به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، حالا دیگر یک سالی هست که جهان درگیر ویروسی ناشناخته است؛ یکسالی که شاید بدبین ترین آدم‌ها هم فکر نمی کردند که تا به این اندازه دوام یابد و زندگی را در تمام کره زمین مختل و ارتباطات را محصور کند.
در این یک سالی که گذشت همه مشاغل خرد و کلان از کووید ۱۹ آسیب دیدند و عمدتا موقتی و بعضا دائمی به تعطیلی و اختلال کشیده شدند.
بر این اساس فعالیت‌های فرهنگی و هنری شاید یکی از اولین قربانیان کرونا بودند. قربانیانی که در برخی از حوزه ها مانند برنامه و فیلمسازان، در تنگنایی دوسویه قرار گرفتند که از جهتی باید برای جامعه ای که ترغیب به انزوا می شد خوراک تولید می کرد و از سوی دیگر خود در معرض آسیب بودند. آسیبی که نگاهی به تعداد هنرمندان قربانی کرونا در یکسال گذشته گواه آن است.
از جمله مشکلاتی که این روزها برنامه‌سازان تلویزیونی و تولیدکنندگان محتواهای فرهنگی همچنان با آن دست به گریبان هستند، رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی و الزامات پیشگیری از شیوع کروناست. از سویی باید برای مردمی که دائم تشویق به ماندن در خانه می‌شوند برنامه تولید شده و آنان ترغیب به گذراندن بخشی از ساعات خود از طریق تماشای تلویزیون شوند و از سوی دیگر برنامه‌سازان و تولیدکنندگان محصولات فرهنگی در این دوران تحت فشار رعایت موارد بهداشتی و حفظ سلامت عوامل هستند.
تقریباً هیچ حوزه‌ای نیست که در یک سال گذشته فارغ از هیاهوی کرونا مانده باشد؛ بلایی که همه عرصه‌ها و جغرافیای جهان را در نوردید و موجب شده شیوه زندگی تمام دنیا عوض شود؛ در این مدت رویدادهای فرهنگی و هنری بسیاری لغو یا به شیوه‌ای برگزار شد که از فلسفه وجودی اش فاصله داشت. برنامه سازی های تلویزیونی هم یکی از عرصه‌هایی بود که آسیب دید و بعضاً به رغم نیاز به گسترش و افزایش کیفیت دچار کوچکی و افت کیفیت شد.
البته عمده این برنامه ها به دلیل ماهیت تلویزیون به طورکلی نه تنها تعطیل نشدند بلکه مستمر به تولید و پخش برنامه‌هایشان ادامه دادند.
کرونا، بزرگترین دغدغه تهیه کنندگان در یک سال اخیر بود
امیرعباس حدسنی تهیه کننده تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا و در توضیح شرایط برنامه سازی و چالش‌های آن در ایام کرونا، بیان کرد: این موضوع یکی از بزرگترین دغدغه های تهیه کنندگان در یک سال اخیر مخصوصا تهیه کنندگان برنامه های زنده بوده است؛ چرا که شرایط برنامه زنده کاملا در تقابل با ملاحضات شیوه‌نامه های بیماری کرونا دارد.
گرفتاری عظیم در اینجا این است که برنامه های زنده متشکل از تعداد زیادی آدم در یک محیط بسته مانند استودیو تلویزیونی است. در این برنامه ها قسمتی داریم به عنوان اتاق فرمان و یکی از معضلات ما این بود که در این ایام کرونا چیزی حدود یازده نفر در فضایی بسته با یکدیگر کار می کردند؛ از جمله کارگردان، منشی صحنه، صدابردار، دستیار تهیه و ...
وی افزود: این موضوع باعث شد که هریک از ما به نوعی درصدد مقابله با این شرایط باشیم؛ چنان که هر تهیه کننده با یک روشی با این موضوع مواجه شد. مثلا خود ما قبل از اینکه برنامه را روی آنتن ببریم تا جایی که می شد محیط استودیو و اتاق فرمان را ضد عفونی می‌کردیم؛ ضمن این که تمام عوامل برنامه ای که با من کار می کردند، موظف بودند که ماسک بزنند و دستکش بپوشند و البته این اقلام را تهیه می کردیم که عوامل متقبل هزینه نشوند.
یکی دیگر از تمهیدات این بود که دما سنج در اختیار عوامل گذاشته بودیم ولی چون قبل از ما یک گروه دیگری در آن استودیو بودند و بعد از ما هم گروه دیگری به آنجا می رفتند، خیلی نمی تونستیم همه چیز را کنترل کنیم.
این تهیه کننده یادآور شد: خداوند را شاکریم در برنامه ما اتفاقی رخ نداد اما در برنامه های دیگر در سایر شبکه ها بسیاری از دوستانم درگیر این موضوع شدند و حتی یکی دو نفر از دوستان نیز بر اثر ابتلا به این بیماری از دست رفتند.
کرونا به شدت بر راندمان برنامه‌سازی اثر گذاشت
عضو هیئت مدیره کانون تهیه کنندگان رسانه‌های دیداری در تبیین ارائه راهکاری برای مواجهه با شرایط کرونا متذکر شد: به نظر می رسد که اگر این داستان ادامه دار باشد ( امیدوارم واکسن داستان کرونا را حل کند اما اگر نکند) ما باید یک پروتکل تخصصی تولید برنامه برای این کار تعریف کنیم.
وی ادامه داد: مثلا می توانیم با تقسیم وظایف بیشتر، تعداد آدم ها را در مجموعه کم کنیم، نیروها را به حداقل برسانیم و کارهای بیشتری را به افراد بسپاریم.
موضوع دیگر این که باید الزامات حفاظتی و بهداشتی را بسیار بیشتر رعایت کنیم. پیشتر پیشنهادی مبنی بر این که ورودی استدیو ها تونل ضد عفونی قرار بدهند که کاملا ضد عفونی کنند مطرح و در شبکه جام جم برای استودیو ایرانیان (که برنامه های زنده شبکه جام جم آنجا ضبط می شود) انجام شد که بسیار هم تأثیر داشت.
حدسنی ادامه داد: یک نکته دیگر این است که وقتی در برنامه های زندۀ گفت وگو محور مهمان از خارج سازمان می آیند در انتخاب آن آدم ها و موضوع رصد پزشکی در رعایت پروتکل ها دقت بیشتری شود.
باید عنوان کرد که موضوع بیماری کرونا به شدت بر راندمان کار ما هم تاثیر گذاشته که بخش زیادی از آن ناشی از استرس و فشار کاری بوده است؛ مثلا مهمانی را دعوت کرده بودیم که هنرپیشه ای معروف با همسرشان بودند که تنها تشریف آوردند و گفتند همسرم به خاطر محیط بسته و تعداد بالای افراد تشریف نیاوردند.
این تهیه کننده توضیح داد: یا زمانی دیگر مهمانی را دعوت کردیم و بعد از مدتی فهمیدیم ایشان دچار بیماری شده اند و همه ما دچار استرس شدیم و تست دادیم؛ این ها موضوعات سختی است که نه فقط ما که همه جای دنیا ممکن است این جریان غالب باشد.
یکی دیگر از مشکلات ما در این ایام این بود که مجری های تلوزیونی نمی توانستند با ماسک برنامه اجرا کنند ولی ما مجبورشان کردیم تا اینکار را بکنند. البته که در این شرایط صداها شفاف نبود و امکان ارتباط صورت به صورت مجری با بیننده وجود نداشت؛ شما وقتی نصف صورت را از یک مجری می گیرید، تمام حرکت صورت مجری را از او گرفته اید، حالا بیننده چگونه می تواند با او ارتباط برقرار کند؟ و اینها مشکلاتی هستند که ما در این مدت با آنها برخورد داشتیم.
حدسنی با اشاره به تهمیدات اندیشیده شده برای جلوگیری از حذف ناخواسته مهمانان در برنامه‌های زنده گفت: در این مدت با درایت افرادی که یک مقدار تجربه بیشتری داشتند پیش بینی ها را به عمل آوردیم. مثلا یکی از قوانین سازمان این بود که پلاک های شهرستان مجوز ورود به سازمان را نداشتند و اگر کد ملی مهمان به تهران نمی خورد اصلا نمی توانستیم مهمانی را از شهرستان به برنامه بیاوریم. چنین ملاحظاتی خیلی خوب بود چرا که به حفظ روتین برنامه کمک می‌کرد.
شرایط زندگی مانند دوران جنگ تحمیلی است
این تهیه کننده تلویزیون با اشاره به همزیستی امروز آدم ها با کرونا در مقایسه با سال گذشته و ابتدای شیوع این بیماری، تصریح کرد: اوایل شروع شیوع ویروس کرونا چون با این موضوع چون بیگانه بودیم و نمی دانستیم که باید چه کنیم بسیار بیشتر از لحاظ راندمان کاری لطمه خوردیم ولی امروز داریم با آن زندگی می کنیم.
وی افزود: این شرایط بسیار شبیه شرایط ما در روزهای نخست جنگ ایران و عراق است؛ در نخستین روزهای جنگ وقتی صدای یک تیر می آمد همه می ترسیدن اما دو سه سال دیگر این موضوع جزئی از زندگیمان شد یعنی با آن زندگی می کردیم.
امروز کرونا و مواجهه با آن مانند شرایط زندگی ما در دوران جنگ تحمیلی است و این موضوع جزئی از زندگی ما شده؛ بر این اساس باید در استودیو ماسک بزنیم، مدام الکل بزنیم و مراقبت کنیم و اگر یکی ماسک نمی زند به او تذکر بدهیم.
حدسنی گفت: تمام این موارد به این موضوع برمی گردد که باید برای این مسائل فرهنگ سازی شود و به نظرم خود رسانه ملی اولین جایی است که باید این فرهنگ سازی را آغاز می کرد. بنابراین ما هم باید به عنوان کسی که در این محیط کار می کرد باید از این شرایط تبعیت می کردیم.
نظر شما