همزیستی گورخرها با حیات وحش پارک ملی کویر گرمسار

به گزارش روز یکشنبه ایرنا، امیر عبدوس در پست اینستاگرامی خود نوشته است: در اولین رهاسازی گورخرها که به طور آزمایشی انجام شد ۲ راس  گورخر که از بدو تولد در اسارت زندگی کرده و به عمر خود جبیر ندیده بودند با مشاهده این صحنه پا به فرار گذاشتند اما جهت حرکت فرار هر ۲ گله در یک سمت بود و مسافت زیادی را به موازات هم دویدند.

وی اضافه کرد:  پس از مدتی هر دو گله گورخر و جبیر متوجه شدند که هیچ یک خطری برای هم ندارند و ایستادند و گورخرها آرام آرام به سمت سایت تکثیر بازگشتند و جبیرها هم مجدد به چرای خود مشغول شدند.

وی بیان کرد: از آنجا که یکی از اهداف رهاسازی گورخرها جمع شدن جبیرها در اطراف آنها بود یک آبشخور با همکاری همکاران محیط‌زیست در این محل که بسیار به پاسگاه محیط بانی نزدیک است احداث و  پیش بینی ها محقق شد.

عبدوس اظهار داشت:  گورخرها و جبیرها در کنار آبشخور تجمع می‌کنند و  این تجمع نوید روزهای بسیار خوبی را برای آینده پارک ملی کویر می دهد.

وی خاطرنشان کرد: یکی از مهمترین دلایل حذف یوز ایرانی از پارک ملی کویر،  قتل عام گورخر در ابتدای دهه ۶۰ در این منطقه بوده است .

وی ادامه داد: گورخرها همزیستی جالبی با جبیرها دارند و جبیر ها مهمترین طعمه یوزها به شمار می‌روند.

گورخرها دارای قابلیت تکثیر ضعیف هستند و به طور معمول از هر سه کره این گونه، یک کره باقی می‌ماند. احتمال بقای کره گورخر نر ضعیف است چرا که گورخر نر، کره نر را نمی‌پذیرد و می‌کشد، همین عامل موجب کاهش جمعیت گورخرها می‌شود.
طولانی بودن دوره بارداری و فقدان دوقلوزایی از عوامل مؤثر در کاهش جمعیت گورخرهای ایران است.
گورخر ایرانی زیرگونه ‌ای از گورخر آسیایی است که به شدت در معرض خطر انقراض قرار دارد ، گورخر آسیایی در گذشته جمعیت فراوانی در خاورمیانه، آسیای میانه و چین داشت اما اکنون نسل آن در اغلب مناطق منقرض شده است.
پارک ملی کویر یکی از بزرگ ‌ترین و قدیمی‌ترین مناطق حفاظت‌ شده ایران است که بیشتر وسعت آن در شهرستان گرمسار و بخش ‌های کوچکی هم در استان‌های تهران، قم و اصفهان واقع شده است.
این منطقه حدود ۶۷۰ هزار هکتار وسعت دارد که ۴۲۰ هزار هکتار آن پارک ملی و ۲۵۰ هزار هکتار منطقه حفاظت ‌شده است.
پارک ملی کویر دارای اقلیم خشک و بیابانی است و بیشتر بارندگی آن در ماه‌های آبان تا اردیبهشت ماه صورت می‌ گیرد، متوسط میزان سالانه باران در منطقه ۱۵۰ میلی‌متر است، به طور معمول گرمای شدید از اوایل خرداد تا پایان مهر در منطقه ادامه دارد.
در مجموع ۳۴ گونه پستاندار، ۱۵۵ گونه پرنده و ۳۴ گونه خزنده در این منطقه شناسایی شده‌ اند.
پلنگ ایرانی، گرگ، کفتار راه ‌راه، گربه شنی، روباه قرمز، روباه شنی، جبیر، کل و بز، قوچ و میش، شغال و سیاه‌ گوش از جمله پستانداران شاخص این منطقه هستند.