به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، با وجود این که ظاهرا میتوان صابون و ترکیبات ضدعفونی کننده دست را به جای یکدیگر استفاده کرد، این دو ماده با اهداف متفاوتی تولید شدهاند.
محلولهای ضدعفونی کننده دست که معمولا حاوی ۶۰ تا ۹۵ درصد ایزوپروپانول یا اتانول به عنوان ماده موثر هستند؛ برای مسافرت و ضدعفونی کردن دستها در حالتی که به صابون و آب دسترسی نباشد، مناسب هستند.
این محلولها دارای تاریخ انقضا هستند و باید به درستی مورد استفاده قرار گیرند تا موثر باشند. با وجود این استفاده از این محلولها به اندازه شستوشوی دستها با صابون موثر نیست.
این محلولها مجموعه وسیعی از ویروسها و باکتریها را نابود میکنند، اما قابلیت نابودسازی تمام میکروبهای مضر را ندارند.
برخی از این میکروبها که با محلولهای ضدعفونی کننده از بین نمیروند عبارتند از Cryptosporidium که عامل مشکلات تنفسی و گوارشی است؛ ویروس Norovirus که عامل اسهال و استفراغ است؛ باکتری Clostridium difficile که عامل بیماریهای روده و التهاب است.
صابون یک ماده شوینده است و به راحتی میکروبها را میشوید و آنها را مانند روغن موجود روی ظروف، پاک میکند. با وجود این که صابون میکروبها را مستقیما نمیکشد، تعداد آنها را روی دست به شدت کاهش میدهد.
به همین علت متخصصان، شست و شوی دستها با آب و صابون را توصیه میکنند و تنها در جایی که به صابون دسترسی نیست، استفاده از محلولهای ضدعفونی را به عنوان یک جایگزین مناسب معرفی میکنند.
نظر شما