دکتر ناصر مخدوم روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: بیماری مشمشه از بیماری های خطرناک مشترک بین انسان و دام بشمار می رود و در صورت عدم انجام اقدامات لازم در خصوص پیشگیری از این بیماری، سلامت جامعه انسانی در معرض تهدید جدی قرار خواهد گرفت.
وی با اشاره به دقت و تلاش اکیپ های پیشگیری از بیماری های مشترک بین انسان و دام اداره کل دامپزشکی استان و در راستای رصد و پایش و مراقبت فعال برای شناسایی تک سمیان راکتور و مشمشه ای به ویژه تک سمیان متمرکز و هویت دار در سطح استان افزود: این حیوانات در سه باشگاه اسب سواری شهرستان های سنندج و کامیاران شناسایی و با انجام اقدامات قرنطینه ای با رعایت ضوابط بهداشتی و اصول ایمنی فردی و امنیت زیستی دام های راکتور مشمشه ای معدوم شد.
معاون سلامت اداره کل دامپزشکی استان کردستان گفت: پس از خروج دام های آلوده در کانون های شناسایی شده اقدامات تکمیلی و کنترلی شامل عملیات ضد عفونی واحد های آلوده، معرفی افراد در تماس مستقیم با اسب های آلوده به مراکز بهداشت جهت انجام معاینات بالینی، آموزش و اطلاع رسانی به افراد در معرض خطر، ملزم کردن مالکان باشگاه‌های آلوده به رعایت کامل قرنطینه و اصول بهداشتی تا پایان مراحل پایش، مراقبت و پاک شدن کانون‌ها از آلودگی و اطلاع رسانی به هیات های سوارکاری و سایر تشکل‌های مرتبط جهت اطلاع و رعایت اصول قرنطینه انجام شد.
مشمشه از بیماری های مشترک انسان و دام، کشنده ، باکتریایی، واگیردار و بسیار خطرناک است که بیشتر در تک سمی‌ها مشاهده می شود.
عامل بیماری باکتری گرم منفی غیر متحرک، فاقد کپسول و بدون اسپور بنام پسودوموناس مالئی (Pseudomonas mallei) است که گاهی بورخولدریا مالئی (Burkholderia mallei) نیز نامیده می شود.
پسودومناس مالئی یک انگل اجباری بوده که به آسانی با نور، گرما و ضدعفونی کننده‌های معمولی از میان می‌رود و بنظر نمی‌رسد در جای آلوده بیش از شش هفته زنده بماند. اسب‌ها، قاطرها و الاغ‌ها از گونه‌های معمول درگیر می‌باشند.
جانورانی که از تغذیه بدی برخوردارند و یا در جای نامناسب نگهداری می‌شوند از حساسیت بیشتری برخوردارند.
انسان نیز در زمره جانداران حساس به این عامل عفونی است که بیشتر موارد بیماری منجر به مرگ می‌شود. جانوران آلوده و یا حاملینی که در ظاهر تندرست بوده واز بیماری جان بدر برده‌اند عمده‌ترین منابع عفونت بشمار می‌آیند.
روش انتشار آلودگی بدین صورت است که آسیب‌ها و ضایعه‌های ششی (آبسه مانند) ناشی از باکتری پاره شده و عامل بیماری به درون برونشیول‌ها راه یافته و سبب عفونی شدن راه‌های تنفسی بالایی می‌شود که با دفع شدن ارگانیسم (باکتری مولد) از بینی و دهان امکان انتشار و انتقال آن فراهم خواهد شد.
انتشار بیماری بیشتر از راه بلع مواد غذائی آلوده با منشا ذکر شده اتفاق می‌افتد که در این زمینه آبشخورهای مشترک وآلوده نقش بسزایی خواهند داشت.
تماس مستقیم پوست با پوست آلوده و وسایل تیمار (مانند غشو) اگر چه می‌تواند خطر آفرین باشد لیکن گاهی ایجاد بیماری پیشرونده می‌نماید. همچنین انتشار بیماری از راه استنشاقی نیز می‌تواند اتفاق بیافتد ولی این شکل آلودگی چه بسا تحت شرایط طبیعی نادر باشد.
نظر شما