زمانی که خبر درگذشت دوست و همکار فرهیخته دیرینه خود را خواندم، چنان بود که گویی دنیا را بر سرم فروریخته اند.
باور کردن وداعی چنین ناگهانی دشوار است. مگر می شود چهره شاد و شوخ و زبان طنز گوی او را از دیده و خاطر برد.
دکتر اصغر کریمی یکی از چهره‌های برجسته در اقلیم مردم شناسی ایران بود.
با او از پنجاه سال پیش همراه و همگام بوده ام.
سخت کوشی های او در تحقیق و تألیف و ترجمه و پژوهش های مردم نگاری جوامع روستایی و ایلی، گواهی از یک دانشور راستین بی ادعا در فرهنگ این سرزمین است.
درگذشت این دانشی مرد را به خانواده ارجمند او، به‌ویژه همسر و فرزندانش تسلیت می گویم و برای روح پاک او از خداوند طلب آمرزش و شادی می کنم.
به گزارش ایرنا، اصغر کریمی در سال ۱۳۱۹ در زنجان متولد شد. او پس از دریافت دیپلم متوسطه از دبیرستان مروی تهران در سال ۱۳۵۱ برای ادامه تحصیلات دانشگاهی به فرانسه رفت. سال ۱۳۵۴ دانشنامه کارشناسی جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی را از دانشگاه اکس‌ـ‌مارسی دریافت کرد و در سال ۱۳۵۷ موفق شد درجه کارشناسی ارشد در رشته مردم‌شناسی را از همان دانشگاه دریافت کند. او بلافاصله وارد دوره دکتری این رشته شد، اما تحصیلات خود را ناتمام گذاشت و به ایران بازگشت.
کریمی در ایران در مشاغل متعددی منشأ خدمات ارزنده بود که بخشی از آن‌ها عبارت است از: گردآورنده فرهنگ عامه و عضویت در گروه‌های پژوهشی میدانی در اداره فرهنگ عامه وابسته به هنرهای زیبای کشور و سپس در وزارت فرهنگ و هنر (۱۳۴۱ تا ۱۳۵۰)، عضویت علمی در مرز تحقیقات علمی فرانس (س ان ار اس)، پژوهشگر و سرپرست تحقیقات ایلی و عشایری در وزارت فرهنگ و آموزش عالی و سازمان میراث فرهنگی کشور و مشاور علمی برنامه‌های مردم‌شناسی در همین سازمان (۱۳۵۷ تا ۱۳۷۳) و دبیر اجرایی کمیته ملی ایکوموس ایران (۱۳۷۶ تا ۱۳۸۱).
کریمی را طراح تشکیل موزه‌های جدید در کشور می‌دانند. او در سال‌های اخیر با بنیاد دائرةالمعارف اسلامی و مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی در گروه‌های جغرافیا و فرهنگ مردم ایران همکاری داشت.
حاصل تلاش این محقق بیش از ۳۰ کتاب و بیش از ۵۰ مقاله منتشرشده و ده‌ها طرح پژوهشی و گزارش علمی است. بخش عمده‌ای از گزارش‌های باستان‌شناسی گیرشمن و دیگر باستان‌شناسان خارجی به قلم زنده‌یاد کریمی به زبان فارسی منتشر شده است. از اصغر کریمی مکتوبات ارزنده‌ای در زمینه باستان‌شناسی و میراث فرهنگی به یادگار مانده است.
نظر شما