به گزارش روز سه‌شنبه انجمن اوتیسم ایران، جامعه امروز شاهد افزایش ۲.۵ درصدی ابتلا به اختلال اوتیسم است اختلالی که باعث فرسایش و خستگی والدین شده و نیاز به استفاده از نیروی کمکی متخصص را بیشتر می‌کند.
اوتیسم یک اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص شده و علایم آن اغلب تا قبل از سه سالگی بروز پیدا می کند.
بر اساس این گزارش، مراقبت و نگهداری از کودکان دارای اوتیسم تقریبا کاری تمام وقت است، مادر و پدر بخش عمده‌ای از زمان خود را به پاسخگویی نیازهای فرزند خود اختصاص می‌دهند و به مرور زمان این حجم از کار و هم‌یاری برای والدین با خستگی‌هایی همراه است. گاهی خانواده دارای اوتیسم، سال‌ها در مراسم شادی یا غم عزیزانشان شرکت نمی‌کنند، چرا که حضور در جمع‌ها یا فرزندشان را آزار می‌دهد و یا سایرین در مورد رفتارهای افراد دارای اوتیسم آشنا نبوده و نمی‌توانند پذیرای حضورشان باشند.
این گزارش تاکید کرده است: لازم است برای مراقبت کوتاه‌مدت از فرزندشان از مراقبین و پرستارها کمک بگیرند، نیازی که امروزه از طریق موسسات اعزام پرستار پاسخ داده می‌شود اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که مراقبین و پرستارهای کودک برای نگهداری و مواجه با کودکان دارای اختلال اوتیسم آموزش ندیده یا آموزش ارائه شده ناکافی است.
بر اساس این گزارش، در این کودکان برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی با اختلال همراه است. از جمله علایم شایع این اختلال انجام رفتارهای تکراری، پاسخ‌های غیرطبیعی به سوالات، ناراحتی شدید در مقابل تغییرات و وابستگی شدید به اشیاء است.بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم نمی‌توانند غذاهای متنوع و متداول را بخورند. اغلب آن‌ها نسبت به رنگ و بافت غذاها حساس هستند. از این رو لازم است مراقبین و پرستاران اطلاعات دقیق مربوط به رژیم غذایی و برنامه غذایی کودک را از والدین دریافت کند.
این گزارش افزوده است: کودکان مبتلا به اوتیسم نمی‌توانند کاملا واضح صحبت کنند و ارتباط غیرکلامی را ترجیح می‌دهند به همین دلیل اطلاع از نحوه واکنش به پرخاشگری کودک ضروری است. همان‌طور که جامعه درگیر با اختلال اوتیسم در حال گسترش است لازم است از توان حداکثری برای پرورش نیروی متخصص استفاده شود.
نظر شما