به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا به نقل از گاردین، جشنواره‌های فیلم کم‌کم به حالت عادی باز می‌گردند. هفتادوچهارمین جشنواره فیلم کن ماه گذشته (۶ تا ۱۷ ژوئیه برابر با ۱۵ تا ۲۶ تیر) شکلی دیرهنگام اما موفق از جشنواره فیلم را پیش روی مخاطبان نشاند. جشنواره های فیلم ونیز و تورنتو نیز هر دو طبق برنامه در ماه سپتامبر (شهریور/مهر) برگزار می شوند، با این حال همه برگزارکنندگان جشنواره‌ها، مایل نیستند به روال عادی بازگردند.
برای بسیاری سینمادوستان که حتی در بهترین شرایط نمی‌توانند برای تماشای زودهنگام فیلم‌های جدید به تمام نقاط جهان سفر کنند، موج جشنواره‌هایی که متاثر از همه‌گیری کرونا به شکل آنلاین برگزار شدند، جای خوشحالی بود و نه سازش با وضع موجود. انتظار می‌رود جشنواره‌ها حتی در صورت امکان برگزاری رویدادهای حضوری، مزایای افزایش دسترسی مخاطبان را بیشتر در نظر بگیرند.
یکی از این نمونه‌ها جشنواره بین‌المللی فیلم ادینبورگ (Edinburgh International Film Festival) است که معمولاً در ماه ژوئن (خرداد) برگزار می‌شود ولی هفتادوچهارمین دوره این جشنواره با تاخیری دوماهه چهارشنبه پیش‌رو ۱۸ اوت ( ۲۷ مرداد) در یک قالب ترکیبی حضوری‌مجازی آغاز به کار می‌کند. همچنین اعلام شده حواشی جشنواره نیز در دسترس مخاطبان دیجیتالی قرار می گیرد و تعدادی از اجراهای آن به صورت آنلاین پخش می شود. در حالی که اکثر فیلم‌های نمایش اولی در انگلیس به نمایش‌های حضوری محدود می‌شود، برنامه‌ای ارزشمند از ۲۰ فیلم، در کنار چند مجموعه فیلم کوتاه، به مدت ۷۲ ساعت پس از نمایش در دو هفته آینده به صورت آنلاین در دسترس خواهد بود.
یکی از این فیلم‌ها استاپ موشنی به نام خدای دیوانه (Mad God) است که در دنیایی از هیولاها، دانشمندان دیوانه و خوک های جنگی ساخته شده است. این فیلم با طراحی و کارگردانی فیل تیپِت (سازنده سه قسمت از جنگ ستارگان، پارک ژوراسیک و پلیس آهنی)، متخصص افسانه‌ای جلوه‌های بصری و هنرمند استاپ موشن ساخته شده است. همه مجموعه‌ها، موجودات و مناظر این اثر، به صورت دستی ساخته شده و در مرحله استودیوی برکلی فیلمبرداری شده‌اند، این فیلم کاملا با ابزارهای تکنولوژی ساخته شده و تاریخ سینما را در بر می گیرد. ساختن این استاپ موشن، بیش از ۳۰ سال زمان برده است.
بچه نینجا، (Ninjababy)، فیلمی که تقریباً به اندازه عنوانش خوب است، کاری سرگرم کننده‌تر است. کارگردان نروژی یاگنیدا سوه فلیکه، (Yngvild Sve Flikke) یک کمدی هوشمندانه درباره بارداری ساخته است که از آسیب‌های احساسی این دوره سخن می‌گوید. بازی خوب شخصیت اصلی راکل (با بازی کریستین کوجات تورپ Kristine Kujath Thorp) که نقش یک کاریکاتوریست مستقل و ناآرام را بر عهده دارد از نکات فیلم است. او تا وقتی دیر شده، متوجه نمی‌شود که باردار است. بچه نینجا، با جلوه‌های انیمیشنی، زندگی در حال رشد در بدن راکل را نشان می‌دهد که موجب می‌شود درک زندگی دوم در بطن یک مادر بهتر دیده شود.
درام ایرانی قصیده گاو سفید (ساخته بهتاش صناعی‌ها، ۱۳۹۸) که اوایل امسال جشنواره برلین را تحت تأثیر قرار داد، فیلم دیگر این جشنواره است. فیلم بر همسر بیوه مردی که به تازگی اعدام شده است تمرکز می‌کند. زنی که دنبال پاک کردن نام خود است و بدبختی‌ها را به گونه ای روی هم انباشته می کند که ممکن است به طرز وحشتناکی بر سرش آوار شوند اما چهره ای اخلاقی به خود می گیرد. همچنین اصول اخلاقی آشفته ای در فیلم جیم کامینگز و پی جی مک کیب دیده می شود که با عنوان تست بتا به کمیک سیاه متمایل می شود.
یکی دیگر از منتخبان ایرانی رادیوگرافی یک خانواده کار فیروزه خسروانی مستندی است که برنده جایزه جشنواره مستند ایدفا آمستردام در سال گذشته هم شد.
به گزارش ایرنا، جشنواره فیلم ادینبورگ یک که از قدیمی ترین جشنواره‌های جشنوارهٔ سالانهٔ هنرهای نمایشی است که از ١٨ تا ٢٥ اوت (٢٧ مرداد تا ٣ شهریور) در شهر ادینبورگ اسکاتلند برگزار می شود.
این جشنواره بین‌المللی، میزبان نوازندگان رده بالای موسیقی (به ویژه موسیقی کلاسیک)، تئاتر، اپرا و رقص را از سراسر جهان است و در بخش دیگری از آن، نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی، نشست گفت و گو و کارگاه‌های آموزشی-هنری برقرار می‌شود.
نظر شما