به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، آخرین پایان هفته تابستان ۱۴۰۰، در حالی از راه رسید که دنیا هنوز هم با کرونا دست و پنجه نرم می‌کند و روزهای آغازین حضور در مدارس و دانشگاه ها که همیشه شروع کار خود را در پایان تابستان جشن می‌گرفتند، همچنان نامشخص است. شاید کتاب‌های بهترین فرصت و بهترین بهانه باشند که روزگار عجیب را به سر ببریم و به زندگی ادامه بدهیم. ایتالیایی ها این هفته حرف های تازه ای برای گفتن دارند.
ایتالوی ایتالیایی در ایران
ایتالو کالوینو، نویسنده مشهور ایتالیایی، زاده ۱۵ اکتبر ۱۹۲۳ (۲۲ مهر ۱۳۰۲) در سانتیاگو دِلاس وگاس در کشور کوبا است چون پدر و مادر او که هر دو گیاه‌شناس بودند برای پروژه ای تحقیقاتی در آمریکای جنوبی به سر می‌بردند، او تا ۵ سالگی در این کشور ماند و پس از آن به ایتالیا بازگشت و تقریبا همیشه در این کشور اقامت داشت.
کالوینو تا هجده سالگی در شهر سن‌رمو ماند و در سال ۱۹۴۱ به تورین رفت، در سال ۱۹۴۳ به نهضت مقاومت ایتالیا در جنگ جهانی دوم و پس از آن به حزب کمونیست ایتالیا پیوست.
او در سال ۱۹۴۷ با نوشتن پایان‌نامه‌ای دربارهٔ جوزف کنراد در رشتهٔ ادبیات از دانشگاه تورین فارغ‌التحصیل شد و به همکاری با روزنامه محلی حزب کمونیست لونیتا پرداخت. در همین سال، پس از انتشار کتاب راه لانه عنکبوت با مضمون نهضت مقاومت که برای او جایزه ملی ریچنه را به ارمغان آورد، با برخی مشاهیر ادبی ایتالیا از قبیل ناتالیا گینزبورگ (Natalia Ginzburg، نویسنده و فعال سیاسی، زاده ۱۹۱۶ پالرمو - درگذشته ۱۹۹۱ رم) و الیو ویتورینی(Elio Vittorini، نویسنده، زاده ۱۹۰۸ سیراکوز- درگذشته ۱۹۶۶ میلان) آشنا شد.
او در این سال‌ها با مجلات کمونیستی مختلفی همکاری می‌کرد. کالوینو در سال ۱۹۵۰ به اتحاد جماهیر شوروی سفر کرد. یادداشت‌های این سفر در روزنامه لونیتا چاپ شد و برای او شهرت فراوانی به ارمغان آورد اما در سال ۱۹۵۷ به شکل غیرمنتظره‌ای از حزب کمونیست کناره‌گیری کرد و نامهٔ استعفایش در نشریه لونیتا چاپ شد. به رغم سخت‌گیری‌های موجود در آن دوران برای ورود بیگانگان متمایل به دیدگاه‌های کمونیست، توانست با دعوت بنیاد فورد به آمریکا سفر کند و شش ماه آنجا بماند، کالوینو چهار ماه از این شش ماه را در نیویورک گذراند و به گفتهٔ خودش کاملاً تحت تأثیر دنیای جدید قرار گرفت. در این مدت با ایستر جودیت سینگر (Esther Judith singer، مترجم و نویسنده آرژانتینی تبار، زاده ۱۹۲۵ بوینوس آیرس آرژانتین، درگذشته ۲۰۱۸ رم، ایتالیا) آشنا شد که چند سال بعد در سفری به کوبا، در هاوانا با او ازدواج کرد کالوینو در این سفر به زادگاهش کوبا نیز رفت و با ارنستو چه گواراهم دیدار کرد.
ایتالو کالوینو در طول دههٔ ۶۰ به همراه الیو ویتورینی نشریه ادبی منابو را منتشر می کردند. پس از آن بود که سفرهای زیادی به پاریس داشت و با رولان بارت ملاقات کرد، و فعالیت‌هایی در زمینهٔ ادبیات کلاسیک در دانشگاه سوربن و دیگر دانشگاه‌های فرانسه انجام داد.
کالوینو در سال ۱۹۸۱ نشان افتخار فرانسه را دریافت کرد و چهار سال بعد در ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۵ (۲۸ شهریور ۱۳۶۴) بر اثرخونریزی مغزی در سیه‌نا چشم از جهان فروبست.
کلکسیون شن، تازه ترین کتابی است که از کالوینو در ایران منتشر شده، این کتاب مجموعه‌ای از مقالات و نوشته‌های ایتالو کالوینو است که آن‌ها را از پاریس برای روزنامه‌های ایتالیایی می‌فرستاد. روایت او از موزه‌های پاریس، نظراتش درباره موضوعات مختلف و مشاهدات نویسنده در سفر به سه کشور مکزیک، ژاپن و ایران است.
جدید، همانند جهان جدید، مسافر در نقشه جغرافیا، موزه هیولاهای مومی، میراث اژدها، پیش از الفبا، شگفتی‌های اخبار جنایی، داستان درون یک نقاشی، حرفت را با گره بگو، نویسندگانی که نقاشی می‌کنند، خاطره رولان بارت، حشرات زودمیر در قلعه، خوک و باستان‌شناس، حکایت ستون تراژان، شهر مکتوب: کتیبه‌ها و دیوارنوشته‌ها، ماجراهای سه ساعت‌ساز و سه آدمک، خانم مسن با کیمونوی بنفش و نودونهمین درخت از جمله داستان‌ها و مقالات این کتاب به شمار می‌رود که در چهار بخش به نام‌های کلکسیون شن، پرتو نگاه، گزارش‌هایی از چیزهای شگفت‌انگیز و شکل زمان گردآوری شده است.
کتاب کلکسیون شن نوشته ایتالو کالوینو، در ۲۹۸ صفحه، با ترجمه هاله ناظمی از سوی نشر هرمس منتشر شده است.
ایتالیایی در میانه زندگی و جنگ
اوریانا فالاچی ۲۹ ژوئن ١٩٢٩ در فلورانس ایتالیا متولد شد. تجربه جنگ در دوران کودکی او تاثیر عمیقی بر زندگی اش گذاشت، پدرش از مبارزان ضدفاشیسم در زمان موسولینی باعث شد، او در نوجوانی و بحبوحه جنگ جهانی دوم به جنبش مقاومت ضد فاشیست بپیوندد. نخستین آثارش هم خیلی زود در نشریات منتشر شد و او را به روزنامه‌نگاری شگفت‌انگیز در دوره‌ای طولانی بدل کرد. فالاچی به‌خاطر پوشش خبری گسترده جنگ‌ها و انقلاب‌ها در سراسر جهان و مصاحبه‌های طولانی پرحاشیه اش با تعدادی از رهبران جهان در دهه‌های ۷٠، ۶٠ و ٨٠ میلادی به شهرت جهانی دست پیدا کرد.
اوریانا فالاچی به سبب انتشار آثاری ارزنده، جوایز بی‌شمار بین‌المللی کسب کرد و خیابان‌ها و میدان‌هایی در چند شهر جهان به یاد او نام‌گذاری شده است. او به جنگجوی آزادی مشهور است و برخی کتاب‌های او از جمله: جنس ضعیف، پنه لوپه به جنگ می‌رود، زندگی جنگ و دیگر هیچ، نامه به کودکی که هرگز زاده نشد، یک مرد، اگر خورشید بمیرد، مصاحبه با تاریخ و ... به فارسی ترجمه شده‌اند.
او در ١٥ سپتامبر ۲۰۰۶ بر اثر سرطان درگذشت.
کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ مجموعه‌ای از گزارش‌های اوریانا فالاچی است که در آن تجربیات و مشاهداتش در جنگ ویتنام و آشوب‌های مکزیک نوشته و از بسیاری از خشونت‌ها و فجایع بشری پرده برمی‌دارد، فالاچی در سال ۱۹۷۰ برای نوشتن این کتاب برنده جایزه ادبی بانکارلا شد.
این کتاب شرح یک سال از زندگی اوریانا فالاچی در ویتنام و پس از مدتی در مکزیک است. این نویسنده و روزنامه‌نگار سیاسی برای یافتن پاسخ خواهر کوچکش که پرسیده بود: زندگی یعنی چه؟ این کتاب را می‌نویسد. فالاچی تمام گزارشات وقایع وحشتناک و خون‌ریز جنگ ویتنام را در این کتاب با جزییات بیان می‌کند.
چاپ هجدهم کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ، در ۵۱۲ صفحه، از سوی انتشارات امیرکبیر به چاپ رسیده است.
روایت شاعر کوچه از سخن‌سرایان بزرگ ادب پارسی
فریدون مشیری، زاده ۳۰ شهریور سال ۱۳۰۵ در تهران است، او در خانواده‌ای فرهیخته و دوستدار شعر و ادب پرورش یافت. او در سال‌های ابتدایی مدرسه در دبستان ادب، با شاعرانی چون سیاوش کسرایی هم‌کلاسی بود اما به خاطر ماموریت‌های اداری پدرش عازم مشهد شدند و پس از مدتی دوباره به تهران بازگشتند
مشیری از کار اداری و زندگی کارمندی گریزان بود اما پس از گرفتن دیپلم، در اداره پست و تلگراف مشغول به کار شد و همزمان تحصیلات خود را در رشته ادبیات در دانشگاه تهران ادامه داد. در همین دوره به خبرنگاری و نویسندگی در مجلات و مطبوعات روی آورد و از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۱ مسئولیت صفحه شعر و ادب مجله روشنفکر را بر عهده گرفت. این مجله شاعران متعددی را به عرصه شعر و ادبیات معرفی کرده است. فریدون مشیری در سال ۱۳۵۰ به اداره‌ی مخابرات منتقل شد پس از گذشت ۷ بازنشسته شد.
فریدون مشیری سرودن را از سال ۱۳۲۰ آغاز کرد. پس از مدتی اشعار او در کنار شعرای بزرگی در نشریات و مجلات به چاپ رسید و نام او را به عنوان شاعری با استعداد و توانا برسر زبان‌ها انداخت. اولین مجموعه اشعار فریدون تحت عنوان تشنه طوفان در سال ۱۳۳۴ منتشر شد. نگارش مقدمه این کتاب را محمدحسین بهجت تبریزی، مشهور به شهریار بر عهده داشته است. نیمی از این کتاب اشعار نو و نیمی دیگر اشعار کلاسیک بود. یکی از محبوب‌ترین و معروف‌ترین سروده‌های او، شعر کوچه است. این قطعه زیبای ادبی شهرت بسیار زیادی را برای فریدون مشیری به ارمغان آورد.
مشیری علاوه بر شعر و ادبیات، دلبسته موسیقی بود و به قطعات موسیقی ایرانی تسلط کامل داشت. او بین سال‌های۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ در شورای موسیقی و شعر رادیو فعالیت می‌کرد. مشیری در کنار افرادی مثل امیرهوشنگ ابتهاج (ه. ا.سایه) و سیمین بهبهانی نقش قابل توجهی در پیوند شعر و موسیقی داشته است. خواننده‌های متعددی به اشعار فریدون مشیری علاقه نشان دادند و خواننده‌های برجسته‌ای چون محمدرضا شجریان، همایون شجریان، سهیل نفیسی و علیرضا قربانی سروده‌های فریدون مشیری را به آواز خوانده‌اند.
فریدون مشیری سوم آبان ۱۳۷۹ در تهران در گذشت. او در قطعه‌ی ۸۰۸ بهشت زهرای تهران، در قطعه‌ی هنرمندان به خاک سپرده شد.
کتاب ایران و پنج سخن سرا، برگزیده‌ای است از اشعار فریدون مشیری، درباره ایران که آن‌ها را اشعار ایران‌دوستانه او می‌نامند. افزون بر این، کتابی دیگر از مشیری با نام با پنج سخن‌سرا که در سال ۱۳۷۲ منتشر شد نیز ضمیمه کتاب است. در این کتاب قطعاتی گردآوری شده که فریدون مشیری برای شعرای بزرگ ایران‌زمین؛ فردوسی، نظامی، خیام، سعدی و حافظ سروده است. از شعرهای دفتر اول می‌توان سیمرغ
این کتاب در ۲۰۶ صفحه با جلد گالینگور توسط انتشارات مهر و ابر منتشر شده است.
نظر شما