کشتار تولسا؛ دردی صد ساله در قلب رنگین پوستان آمریکا

به گزارش پنج شنبه ایرنا،  اروپا که پیش از کشف آمریکا، از لحاظ جمعیتی، در حال انفجار و با بحران های متعدد دست به گریبان بود، به دنبال سرزمینی جدید برای توسعه طلبی بود . قاره آمریکا بعد از آن که توسط سفیدپوستان اروپا کشف شد، مقصدی برای نسلی از سفیدپوستانی شد که بنابر گواه تاریخی، نسل سرخوپستان، ساکنان اصلی آمریکا که حدود ۴۷ قبیله و نژاد سرخپوستی را شامل می شدند را در مدت زمان کوتاهی از میان برداشت و آنها را از سرزمین پهناوری به کنج اردوگاه هایی که برایشان تعیین کردند، محدود کرد.

این نسل بنابر گواه تاریخی، نشان داد که هرگز نسلی به غیر از خود را بر نمی تابد، آنچنان که بردگان سیاهپوست آمریکایی در رنج محنت این قشر گرفتند، حتی پس از برداشته شدن دوران برده داری این روند تا دهه ۵۰ قرن بیستم از سوی سفیدپوستان علیه آنان آشکارا ادامه داشت.

نسل سفیدپوست آمریکا نشان داده که همواره مترصد جرقه ای برای از میان برداشتن نسلی از رنگین پوستان است، تا پیش از واقعه «پرل هاربر» (Pearl Harbor) و ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم، حس انزجار نسبت به نژاد زرد در میان سفیدپوستان آمریکایی فراگیر شده بود، آنچنان که رئیس جمهوری وقت آمریکا بدون هیچ اغماض و ترحمی دستور به بمباران اتمی دو شهر هیروشیما و ناکازاکی را داد، اقدامی که نه تنها یک جنایت جنگی علیه بشریت بود بلکه به گواه تاریخ این نیز نسل کشی بودکه توسط سفیدپوستان آمریکایی بر نژاد زرد در آن سوی جهان روی داد.

فاجعه تولسا، یک قرن سکوت در برابر جنایت سفیدپوستان

این نژاد از نوع سفیدپوست آمریکایی نشان داد که عطشی پایان ناپذیر برای ازمیان بردن سایر نژادها بغیر از نژاد خود را دارد، سفیدپوستان آمریکایی که  تاب دیدن برتری وال استریت نشینان سیاهپوست واقع در منطقه   «گرین وود» (Greenwood) شهر تولسا (Tulsa) در ایالت اوکلاهما آمریکا را نداشتند.

قشری از سیاهپوستان آمریکایی که پس از برداشته شدن برده داری توانسته بودند موقعیت اجتماعی خود را  به نحوی مطلوب ارتقا بخشیده و به رخ جامعه سفیدپوست آمریکایی بکشند، منطقه گرین وود محله اعیان نشین و متنفذ سیاهپوستان آمریکایی بود که به وال استریت سیاهپوستان شهرت یافته بود، تنها یک جرقه و آنهم  تهمت تعدی یک نوجوان سیاهپوست به یک دختر سفیدپوست کافی بود تا اوباش برتر ی طلب سفیدپوست آمریکایی این محله را با تمامی سکنه به خاک و خون کشند و به ویرانه ای بدل سازند.

«بدترین فاجعه و خشونت نژادی» درتاریخ آمریکا که توسط سفیدپوستان علیه سیاهپوستان در عصر معاصر روی داد، حاصل آن حدود ۸۰۰ مجروح و بازدداشت حدود شش هزار سیاهپوست بود، دفتر آمار ایالت اوکلاهما در آنزمان شمار کشته شدگان این جنایت علیه سیاهپوستان را تنها ۳۶ نفر اعلام کرد و صلیب سرخ آمریکا نیز از ارائه آمار تخمینی خود امتناع ورزید.

فاجعه سه ماه قبل از ریاست جمهوری «وارن هاردینگ»

درحالی فاجعه خشونت نژادی رخ داده در تولسا که به مدت دو روز از ۱۰ تا ۱۱ خردادماه ۱۳۰۰ به طول کشید، روی داد که «وارن جی. هاردینگ» بیست ونهمین رئیس جمهوری آمریکا ۱۳ اسفند ۱۲۹۹ این سمت را عهده دار شده بود، وی هیچگونه واکنشی نسبت به خشونت سفیدپوستان علیه سیاهپوستان نشان نداد.

این فاجعه در دوران ۱۷ رئیس جمهوری پس از هاردینگ هرگز مورد توجه و بازبینی قرار نگرفت، و حتی در دروس تاریخ مدارس نیز اشاره ای به آن نشد.

حال جو بایدن چهل وششمین رئیس جمهوری آمریکا درست پس از یک قرن سکوت نسبت به این فاجعه انسانی و بشری، به آن پرداخت.

فاجعه ای که پس از ۷۵ سال در سال ۱۹۹۶ اجازه تحقیق درباره کشتار تولسا از سوی مقامات وقت فدرال آمریکا داده شد و نتیجه این تحقیقات ۱۵ سال بعد در سال ۲۰۰۱ میلادی از سوی کمیسیون  اعلام شد با این عنوان که به نظر دراین کشتار تا ۳۰۰ نفر کشته شدند.

آمریکا و معضل پایان ناپذیر نژادپرستی نظام مند

چهل و ششمین رئیس جمهوری آمریکا در بخشی از سخنان  درباره  این مناسب به صراحت به این معضل اشاره کردو گفت: «این شورش نبود، این کشتار دسته جمعی بود».

کامالا هریس معاون رئیس جمهوری آمریکا نیز درباره این واقعه که به مدت یکصدسال مسکوت مانده است در حساب توئیتر رسمی خود نوشت:

محله گرین وود تولسا  موسوم به  وال استریت سیاهپوستان، یک منطقه تجاری پر رونقی بود که  یکصد سال پیش، گروهی برتری طلب سفیدپوست صدها نفر از ساکنان سیاهپوست این منطقه  را کشتند و خانه  ، مشاغل و کلیساهای آنان را به آتش کشیدند.

پس از استقبال کاخ سفید از خانواده جرج فلوید در سال روز قتل وی و اکنون گرامی داشت  فاجعه تولسا پس از یکصدسال سکوت محض،   اکنون کارشناسان و تحلیلگران مسائل داخلی آمریکا چرخش در دولت بایدن نسبت به مساله نژادپرستی را با دیده تردید می نگرند.