به گزارش روزنامه دیلی میل، محققان دانشگاه هیروشیما در ژاپن و دانشگاه های تهران و اصفهان در ایران این مطالعه را در طول ماه های اول همه گیری کرونا در ایران انجام دادند.
محققان تأثیرگذاری متغیرهای مختلف را در میزان ابتلا به بیماری در ۲۲ منطقه و بین ۸.۶ میلیون شهروند تهرانی بررسی کردند.
این محققان با تحلیل موارد ابتلا به کووید ۱۹ که در اپلیکیشن ردیابی کرونای کشور (AC-۱۹ یا سامانه مقابله با کرونا) ثبت شده به نتایج مذکور دست یافتند.
این اپ موارد ابتلا به کووید ۱۹ و مرگ و میر ناشی از بیماری را بر اساس موقعیت جغرافیایی ردیابی می کند. محققان پس از بررسی ارتباط میان تراکم جمعیت و انتقال ویروس در شهر متوجه شدند، این عامل به تنهایی یک متغیر خطر مهم در ابتلا به کووید ۱۹ به شمار نمی‌آید.
کارشناسان تاکید دارند میان شهرهایی با تراکم بالا (که شهروندان زیادی در آن زندگی می‌کنند) و ازدحام جمعیت تفاوت وجود دارد.
ازدحام جمعیت امکان اجرای فاصله گذاری اجتماعی را کاهش می‌دهد، اما تراکم بالای شهری لزوماً به این معنا نیست.
محققان در مقدمه پژوهش نوشته‌اند: ازدحام بیش از حد جمعیت به گسترش بیماری عفونی در همه گیری منجر می‌شود. این عامل با تراکم جمعیت تفاوت دارد و ممکن است در مناطقی با تراکم جمعیتی کم نیز روی دهد. در نتیجه ممکن است در بازه همه گیری، کلان شهرها و مناطقی که جمعیت زیادی دارند، ایمن باشند؛ زیرا تراکم جمعیت به تنهایی یک عامل خطر کووید ۱۹ به حساب نمی‌آید. مؤلفان این پژوهش با بررسی اطلاعات مربوط به ماه‌های اولیه شیوع همه گیری به نتیجه رسیده‌اند.
آنها همچنین متوجه شدند ساختار دموگرافیک جمعیت (سن، طبقه اجتماعی و اقتصادی، دسترسی به منابع) نسبت به جمعیت، تأثیر بیشتری در ابتلا به کووید ۱۹ دارند؛ در مناطقی که شهروندان سالمند بیشتری زندگی می‌کردند، میزان مرگ و میر نیز بیشتر بود.
این تحقیق در نشریه Sustainable Cities and Society منتشر شده است.
نظر شما