امید علی‌احمدی روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا در باره خصائص دوران جوانی اظهار داشت: دوران جوانی عمدتا از ۱۸ سالگی (عنفوان جوانی) تا ۴۵ سالگی (میانسالی) را شامل می‌شود که به عنوان یکی از مراحل اساسی زندگی بشر، می‌توان از توانمندی‌ها به نحو احسن برای تغییر در وضعیت فردی واجتماعی استفاده کرد.
وی تصریح کرد: جوان عمدتا بی‌پروا است و براساس این خصلت همواره می‌تواند پدیده‌ها را نفی و زاویه‌های جدیدی را جایگزین کند.
علی‌احمدی ادامه داد: براساس برخی نقل‌قول‌ها «کودک پدر بشریت است» و به اعتقاد من این عبارت برای جوان نیز صدق می‌کند. قشر کودک، نوجوان و جوان میراث‌دار آداب و سنن پیشین جامعه است.
وی افزود: بر این اساس، جوان با شناخت از ضرورت‌های بشر، آگاهی از جامعه امروز و برخورداری از پشتوانه سنت و توانمندی‌های نظری و فرهنگی که از دوران کودکی (در مدرسه، مراکز علمی وآموزشی و...) آموزش دیده، توان گذار از وضع موجود ودستیابی به راه وروش نوین را خواهد داشت.
این جامعه‌شناس خانواده تاکید کرد: شادابی، نشاط، تحرک، جهش و تغییر در دوران جوانی مشاهده می‌شود. دورانی که بشر می‌تواند از شرایط موجود (که به تدریج درونی می‌شود) به شرایط ایده‌آل تغییر وضعیت دهد.
وی با بیان اینکه دستیابی به اهداف و مقاصد نیز در این دوران اتفاق می‌افتد، گفت: دورانی جوانی (در قیاس با دیگر دوران‌های زندگی) به دلیل شجاعت وتوانمندی دوران اوج آدمی است.
علی‌احمدی افزود: به عبارت دیگر، دوران کودکی دوران جمع‌آوری مهارت وتوانمندی و دوران جوانی، دوران خرج کردن این توانایی‌ها است زیرا پس از گذار از این دوران، توانایی بشر به تدریج تحلیل رفته و محافظه‌کار می‌شود؛ شرایط موجود را می‌پذیرد و در برابر تغییر مقاومت نمی‌کند.
به گفته این استاد دانشگاه، نشاط جوانی، شوق و امیدواری به آینده نیز در ایجاد تغییر و تحولات دوران جوانی نقش موثری خواهد داشت.
مفهوم «جوانی کردن» در عرف جامعه
علی‌احمدی ادامه داد: جوانی کردن اما در مفهوم عام برابر با خوشی کردن، شادمانی، کسب نشاط و دل به دریا زدن است.
وی یادآور شد: در حقیقت «جوانی کردن» در عرف جامعه به مفهوم کسب نشاط است؛ جوان باید از نشاط دوران جوانی برخوردار باشد، اما این اصطلاح از منظر جامعه‌شناختی، استفاده از توان این دوران برای تغییر و تحول جهان و دستیابی به اهداف و مقاصد فردی و اجتماعی است.
نظر شما