به گزارش ایرنا، تابستان امسال تعداد غرق شده های دریا در مازندران به حدود ۲ برابر سال گذشته رسید و این تراژدی در حالی اتفاق افتاده که با توجه به موج پنجم همه گیری ویروس کرونا و تعطیلی تقریباً ۲ ماهه استان وممنوعیت ورود مسافران انتظار می رفت که شاهد شمار غرق شدگان کاهش یابد.
طبق آمار پزشکی قانونی مازندران طی سه ماهه خرداد، تیر و مرداد امسال ۶۱ نفر در آب های ساحلی دریای خزر در حوزه این استان جان باختند که نسبت به سال گذشته تقریباً ۱۰۰ درصد افزایش دارد . علاوه بر این، جهش شمار جان باختگان بی توجهی به هشدارها و فقدان مدیریت مناسب در سواحل مازندران را نشان می دهد ، بی تو جهی ای که در آن میل به شنا در دریای مازندران حتی با وجود ممنوعیت کرونایی نادیده گرفته شده بو د.
مرگ و میر به علت غرق شدگی در سواحل مازندران به سال های اخیر و دوران بدخیم کرونا ختم نمی شود ، زیرا همواره با آغاز فصل گرما و شروع مسافرت ها شاهد آغاز تراژدی جان باختن عده ای از هموطنان بخصوص بومیان در سوال استان هستیم ؛ جان باختنی که دیگر به یک معضل تبدیل شده است و گویا چاره جدی برای برون رفت از آن وجود ندارد یا اندیشیده نمی شود.
البته در سالهای ۹۷ و ۹۸ با اجرای گسترده طرح سالم سازی دریا و استقرار ناجیان غریق در مناطق پرخطر سواحل استان، شاهد کاهش چشمگیر مرگ و میر ناشی از غرق شدگی بودیم.
برخی از کارشناسان معتقد هستند عوامل متعددی در این میان بر افزایشی شدن مرگ و میر ناشی از غرق شدگی در سواحل مازندران اثرگذار بوده است که از این عوامل می توان به بی انگیزه شدن ناجیان و کناره گیری آنها از این شغل، رها شدگی برخی از قسمت های دریا بدون ناجی، فزونی مسافر، تعطیلی طرح دریا و نبود اطلاع رسانی کافی اشاره کرد.
میان این مشکلات در برخی از شهرها از جمله محمودآباد بیشتر بوده است که در نتیجه به بیشتر شدن تعداد غرقی نیز انجامید و بنابر گفته مسئول آن تاکنون ۱۸ نفر از ابتدای خرداد در آب های ساحلی این شهرستان غرق شدند.
ناجیان دریا تنها در میان امواج محرومیت ها
دبیر ستاد ساماندهی سواحل شهرستان محمودآباد در خصوص چالش هایی که این روزها دریا و ناجیان با آن مواجه هستند، گفت: ناجیان غریق مسئولیت و شغلشان در قالب یک هیات ورزشی و فدراسیون ساماندهی شده است، حال آنکه این افراد نیز همانند تیم های امداد و نجات و آتش نشان ها وظیفه حفظ جان انسان ها را برعهده دارند.
محمد محتاطی با بیان اینکه نگاه به ناجیان غریق در حد نگاه ورزشی است ، افزود : دستمزد و بودجه این شغل نیز بر همین نگاه تنظیم شده است در حالی که در هیچ رشته ورزشی همانند هیات نجات غریق افراد با جان خود بازی نمی کنند.
وی با تاکید بر اینکه شغل نجات غریق یک شغل سخت و پرمخاطره بوده و دارای بار روانی و آسیب های جانی و روحی است، گفت: با همه این تفاسیر در بحث پرداخت حقوق، نه تنها دستمزد آنان با نوع کارشان همخوانی ندارد، حتی میزانی که هیات نجات غریق به عنوان دستمزد در نظرگرفته نیز پرداخت نمی شود.
دبیر ساماندهی سواحل محمودآباد مشکلات بیمه ای را هم از دیگر دغدغه های ناجیان عنوان کرد و ادامه داد: با وجود اینکه ناجی گری از دسته مشاغل پرخطر محسوب می شود، اما بیمه ناجیان غریق در حد بیمه ورزشی است و در صورتی که اتفاقی برای ناجی رخ دهد، تنها بخشی از هزینه را بیمه ورزشی تامین می کند. علاوه بر این ، شغل ناجی گری شامل بیمه مشاغل نمی شود زیرا به دلیل اینکه دریا پیمانکار و متولی ندارد، برخلاف مشاغلی همچون ناجیان استخر، ناجیان دریا مشمول بیمه تامین اجتماعی نمی شوند. این تفاوت ها در حالی است که سختی کار ناجیان غریق در دریا بسیار بیشتر از ناجیان استخرها است.
محتاطی با بیان اینکه هیچ قانون حمایتی برای ناجیان غریق وجود ندارد، گفت: مشاغل امدادی همچون آتش نشانی و هلال احمر از یک قانون حمایتی برخوردارند، ولی ناجیان غریق هیچ قانون حمایتی ندارند و حتی شامل حمایت مستمری بگیران وزارت کار نیز نمی شوند و بیمه بیکاری نیز شاملشان نمی شود و نیاز است که در این حوزه چاره اندیشی شود.
وی همچنین از عدم پرداخت بموقع حقوق ناجیان نیز گلایه کرد و افزود : نه تنها حقوق ماه های اخیر ناجیان غریق در استان و بخصوص شهر محمودآباد پرداخت نشده است ، بلکه برخی از آنها از سال های قبل نیز مطالبات عقب مانده دارند.
محتاطی گفت : این مشکلات سبب شد امسال با چالش های زیادی در دریا مواجه باشیم و عمده ترین آن عدم استقبال ناجیان به این شغل بوده است که تامین ناجی در دریا را با مشکل مواجه کرده بود.
وی با اشاره به اینکه کسی پیگیر مطالبات ناجیان و ساماندهی وضعیت شغلی این افراد نیست ، خاطر نشان کرد: همه ساله ما در طرح دریا با چالش حقوق ناجیان رو به رو هستیم و موضوع کمبود امکانات سخت افزاری برای ناجیان غریق و عدم پرداخت بموقع حقوق ناجیان غریق قصه و غصه پرتکرار ناجیان دریا است که حتی سبب شده برخی از این افراد به شغل های دیگر روی آورند و ممکن است ادامه این روند دریا را در سال های آینده با چالش نبود ناجی رو به رو کند.
جای خالی اطلاع رسانی
این کارشناس علوم ارتباطات یکی دیگر از علت های افزایش فوتی در دریا را عدم اطلاع رسانی کافی دانست و گفت: باوجود اینکه مهم ترین ماموریت رسانه ملی هشدار، اطلاع رسانی و آموزش است، ولی تاکنون هیچ برنامه آموزشی در خصوص خطرات دریا و آموزش مناطق شنا ممنوع و یا اینکه هموطنان در کدام قسمت دریا می توانند شنا کنند، در صدا و سیما دیده نشده است .
محتاطی افزود: متاسفانه حتی در زمان های طوفانی بودن دریا نیز هشدار های لازم توسط رسانه ملی و سیمای استانی داده نمی شود تا حداقل مردم از این طریق مطلع شوند و تنها صدای ما از طریق شبکه های مجازی به درون استان می رسد حال آن که بیشترین افراد غرق شده را غیر بومیان و مسافران تشکیل می دهند.
دبیر ستاد ساماندهی سواحل محمودآباد یکی از اقدامات وب رسانه را آموزش در حوزه کرونا عنوان کرد و گفت : انتظار این است که این رسانه در خصوص خطرات دریا نیز به مردم آموزش دهد زیرا سالیا سال است که دریای مواج خزر از بین مردم و بویژه مسافران که آشنایی کاملی با دریا ندارند قربانی می گیرد.
وی افزود : با وجود اینکه مردم برای رفع خستگی به شمال کشور سفر می کنند ، ولی متاسفانه نبود اطلاعات کافی و کم توجهی سبب شده است که برخی خانواده داغدار بر گردند که نیاز است در این خصوص راهکاری اندیشه شود.
محتاطی همچنین به نبود تابلو ها و بیلبرد های هشدار دهنده در سطح جاده های منتهی به استان اشاره کرد و گفت : برای آگاهی مردم لازم است حداقل در محورهای پرترددی همچون هراز و سایر محور های مواصلاتی استان علایم هشدار دهند و آموزشی لازم در قالب تابلوهای جاده ای نصب شود تا آگاهی مردم افزایش یابد.
فزونی مسافر در مقابل نبود طرح دریا
دبیر ستاد ساماندهی سواحل محمودآباد با بیان اینکه علیرغم تاکید استانداری مازندران بر عدم اجرای طرح دریا به علت شرایط کرونایی استان ، سواحل مازندران میزبان مسافران زیادی بوده است ، گفت: متاسفانه به بهانه کرونا طرح دریا در سواحل اجرا نشد وتعداد ناجیان نیز به همین دلیل در ساحل کاهش یافت حال انکه با وجود ممنوعیت تردد و سفر به مازندران مسافران از راه های مختلف به شهرهای شمالی رسیدند و همچنین ما در ایام تابستان شاهد حضور پر تعداد مسافران بودیم.
وی افزود : به عنوان مثال در شهرستان محمودآباد از ابتدای خرداد ماه و با استقرار ناجیان ، ۱۴۷ نفر از مرگ حتمی نجات یافتند که به نسبت تعطیلی طرح عدد بسیار بالایی است.
محتاطی در توضیح تعداد بالای غریق در محمودآباد نیز گفت: موقعیت جغرافیایی محمودآباد و اینکه اولین شهر ساحلی از سمت پایتخت محسوب می شود سبب شده است که به تناسب ورود زیاد مسافران تعداد غرقی ها نیز افزایش یابد.
وی توضیح داد : در محمودآباد همه کوچه ها در سطح شهر به دریا راه دارد و ساحل دریا محمودآباد برعکس سایر نقاط آزاد و قابل دسترسی است و ۹۶ کوچه راه دسترسی به ساحل دارند که همه اینها به علاوه کمبود ناجی سبب شده است مدیریت دریا با چالش مواجه شود.
محتاطی با بیان اینکه هر ۲ کیلومتر در ساحل محمودآباد توسط یک ناجی کنترل می شود ، گفت : عدم اجرای طرح دریا به بهانه کرونا و در نتیجه کاهش تعداد ناجی و همچنین عدم استقبال ناجیان برای ادامه این کار سبب شده است که از ابتدای طرح دریا تاکنون ۱۸ نفر در آب های ساحل محمودآباد جان خود را ازدست دهند که بالاترین عدد در بین شهرستان های استان محسوب می شود.
نظر شما