به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، علی اصغر مونسان با انتشار تصاویری از هنر فیروزه‌کوبی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی اینستاگرام، نوشت: فیروزه‌کوبی هنری است که با خلق لایه‌ای از خرده سنگ‌های فیروزه بر سطح بدنه‌های فلزی اشیاء و زیورآلات با ارزشی را ساخته پرداخته می کند.
وزیر میراث فرهنگی با بیان اینکه «فیروزه‌کوبی در ایران به گونه‌ای که امروزه کار می‌شود جزء هنرهای معاصر ۱۰۰ سال اخیر است، اما مانند دیگر هنرهای موجود دارای پیشینه کهن است» توضیح داد: تکنیک کنارهم قراردادن خرده‌سنگ‌ها و موزائیک‌های رنگی، نه تنها در ایران بلکه در جهان قدمتی دیرینه دارد و این نبوغ هنرمند است که با جایگزینی عناصر کاربردی خود می‌تواند طرحی نو را ایجاد کند.
«فیروزه‌کوبی به طور کلی از تزیین سطح فلزاتی چون طلا و نقره و ساخت زیورآلات به سطح ظروف مسی، برنجی و ...آورده شده است و در حال حاضر تنها در اصفهان انجام می‌گیرد»
«زیرساخت توسط متخصص این کار متناسب با چگونگی طرح اندازی فیروزه، ساخته می‌گردد به گونه‌ای که اطراف قسمت که فیروزه در آن چسبانده می‌شود دوتا سه میلی‌متر برجسته است. خرده‌سنگ‌های فیروزه پس از خریداری از معادن فیروزه مشهد، دامغان و نیشابور بنابر نوع استفاده دانه بندی شده است و ضایعات آن جدا می‌شود.»
به گزارش ایرنا، تزیینات با فیروزه هنری با قدمت چند هزار ساله در ایران است که در عصر ساسانیان در انواع زینت‌آلات رواج داشت. نمونه آثار و کاوش‌های باستان‌شناسان قدمت چندهزار ساله این رشته هنری در ایران را گواه می‌دهند. اکنون این هنر چهره کاربردی تری به ویژه در اصفهان به عنوان خاستگاه اصلی فیروزه‌کوبی به خود گرفته است و این رشته هنری در دنیای هنر معاصر توسط هنرمندان جوان رشد و بلوغ پیدا کرده است.
تاریخچه استفاده از فیروزه به هزاران سال پیش برمی‌گردد، ولی قدمت هنر فیروزه‌کوبی روی احجام و ظروف مختلف به شکل امروزی و با بهره‌گیری از چسب مخصوص که باعث استحکام بیشتر سنگ فیروزه می شود، کمتر از یک قرن است.
نظر شما