به گزارش روز چهارشنبه ایرنا ، در روزهای اخیر در نقاط مختلف کشور افغانستان بسیج مردمی برای حمایت از نیروهای امنیتی در مقابله با گروه طالبان اعلام آمادگی کرده‌اند . "ظاهر سالنگی" از اعضای مجلس افغانستان از استان پروان در شمال افغانستان ، درنبرد با طالبان حدود ۲۰ جنگجو را به خدمت گرفته است. داوطلبان می گویند که جنگجویان طالبان بطور منظم از کوههای اطراف به آنها تیر اندازی می کنند. این افراد از جمله حداقل ۵۰۰ تن از ساکنان محلی هستند که همزمان با نزدیک شدن مهلت خروج نیروهای آمریکایی در ۱۱ سپتامبر ، در هفته های اخیر سلاح برداشته اند .
بنا به گزارش پایگاه خبری الجزیره ، روز دوشنبه "عبدالقیوم رحیمی" والی ولایت لوگر صدها مرد را که سلاح و پرچمهای سه رنگ افغانستان را در دست داشتند در "پل علّم" مرکز این ولایت گرد آورد. در حالی که داوطلبان ضد طالبان پیشتر در سال جاری در لوگر پدیدار شده بودند ، رحیمی گفت که در هفته های اخیر صدها تن درخواست کرده اند به نیروهای او بپیوندند. او گفت که تجمع روز دوشنبه یک نمایش علنی قدرت بود.
وی به الجزیره گفت: مردم می دانند که چه مخاطراتی وجود دارد و می خواهند به طالبان نشان دهند که حتی اگر هیچکسی برای کمک آنها نیاید ، مردم لوگر و هر ولایتی خودشان بطور مستقیم وارد نبرد می شوند.
هر چند که "دره غوربند" در ۱۲۰ کیلومتری شمال کابل از دیرباز یکی از ناامن ترین مناطق پروان بوده است اما داوطلبان می گویند رویدادهای اخیر آنان را مجبور کرده که سلاح بردارند و از مردم در برابر طالبان دفاع نمایند.
در هفته های اخیر ، دهها منطقه از جمله در ولایت پروان به دست طالبان افتاده است که بسیاری از آنها ظرف چند روز مجددا به دست نیروهای افغان افتاد. اما این مردان داوطلب که بسیاری از آنان اهل منطقه سالنگ هستند می گویند داستانهایی که از اقدامات طالبان در روزهایی که دست برتر را داشتند به شکلی بود که قبولش برای آنها دشوار بود. یک جنگجوی داوطلب به نام داوود که حدود ۵۰ سال سن دارد گفت: آنها (طالبان) بطور مستقیم به خانه ها شلیک کردند و خانه ها و مزارع مردم را آتش زدند. آنها از هیچ کاری فروگذار نکردند.
سیاستمدارانی مانند سالنگی و مقامات در کابل تلاش می کنند تا هراس از اختلافات بین گروههای جنگجو و نیروهای امنیتی افغانستان را کاهش دهند. "خان آقا رضایی" نماینده مجلس از کابل که با گروههای داوطلب در استانهای شمالی در تماس بوده است ، می گوید دیدن همکاری این نیروهای داوطلب با نیروهای امنیتی افغانستان امر نامتداولی نیست. وی گفت: در این مناطق مشاهده می کنید که داوطلبان به نیروهای ارتش و پلیس در عملیات انها کمک می کنند.
چندین تن از غیرنظامیان داوطلب نبرد با طالبان در گفت وگوهای خود مساله تقویت روحیه نظامیان دولتی را مطرح کردند و گفتند که گستاخی های حملات اخیر طالبان آنان را مجبور کرده وارد نبرد بشوند.
"فواد امان" سخنگوی وزارت دفاع افغانستان هم گفت که تمایل مردم برای سلاح برداشتن و جنگیدن در کنار نیروهای امنیتی علامت روشنی از نفرت مردم از طالبان و اقدامات انان است.
بسیاری از افغانها از موج اخیر مسلح شدن نزدیک به ۳۰ هزار نفر در سراسر کشور حمایت می کنند اما برخی دیگر نیز منطق این اقدام را مورد تردید قرار می دهند بخصوص که میلیونها دلار صرف برنامه های خلع سلاح شده است.
اما افرادی مانند سالنگی و رضایی می گویند که مردم نباید از این گروههای داوطلب هراسی داشته باشند چرا که "این افراد صرفا از چیزی که متعلق به آنان است محافظت می کنند" . رضایی گفت که نیروهای داوطلب چیز جدیدی در کشور نیست و صرفا تداوم تلاشهای قبلی مانند پلیس محلی افغانستان است که با حمایت آمریکا و انگلیس برای برخورد با حملات طالبان در سطح روستاها تشکیل شده بود. در سال ۲۰۱۷ نیز ساکنان چندین منطقه در ولابت ننگرهار در شرق افغانستان دربرابر نیروهایی که گفته می شد متعلق به داعش هستند سلاح برداشتند.
پلیس محلی دوباره ایجاد می‌شود
در همین حال بنا به گزارش رسانه های افغانستان ، نقیب‌الله فایق، معاون وزارت امور داخلی افغانستان اعلام کرده که رییس جمهور افغانستان به این وزارتخانه دستور داده است تا پلیس محلی دوباره در تشکیلات وزارت امور داخلی ایجاد شود. فایق روز سه‌شنبه ۱۵ تیر ماه در نشست کابینه گفت پلیس محلی بهترین نتیجه را به خاطر دفاع از روستا در مقابل طالبان داده است. این تشکیلات در سال‌های گذشته منحل شده بود. به گفته او، تنها تفاوت پلیس محلی با پلیس ملی این است که در محلات خود وظیفه اجرا می‌کند و به دلیل محلی بودن، هر پلیس حمایت مردم همان محل را با خود دارد.
فایق گفته است که در کابینه بحث شده است که نیروهای مردمی به خاطر بالا بردن روحیه موثر است، اما دفاع باید در چهارچوب نیروهای امنیتی صورت گیرد. به گفته معاون وزارت امور داخلی ، کسانی‌که انگیزه جنگ در مقابل طالبان را دارند باید در یکی از نهادهای امنیتی سازماندهی شوند. او در ادامه گفته است که ملیشه‌سازی (تشکیل نیروهای شبه نظامی) و دفاع موقت نتیجه‌ای را در پی ندارد بهتر است تا مردم به خاطر دفاع از وطن، به نهادهای امنیتی مراجعه کنند؛ زیرا نهادهای امنیتی ظرفیت جذب دهها هزار سرباز را دارند.
محلی شدن امنیت یا خطر جنگ داخلی ؟
هر چند برخی رسانه های افغانستان در تحلیلهایی نوشته اند که در غیاب نیروهای بین‌المللی دولت کابل و سران ارتش باید شیوه جنگ با گروه طالبان را بازبینی کنند و یکی از ضرورت‌ها و نیازهای کنونی جنگ برای پیروزی در برابر طالبان ، محلی شدن امنیت است اما در عین حال هشدارهایی هم در خصوص نگرانی از جنگ قومی بخصوص در شمال افغانستان مطرح شده است.
به نوشته روزنامه "هشت صبح" افغانستان ، پایگاه اصلی جنگ طالبان در برابر نیروهای امریکایی و ناتو در جنوب افغانستان بود اما اکنون در روزهای آخر خروج نیروهای امریکایی، گروه طالبان در شمال جنگ را تشدید کرده و سقوط برخی مناطق و محاصره شهرهای بزرگ از شمال کلید خورده است.
به نوشته این روزنامه ، در روزهای اخیر رخداد دیگری از جنگ در شمال آشکار شده و آن این‌که این جنگ شکل قومی به خود گرفته است. جنگ شمال در ظاهر، جنگ گروه طالبان با دولت است؛ اما پشت این جنگ، عقده‌ها و ایده‌های قومی قرار دارد و برخی رویدادها مشکوک و نشان‌دهنده دست‌های پنهان در جنگ شمال است. جرقه‌های یک جنگ قومی آغاز شده است. طالبان با مردم محل در شمال شبیه دهه ۷۰ برخورد می‌کنند؛ همان‌گونه که با مردم بومی مزار شریف، شمالی و دیگر مناطق افغانستان رفتار کرده بودند. در یک مورد، این گروه بیش‌تر از ۴۰۰ خانواده بدخشانی را از ولایت کندز کوچانده و آواره کرده‌اند. کسانی که از کندز به اجبار کوچ داده شده، در مصاحبه با رسانه‌ها گفته اند که هیچ جرمی جز بدخشانی بودن و تاجیک بودن نداشتند. در ولایت‌های شمال افغانستان، همیشه یک نیرو و گروه بالقوه ناراضی و جنگی که در اصل مردم بومی آن‌جا نیستند و از جنوب افغانستان به این حوزه منتقل شده‌اند که از آنان به نام ناقل یاد می‌شود، وجود داشته‌اند. اکنون در ولایت‌هایی مثل تخار، کندز و بغلان، مناطقی به دست طالبان افتاده است که در آنها مردم غیربومی زندگی می‌کنند. اگر وضعیت در شمال به همین منوال ادامه پیدا کند، شاید در روزهای آینده برخوردهای قومی شدیدتر و فاجعه‌بارتر شود.
نظر شما