۴۸۰ هکتار از مراتع رزن و درگزین اصلاح شد

ناصرمحققی روز پنجشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: از این میزان، ۲۵۰ هکتار بذر پاشی، کپه‌کاری با گیاهان داروئی، ۱۰۰ هکتار بذرپاشی در مراتع روستاهای «نینج»، ۵۰ هکتار در مراتع روستای «قرایلر» و ۱۰۰ هکتار در مراتع روستای «مادآباد» رزن اجرا شده است.

وی اضافه کرد: در شهرستان درگزین نیز سطحی معادل ۲۳۰ هکتار بذرپاشی، کپه‌کاری با بذر گیاه داروئی گلرنگ و بذر پاشی با بذر گیاه داروئی بابونه صورت گرفته که شامل ۱۵۰ هکتار از مراتع روستاهای «عین آباد» و ۸۰ هکتار در مراتع روستای «سنگرانکوه» اجرا شده است.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان های رزن و درگزین اضافه کرد: طرح کپه‌کاری در مراتع تخریب شده و با پوشش گیاهی فقیر اجرا می‌شود و این طرح با انتخاب گونه‌های گیاهی بومی و سازگار با شرایط محیطی منطقه موفقیت کامل طرح کپه‌کاری را به دنبال دارد.

محققی افزود: گونه های بومی قادر به رقابت با دیگر گیاهان بوده همچنین دارای خوشخوراکی زیاد، قدرت ترمیم و زادآوری، رشد مجدد و محافظت از خاک در مقابل فرسایش هستند.

وی مهمترین هدف از اجرای طرح کپه‌کاری را ایجاد چراگاه های دائمی بیان کرد و گفت: آموزش های لازم در خصوص نحوه صحیح چاله کنی، میزان بذور مورد استفاده در هر چاله و نکات کاربردی پیش از اجرای طرح توسط کارشناس مرتع منابع طبیعی با هدف توجیه بهره برداران ارائه شد.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان های رزن و درگزین خاطرنشان کرد: عملیات اصلاح و احیا مراتع در قسمت‌هایی از اراضی ملی که مرتع پوشش گیاهی خود را از دست داده صورت می‌پذیرد و هدف از آن تامین علوفه دام، جلوگیری از فرسایش خاک و جلوگیری از ایجاد سیلاب است که با کشت گیاهان دارویی به تقویت اقتصادی ذینفعان بومی بوده و در آینده منبع درآمدی برای مرتعداران تبدیل می شود.

محققی گفت: کپه کاری یکی از روش‌های بذرکاری، تقویت پوشش گیاهی و مدیریت در مراتع کوهستانی است که به علت فشار چرای دام در دراز مدت از نظر کمی و کیفی تحلیل رفته و گیاهان خوش خوراک آن با گونه های نامرغوب جایگزین می شود.

وی توضیح داد: این طرح با کندن چاله‌های کوچک با تراکم سطحی مناسب، کاشت بذور گیاهان مرتعی در آن و پوشاندن آنها با خاک انجام می‌شود که در این پروژه نیروی کار از جوامع محلی تامین می شود.

محققی اضافه کرد: کپه کاری باعث تقویت پوشش گیاهی، تثبیت خاک، کاهش فرسایش، افزایش ذخیره آبی خاک و تقویت ظرفیت مراتع و افزایش تولید علوفه می‌شود.