به گزارش چهارشنبه شب ایرنا از رسانههای پاکستانی، اظهارات «عمرانخان» درخصوص رویکرد آمریکا در افغانستان و انتقاد شدید از نوع برخورد واشنگتن با اسلامآباد برای حصول منافع یکجانبه درحالی عنوان میشود که وزیرامور خارجه دولت بایدن در روزهای اخیر اعلام کرد که آمریکا روابط خود با پاکستان را ارزیابی خواهد کرد.
«آنتونی بلینکن» در حضور مجازی در جلسه کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا افزود که اسلامآباد منافع زیادی در افغانستان دارد که با منافع ایالات متحده در تضاد است، موضوعی که بار دیگر تشدید فضای بیاعتمادی میان دو متحد قدیمی را برجسته میکند.
نخست وزیر پاکستان روز چهارشنبه طی مصاحبه با 'بکی اندرسون' (Becky Anderson) خبرنگار سی ان ان در اسلامآباد در واکنش به اظهارات اخیر آنتونی بلینکن آن را بازتابی از جهل وی توصیف کرد و افزود که من هرگز چنین اظهاراتی ناشی از جهل و نادانی را نشنیدهام.
وی اتهام واشنگتن علیه اسلامآباد مبنی بر پناه دادن به تروریستها و ایجاد پایگاههای امن را رد کرد و افزود: پاکستان در امتداد مرز افغانستان تحت شدیدترین نظارت توسط پهپادهای ایالات متحده قرار داشته است، مطمئناً آنها میدانستند که آیا پناهگاههای امنی وجود دارد یا نه.
عمرانخان که همواره از مخالفان سرسخت پیوستن پاکستان به آمریکا در افغانستان و مشارکت در جنگ به اصطلاح علیه تروریسم است، رفتار آمریکاییها در قبال پاکستان که زمانی متحد غیرناتو آن محسوب میشود، را به شدت مورد انتقاد قرار داد.
وی افزود: پاکستان همزمان که متحد آمریکا به شمار میرفت، ۴۸۰ بار مورد حمله پهپادهای آمریکا قرار گرفت. ۸۰ هزار نفر نظامی و غیرنظامی در پاکستان ناشی از پیامدهای حضور آمریکا و ناتو در افغانستان و گسترش دامنه تروریسم به پاکستان جان خود را از دست دادند.
عمرانخان تاکید کرد که تحمل روابط وحشتناک با آمریکا برای پاکستان فاجعه بار بوده است اما اسلامآباد با این حال داشتن یک رابطه عادی با واشنگتن را مطالبه میکند آنچنان که آمریکاییها با هند رابطه دارند.
این اولین مصاحبه نخست وزیر پاکستان با یک رسانه بین المللی از زمان تسلط طالبان بر افغانستان در ماه گذشته و خروج کامل نیروهای آمریکایی از این کشور به شمار میرود.
آمریکاییها در افغانستان گرفتار شدند
نخست وزیر پاکستان در ادامه این مصاحبه با انتقاد از نحوه خروج آمریکا از افغانستان، گفت: بارها به مقامات آمریکاییها هشدار داده شد که آنان نمیتوانند در افغانستان از طریق نظامی گری به اهداف خود برسند بلکه آنان در آنجا گرفتار شدند.
وی افزود که ایالات متحده باید در اوج حضور خود در افغانستان، نه با خروج، از طریق "قدرت" به دنبال حل و فصل سیاسی با طالبان بود. آنان در طول دو دهه گذشته از پاکستان به عنوان یک اسلحه اجارهای استفاده کردند و قرار بود که ما آنان را (آمریکاییها) را وادار به پیروزی در جنگ افغانستان کنیم که هرگز چنین اتفاقی رخ نداد.
جهان به طالبان زمان بدهد
وی درباره اوضاع افغانستان و چگونگی تعامل با دولت موقت طالبان، گفت که اوضاع افغانستان به شدت نگران کننده است و بیم آن میرود که تروریسم دوباره در این کشور رشد پیدا کند.
نخست وزیر پاکستان هشدار داد که هیچ دولت دست نشاندهی در افغانستان مورد حمایت مردم این کشور نیست بنابراین به جای اینکه بنشینیم و فکر کنیم که میتوانیم آنان (طالبان) را کنترل کنیم، باید آنها را تشویق کنیم.
وی اظهار داشت که جهان باید به طالبان برای عمل به وعدههای خود از جمله پاسداری حقوق بشر زمان بدهد اما اگر تعامل و کمکی به افغانستان صورت نگیرد هرج و مرج دوباره این کشور را تهدید میکند.
عمرانخان گفت: بهترین راه برای صلح و ثبات در افغانستان تعامل با طالبان و "ایجاد انگیزه" برای آنها در موضوعاتی مانند پاسداری حقوق زنان و تشکیل یک دولت فراگیر است.
وی افزود: طالبان تمام افغانستان را در دست دارند و اگر بتوانند برای تشکیل یک دولت فراگیر تلاش کنند و همه جناحها را گرد هم آورند، افغانستان پس از ۴۰ سال میتواند به صلح برسد. اما اگر این روند مسیر اشتباه را طی کند آنچه ما واقعاً نگران آن هستیم رخ خواهد داد یعنی بحران انسانی و چالش بزرگ پناهندگان.
عمران خان هشدار داد که افغانستان نمیتواند توسط نیروهای خارجی کنترل شود. طالبان برای جلوگیری از بحران به دنبال کمکهای بین المللی هستند که میتواند برای سوق دادن این گروه در "مسیر درست به سمت مشروعیت" مورد استفاده قرار گیرد.
وی اظهار داشت: سازمانهای اطلاعاتی در پاکستان به ما گفتند که طالبان نمیتوانند تمام افغانستان را تصرف کند و اگر آنها بخواهند کشور را به صورت نظامی تصرف کنند یک جنگ داخلی و طولانی مدت رخ میدهد، چیزی که ما از آن میترسیدیم زیرا پاکستان بیشترین آسیب را خواهد دید.
نخست وزیر پاکستان افزود: اکنون جهان باید به آنها زمان بدهد تا یک دولت قانونی و فراگیر را تشکیل دهند و همزمان به وعدههای خود عمل کنند.
نظر شما