ستاد انتخابات وزارت کشور در هفتههای گذشته شاهد حضور گسترده فعالان و افراد شناخته شده هر دو جناح سیاسی کشور برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری بود. هر چند افراد شناخته شدهای هم مسیر خیابان فاطمی و وزارت کشور را در پیش نگرفته و یا از نیمه، راه خود را کج کردند اما با این حال افراد شاخص زیادی در انتخابات ثبت نام کردند .طبق عادت مالوف و همانند ادوار گذشته داوطلبان بعد از ثبت نام ، در نشست مطبوعاتی حضور پیدا کرده و به تشریح اهداف و علل ثبت نام خود پرداخته و شرحی مختصر از برنامههای خود را بیان کردند.
رئیس جمهور بر اساس اصل ۱۱۳ قانون اساسی دومین مقام رسمی کشور است که اختیارات گستردهای درحوزه مالی و بودجه ای، مدیریت امور استخدامی و سیاست خارجی کشور دارد. بنابراین این مقام از جایگاه برجسته ای برخوردار است. از همین رو افرادی باید در این جایگاه قرار گیرند که علاوه بر تخصص و توانمندی لازم، دارای برنامه و جهت گیری درست برای حل مشکلات و مدیریت کشور باشند. آیا برنامهها و شعارهای اعلامی افراد شاخص ثبت نام کننده در انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری واجد این شرایط بود یا تنها مشتی شعار و کلی گویی مطرح شد که سکه رایج عرصه سیاست در کشور ما است؟
در گفتگو با «عزت الله یوسفیان ملا» نماینده مجلس هفتم، هشتم، نهم و دهم مجلس شورای اسلامی و از فعالان سیاسی نزدیک به اعتدال گرایان، همین پرسش را طرح کرده و به ارزیابی شعارها و سخنان افراد شاخص ثبت نام کننده در وزارت کشور پرداختیم. گریزی هم به مسئله مشارکت مردم در انتخابات و مهم ترین اولویتهای دولت بعد هم زدیم. متن پیشرو مصاحبه ایرنا با این نماینده ادوار مجلس است.
فاصله بین شعار و عمل هنوز در کشور زیاد است
یوسفیان در بررسی فضای انتخابات و وضعیت شور و شوق انتخاباتی در کشور گفت: آنچه اتفاق افتاد فاصله بین شعار و عمل بود. یعنی بین آنچه مسئولان وعده دادند و عمل کردند همخوانی وجود نداشت و مردم اینرا متوجه می شوند. البته در این زمینه تحریمهای ظالمانه علیه کشورمان بسیار موثر بود. در کنار تحریم مشکلات مدیریتی و مخصوصا ناهماهنگی بین نهادها هم باعث شده پیامدهای تحریم ها تشدید شود. این امر منجر به بروز مشکلات زیادی در زندگی مردم شده است.
وی ادامه داد: ما با کمال تأسف برنامه ای مدونی نداریم یا اگر هم داریم به درستی اجرا نکردیم که باعث شده اقتصاد کشور از رشد و توسعه باز بماند. مثلا" در حال حاضر در مقطع اجرای برنامه ششم هستیم، این برنامه یک منشور است مثلا" می گوید دولت در سال دوم باید این هدف را محقق کند. اما دقیق عدد و رقم ندارد و به نوعی برنامه عملیاتی ندارد و دچار کلی گویی شده است. ما اگر برنامه های نقاط دیگر دنیا را ببینیم اعداد و رقم دارد. بنابراین چون عدد و رقم نیست هرکس می تواند ادعا کند کار مورد نیاز را انجام داده است. در حالی که اوضاع زندگی مردم بدتر شده است.
تلاش کافی برای افزایش مشارکت مردم انجام نشده است
وی سپس به ضرورت مشارکت حداکثری مردم در انتخابات پرداخت و گفت: تا این لحظه اتفاقی نیافتاده که مشارکت افزایش پیدا کند. شرایط اقتصادی به تدریج بدتر می شود و به عنوان نمونه می توان به اعتراضات مردمی مقابل مجلس و یا استانداری ها اشاره کرد که نشان می دهد مردم مطالبات زیادی دارند که بر روی زمین مانده است. اگر شرایط به همین روند باشد انتظار افزایش مشارکت نزدیک به واقع نیست. کاندیداها نباید همدیگر را تخریب و تهدید کنند. باید اعتماد عمومی را جلب کنیم تا مشارکت افزایش یابد. دغدغه های ملی را باید جایگزین منافع فردی کنیم وگرنه مردم با صندوق رای قهر خواهند کرد.
اقتصاد مهم ترین اولویت کشور در دهههای آتی است
این نماینده ادوار مجلس در پاسخ به این سوال که مهم ترین اولویت فعلی کشور چیست، هم بیان داشت: مهمترین مسئله در دوره آتی اقتصاد است. وقتی ما از اقتصاد نام میبریم شامل بخش های گوناگونی می شود. حل مشکلات اقتصادی تا حد زیادی به تولید وابسته است که به عنوان مثال با رونق تولید کالای داخلی، مسئله اشتغال نیز حل می شود. پشتوانه های مالی باید اصلاح شده و در حمایت از تولید قرار بگیرد که در این زمینه نظام بانکی و مالی بسیار مهم است. باید بانک ها به تولید کننده ها یاری دهند نه اینکه خود در امر تولید وارد شده و رقیب تولید کننده ها شوند.
وی ادامه داد: بخشی دیگر نیز به نحوه ارتباط با کشورهای دیگر مربوط است که همان بحث فروش کالاها و یا نفت است. اما اگر همه چیز را به مسئله مذاکره گره بزنیم دچار مشکل خواهیم شد. بخشی از مسئله اقتصاد به این موضوع ربط پیدا می کند و همه مشکلات اقتصادی را با این فاکتور نمی توان حل کرد. از طرف دیگر کاندیداها هم در جهت گیری خود باید اقتصاد را در اولویت قرار دهند و برنامه و راهکار علمی و دقیق و قابل تحقق برای این حوزه داشته باشند. متاسفانه تا به امروز بیشتر کلی گویی از سوی داوطلبان انتخابات شاهد بودیم.
نظر شما