به گزارش روز دوشنبه ایرنا، محمدرضا یوسفی با اعلام این مطلب و بیان اینکه ماریجوانا جزو دسته مواد توهم‌زا دسته‌بندی می‌شود و در این حالت، احساسات فرد به طور غیرطبیعی تغییر پیدا می‌کند؛ افزود: افزایش ضربان قلب، قرمز شدن چشم، خشک شدن دهان و گلو، خنده‌های بی‌مورد و ریسه رفتن، گیجی و عدم تمرکز حواس، از دست دادن هماهنگی و تعادل، تکلم آهسته، تمایل به مصرف همزمان با غذا، پراشتهایی، فراموشی و خواب آلودگی، بیان حرف‌های نامفهوم و بی ربط، گوشه گیری، خستگی و افسردگی از نشانه‌های مصرف این ماده مخدر است.
این کارشناس یادآورشد که از آثار طولانی مدت مصرف گل میتوان به کاهش حافظه کوتاه مدت، افت تحصیلی، تغییر در عادات خوردن و خوابیدن، کاهش بازداری اجتماعی در رفتار و درگیری و خشونت و سندرم بی‌انگیزگی اشاره کرد.
یوسفی ،افزود: حس کنجکاوی، ابراز وجود، احساس تعلق به گروه و فشار همسالان می‌تواند از دلایل علاقه نوجوانان و جوانان به ماده مخدر گل باشد.
وی یادآورشد : تفکر غلط اعتیادآور نبودن گل باعث می شود جوانان نسبت به سایر مواد بیشتر به حشیش روی آورند بطوری که در چند سال اخیر شاهد افزایش مصرف مشتقات شاهدانه و از جمله «گل» در کشورمان بخصوص در خانم‌های جوان هستیم.
یوسفی با بیان اینکه برخی از نوجوانان و جوانان، مصرف گل را آرامش بخش تلقی می‌کنند، چون اطلاعات نادرستی درباره آن از دیگران دریافت کرده‌اند، گفت : بسیاری از مصرف کنندگان مواد مخدر، اولین ماده‌ای را که تجربه کرده‌اند، گل بوده است و ماریجوانا نیز دروازه ورود به مواد پرخطرتر می‌باشد.
به گفته وی چه بسا افرادی که در ابتدا نسبت به سایر مواد همچون هروئین و شیشه تمایلی نداشته‌اند و پس از مصرف گل به سمت چنین مواد خطرناکی روی آورده‌اند.
به گفته این کارشناس، مصرف گل، زمینه ساز بروز انواعی از اختلالات روان شناختی از جمله اضطراب، افسردگی، خودکشی است.
یوسفی افزود : ماریجوانا عمدتاً به بخش‌های در حال رشد مغز صدمه می‌زند و مصرف درازمدت آن به بی‌انگیزگی مزمن می‌انجامد و فرد نسبت به همه اهداف و آرزوها خود بی‌انگیزه می‌شود. روابط اجتماعی خود را از دست می‌دهد و دچار کاهش علاقه به تلاش، پیشرفت و موفقیت می‌شود.
کارشناس سلامت روان مرکز بهداشت استان قزوین گفت : درمان اعتیاد به کانابیس(گل و ...) نیز مانند سایر مواد مخدر و روانگردان باید زیر نظر روانپزشک، یا پزشک و با همکاری روانشناس صورت گیرد.
نظر شما