بانوی هنرمندی که پیله شکافت و پَر گشود

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، ایران درودی هنرمند نقاش سه شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ متولد شد.

کتاب فاصله ۲ نقطه که هنرمند شرحی بر زندگی خود نگاشته است، چنین آغاز می شود: من سه شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ شب هنگام در خانه ی بزرگ آبااجدادی در شهر مشهد به دنیا آمدم.
از مادر سخت زاده شدم. قابله ای که به مدت چهل و هشت ساعت درگیر تولد کُند و دردناک شده بود، آن چنان از جان خودش مایه گذاشت و عرق ریخت که دچار سینه پهلوی شدیدی شد و چند روز بعد از تولد من، چشم از جهان فرو بست.

چنین آغازی برای کتابی به سبک خودزندگی نامه به صورت نمادین سخت متولد شدن را با سخت زیستن هنرمندی پیوند زده است که در دوره های های مختلف زندگی، پیله ها را شکافته، پله ها را در نوردیده و  رو به آسمان پر گشوده است.
ایران درودی هنرمندی است که هم نقاشی هایش میان منتقدان از ارزش ویژه ای برخوردار است و هم به سبب تجربه زیسته اش در میان افرادی که هنر را به صورت جدی نیز دنبال نمی کنند نیز مورد ستایش قرار می‌گیرد.

درودی فارغ از نگاه های فمنیستی همواره بر زن بودن خود تاکید دارد و بر ویژگی زنان در مناسبات جامعه پافشاری می‌کند، مساله‌ای که مواجهه درودی با زندگی را الهام بخش بسیاری از زنان می کند. 

درودی چنین می گوید: یکی از مهمترین رازهای زندگی من زن بودن و چگونه زن بودنم است. ای کاش می توانستم به تمام زنهایی که خود را با دیگران مقایسه می کنند و خود را زشت تر یا زیباتر می یابند می گفتم که زیبا بودن هر انسانی به طرز تفکر او و معیارهای شخصی او بستگی دارد نه به ذهن و دید دیگران، بزرگترین اشتباه همین مقایسه است که عامل به هم ریختن معیارهاست.

ایران درودی درباره مسیری که در زندگی طی کرده است چنین می گوید: تا این مرحله از زندگی دانسته ام که می باید کوله بار غم‌ها و دلتنگی‌ها را بر زمین گذارد و به استقبال آینده رفت حتی اگر این آینده یک روز با یک ساعت یا فقط یک لحظه باشد. مطمئن هستم بهترین لحظه، لحظه‌ی بعدی زندگی ام خواهد بود. شاید لحظه بعدی، نوید خلق اثری باشد که هنوز نیافریده ام. ولی در لحظه بعدی اثری به ابعاد آرزوهایم، اثری به رنگ عشق هایم، اثری به شفافیت تمام آینه ها، خلق خواهم کرد و سپس این اثر را در بالاترین نقطه آسمان برخواهم افراشت تا تصویر تمامی این جهان را در آن انعکاس یابد.

تلألؤ نور یکی از ویژگی های مهم نقاشی این هنرمند است؛ درودی معتقد است: نه در خلق اثر، که در زندگی نیز رسیدن به نور از مهمترین اهدافم بوده است. 

این هنرمند تجربه‌ برگزاری ۶۴ نمایشگاه انفرادی در موزه‌ها و گالری‌های معتبر جهان را در کارنامه‌ خود دارد و ۸۰ فیلم مستند برای تلویزیون ملی سابق ایران ساخته است. همچنین هشت اثر نفیس او در گنجینه‌ موزه‌ی هنرهای معاصر تهران و دیگر موزه‌های ایران و برخی از آثارش در دیگر موزه‌های دنیا نگهداری می‌شود.