«احمد سمیعی گیلانی»، در برنامۀ «تجربۀ ایرانی»، از همین شوق و شور به دانستن، حتی در ۱۰۱ سالگی گفت.
او شاید از آخرین بازماندگان سدۀ گذشته باشد که خود را به امروز رسانده است. مردی که یک‌عمر از دستور زبان فارسی نوشت، ترجمه کرد و به ویراستاری پرداخت، و عجیب که هنوز هم در این سن، پویا و جویاست، و حتی خاطرات جوانی را به‌دقّت به یاد دارد.
نظر شما