها از لحاظ صدا آشنا بشود. چون این معلم را از قبل می‌شناسد، فرآیند و شخصیت من در رادیو «صبح جمعه با شما»، روان تر و باورپذیرتر شده است.
محب اهری در تلویزیون
حسین محب‌اهری نخستین بار در تلویزیون حضور یافته و ۱۳۶۳ خورشیدی در ۳۳ سالگی در سریال ماه پنهان است به کارگردانی مسعود فروتن و خسرو شایسته بازی کرده است. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدیش مانند سریال مختارنامه، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای حسین محب‌اهری محسوب می‌شود و همکاری با هنرمندانی همچون فهیمه راستکار، آتش تقی‌پور، احمد آقالو و علیرضا مجلل را تجربه کرد.
او در ۱۳۹۰ خورشیدی دوره پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در آثار مهمی بازی کرده است. او در این سال با بازی در ۲ سریال مهم تلویزیون خود را به مردم معرفی کرد. آثار مهم حسین محب‌اهری در این سال، بازیگری در سریال مختارنامه به کارگردانی سید داود میرباقری و سریال راه شب به کارگردانی داریوش فرهنگ محسوب می‌شود.
محب اهری همچنین در مجموعه‌های تلویزیونی متعددی همچون «محله برو بیا»، «سربداران»، «محله بهداشت»، «بوعلی سینا»، «باجناق‌ها»، «مختارنامه»، «تبریز در مه»، «پایتخت ۲»، «خوب، بد، زشت»، «دردسرهای عظیم ۲»، «معمای شاه»، «بیمار استاندارد»، «علی‌البدل»، «شب عید» و… به ایفای نقش پرداخت.
محب اهری در سینما
محب اهری بازی در سینما را از ۱۳۶۵ خورشیدی با ایفای نقش کوچکی در فیلم رابطه به کارگردانی پوران درخشنده آغاز کرد. محب اهری یکی از بازیگران فعال و پرکار دهه ۶۰ و ۷۰ خورشیدی بود که از او آثار سینمایی فراوانی به یادگار مانده است. از جمله این آثار می‌توان به سه بیگانه، وقتی برگشتم… (قشنگ و فرنگ)، ساکن طبقه وسط، فرزند چهارم، خوابم میآد، گلچهره، بیداری، پسر آدم، دختر حوا، وقتی همه خوابیم، اسپاگتی در هشت دقیقه، عروس کاغذی، آقای شانس، راه افتخار، کاکادو، روز واقعه، روز فرشته، من زمین را دوست دارم، همسر، خوشخیال، اتل متل توتوله، جیببرها به بهشت نمیروند، سیرک بزرگ، دو فیلم با یک بلیت، سفر جادویی، خارج از محدوده، محموله اشاره کرد.
حسین محب‌اهری در ۱۳۸۹ خورشیدی در ۵۹ سالگی برای فیلم گل چهره به کارگردانی وحید موسائیان توانست در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر در بخش سودای سیمرغ برای جایزه سیمرغ بلورین نقش دوم مرد نامزد شود.
خداحافظ دختر شیرازی به کارگردانی افشین هاشمی آخرین نقش آفرینی زنده یاد محب اهری در عرصه سینما به شمار می آید.
منابع:
۱.سوره سینما؛ بیوگرافی هنرمندان
۲. «حسین محب اهری :آقا اجازه، من رفتم». روزنامه ایران. ۲۶ دی ۱۳۹۷.
۳.ماهنامهٔ سینمایی فیلم، سال چهاردهم، شماره ۱۹۵، صفحهٔ ۲۱، آبان ۷۵
۴.ماهنامهٔ سینمایی فیلم، سال دوازدهم، شمارهٔ ۱۶۷، صفحهٔ ۳۰، آذر ۷۳
۵. «میزگرد طنز : ماجراهای "صبح جمعه با شما" از چگونگی حضور منوچهر نوذری تا هراس برخی سیاستمداران از طنز بدون تعارف رادیو»؛ ۷ مرداد ۱۳۹۷.
۶.آرشیو اختصاصی عکس ایرنا
نظر شما