نشست بررسی ظرفیت و نقش اتاقهای فکر در دانشگاه‌های علوم پزشکی در معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، دکتر حمیدرضا خرم خورشید، افزود: انتظار می‌رود تاسیس و فعالیت کانون‌های تفکر در دانشگاه‌های علوم پزشکی بستر مناسبی برای شناخت دقیق مسائل و تصمیم‌گیری مبتنی بر شواهد برای حل مسائل با جلب مشارکت ذینفعان مختلف و صاحب‌نظران مرتبط، فراهم‌کنند.
وی گفت: یکی از کارکردهای اصلی کانون‌های تفکر، "کارگزاری یا واسطه‌گری دانش" است که اشاره به "چهره‌های انسانی در پی پدیده انتقال دانش" دارد. این منابع انسانی (که الزاما جزو محققین و استفاده‌کنندگان از پژوهش نیستند) ارتباط بین محققین و تصمیم‌گیران را برقرار کرده و تعامل بین این دو گروه را آسان می‌کنند تا بتوانند اهداف و فرهنگ کاری یکدیگر را بهتر درک کرده و بر فعالیت یکدیگر اثر گذاشته و شواهد حاصله از تحقیق را استفاده کنند.
خرم خورشید افزود: هر دانشگاهی می‌تواند اتاق فکر مختص به خود را داشته باشد و سپس از طریق شبکه‌ای به اتاق های فکر سایر دانشگاه ها متصل باشد.
دکتر سمیه نوری حکمت، رئیس مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی کرمان نیز با بیان اینکه اتاقهای فکر در دو نقش "ارائه توصیه های سیاستی یا تولید علم" و "حمایت طلبی یا توجیه علمی" تعریف می‌شوند، گفت: این تعاریف به این معنی است که یا نهادی که با اتاق فکر قرارداد منعقد می‌کند برای کشف راه‌حل باید به طور مستقیم طرف مشورت قرار گیرد یا یک نهاد خاص مساله‌ای را به یک اتاق فکر سفارش می‌دهد و هزینه‌های آن را هم پرداخت می‌کند ولی محصول نهایی را برای مخاطبان خاص می‌خواهد.
وی افزود: انواع مختلف اتاق فکر شامل دانشگاهی و سلامت است. در دنیا ۶۵۰۰ اتاق فکر در ۱۶۹ کشور دنیا است که سهم قابل توجهی از آن مربوط به اتاق فکر سلامت با منابع مالی جداگانه و بخش قابل توجهی از اقتصاد دانش‌بنیان هستند.
وی اظهار داشت: فلسفه وجودی اتاقهای فکر دانشگاهی در دنیا نیز تغییر کرده و از جمله دلایل موفقیت اتاقهای فکر دانشگاهی می‌توان به ظرفیت بین‌رشته‌ای، منابع مالی نسبتا پایدار دانشگاه، استقلال دانشگاهها و محققان دانشگاهی اشاره کرد.
نوری حکمت با بیان اینکه اتاقهای فکر حلقه مفقوده پژوهش در کشور هستند، گفت: در دانشگاه ها به اهداف پژوهشی خیلی توجه می‌شود ولی برنامه کلی وجود ندارد تا مشکلات را به صورت هدفمند حل کند برای این منظور نیازمند شبکه‌سازی مراکز تحقیقاتی و توسعه کانون‌های پژوهشی هستیم.
نظر شما