حضرت فاطمه(س) در خانه نبوت متولد شد و تمام دوران کودکی را در کنار پدری گذراند که مشغول یک مبارزه اعتقادی با شرک و ترویج فرهنگ توحیدی بود.
وی در دوران کودکی، سختی‌های مبارزه خصوصا محاصره اقتصادی و اجتماعی و درد از دست دادن مادر را در کنار پیامبر(ص) با تمام وجود لمس کرد و در کنار بدترین تهدیدات، مهاجرت به مدینه را آغاز کرد. وی مشقت هجرت و دوری از وطن را به جان خرید و در اوج قربت به ازدواج با جوان مردی در آمد که تمام زندگی‌اش مجاهدت در راه خدا بود.
در تمام زندگی مشترکش با امیرالمومنین(ع)، هیچ سالی نبود که شوهرش در دفاع از حریم دین در میادین نبرد حضور نداشته باشد، او در تمام جنگهایی که پیامبر حضور داشت، به جز جنگ تبوک که به سفارش حضرت رسول در مدینه ماند، پهلوان شکست‌ناپذیر میدان رزم بود و حضرت فاطمه(س) کسی است که در امر جهاد حامی همسر خود بود.
فاطمه (س) در زندگی مشترک بنا را بر تفاهم گذاشت طوری که در شب اول ازدواج در فکر فرو رفت، وقتی امیرالمومنین(ع) علت را از ایشان جویا می‌شود، می‌فرمایند: «من از خانه پدرم به اینجا منتقل شده‌ام و روزی از اینجا به سرای آخرت منتقل می‌شوم» یعنی من در این ازدواج به فکر زندگی با شما هستم و کوچکترین نگاهی به طلاق و جدایی ندارم.
کسی که پیرو حضرت صدیقه طاهره است برای تعامل در زندگی مشترک این کلام الگوی خوبی است، متاسفانه امروز طلاق‌های زودهنگام آنقدر رواج پیدا کرده که اساس و بنیان خانواده را متزلزل کرده و اگر ریشه‌یابی شود اینگونه جدایی‌ها معمولاً در بین خانواده‌هایی اتفاق می‌افتد که از سبک زندگی فاطمی بهره‌ای نبرده‌اند.
یار همسر
فاطمه(س) در سختی‌های زندگی یار همسر خود بود نه باری بر دوش او، فلذا در طول زندگی مشترک هیچ وقت از شوهر خود درخواستی نکرد که برایش مقدور نباشد چنانچه روزی امیرالمومنین از فاطمه(س) پرسید:«فاطمه جان! چرا نگفتی چیزی در خانه نیست تا فراهم آورم؟ فاطمه (س) در جواب عرض داشت: علی جان! من از پروردگارم حیا می‌کنم که چیزی را که تو بر فراهم آوردن آن توان نداری، آن را از تو بخواهم و فراهم آوردن آن را از شما درخواست کنم.» این رفتار اگر در جامعه اسلامی الگو و در خانواده‌ها اجرا شود خیلی از نابسامانی‌های نظام خانواده حل و آسیب‌های اجتماعی کاهش پیدا می‌کند.
امروزه برخی خانواده‌ها به خاطر تجملات، تشریفات، سختگیری‌ها و خودخواهی‌های بیجای برخی زنان یا مردان از هم پاشیده می‌شود و دود آن به چشم کودکانی می‌رود که از ابتدای زندگی خود از مهر پدر یا مادر و یا هر دو بی‌بهره شده و ممکن است در بزرگسالی به دام بزه‌هایی بیفتد که را نجاتی برایشان نباشد.
البته تفاهم در زندگی باید دوسویه باشد مرد هم باید زن را درک کند، نیازها و مایحتاج زندگی را در حد توان تامین کند و باعث رنجش زن و فرزند نشود، در سیره زندگانی حضرت امیر(ع) این امر به خوبی مشهود بود چنانکه حضرت می‌فرماید: «به خدا قسم! هرگز کاری نکردم که فاطمه(س) خشمگین شود، او نیز هیچگاه مرا خشمگین نکرد.».
هیچگاه بر خلاف میل همدیگر کاری نکردند که از همدیگر رنجیده شوند و همدیگر را مجبور به انجام کاری نمی‌کردند، یار و غمخوار هم بودند و گرفتاری‌ها و مشکلات زندگی را در یک فضای صمیمی حل و فصل می‌کردند حضرت در یکی از سخنان خود درباره صدیقه طاهره می‌فرماید: «هیچ گاه فاطمه از من نرنجید و او نیز هرگز مرا نرنجاند، او را به هیچ کاری مجبور نکردم، او نیز مرا آزرده نساخت. در هیچ امری قدمی بر خلاف میل باطنی من برنداشت و هرگاه به رخسارش نظاره می‌کردم تمام غصه‌هایم برطرف می‌شد و دردهایم را فراموش می‌کردم» این معنی تفاهم در زندگی مشترک است، اگر در درون خانه با همسر خود چنین رفتار شود به گوشه‌هایی از سبک زندگی علوی و فاطمی عمل شده است.
محبت به همسر
محبت به همسر مقوله دیگری است که در سیره فاطمی هویداست، فاطمه (س) و علی( ع) به همدیگر عشق می‌ورزیدند و دوری و فراق همدیگر سخت بود، این محبت دوسویه خدایی بود، چون پیامبر(ص) وصیت کرد: «من (از شما در برابر ابلاغ رسالتم) هیچ پاداشی جز مودت و محبت به نزدیکانم را نمی‌خواهم» بله محبت به فاطمه(س) و علی(ع) مزد رسالت پیامبر(ص) بود.
این محبت و عشق حتی بعد از حیات هم ادامه داشت چنانکه حضرت زهرا(س) در لحظات آخر عمر به همسرش سفارش می‌کند: «ای اباالحسن! برای من لحظه‌ای بیش از زندگانی نمانده است و زمان کوچ و خداحافظی فرارسیده است، سخنان مرا بشنو؛ زیرا پس از این صدای فاطمه را هرگز نخواهی شنید. ای اباالحسن! تو را وصیّت می‌کنم که مرا فراموش نکنی و پس از وفات من همواره مرا زیارت کنی»
تقسیم وظایف در زندگی مشترک علی و فاطمه
یکی از مهمترین آسیب‌های امروز نظام خانواده عدم شناخت اعضای خانواده نسبت به وظایف خویش است در جامعه امروزی شاهدیم که دختران به خاطر ادامه تحصیل و اشتغال بیرون از خانه سال‌ها ازدواج خود را به تاخیر انداخته که این امر گاه موجب از دست دادن فرصت ازدواج و یا عدم رغبت به ازدواج و حتی کاهش زاد و ولد شده و چه بسا عامل افزایش طلاق نیز می‌شود.
وقتی امیرمؤمنان(ع) با حضرت زهرا(س) ازدواج کرد رسول خدا(ص) به دیدن آنها رفت و فرمود کارهای داخل خانه برای دخترم فاطمه و کارهای بیرون منزل با علی، این تقسیم کار برای حضرت زهرا از آن جهت که به مسئله عفاف بها می‌داد، خوشایند بود.
هر چند اشتغالات منزل برای او به حدی بود که گاهی علی(ع) نیز در برخی از کارها به او کمک می‌کرد ولی از اینکه وظیفه کاری مشخص بود بسیار خرسند بود حال اگر این مسأله در نظام خانواده فرهنگ شود و زنان به خانه‌داری، همسرداری و مدیریت امور خانه بپردازند بسیاری از آسیب‌ها و مشکلات از جامعه ما ریشه‌کن خواهد شد.
*علی مراد کیانی _ رییس تبلیغات اسلامی شهرستان همدان
نظر شما