به گزارش روز چهارشنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، برای اینکه یک سیاره قابل سکونت باشد، باید بتواند مقدار قابل توجهی آب مایع را در خود نگه دارد.
هنگام در نظر گرفتن قابلیت سکونت بالقوه یک سیاره ،محققان بیشتر به جو سیاره و فاصله آن از ستاره میزبان آن توجه می کنند. اما تحقیقات جدید محققان در «دانشگاه واشنگتن» در سنت لوئیس نشان می دهد که اندازه سیاره نیز برای این منظور مهم است.
بر اساس نتایج این مطالعه جدید، سیاره مریخ بسیار کوچک است و نمی تواند ذخایر مهم آب را در خود نگاه دارد.
تصاویر ماهواره ها و تلاش های گسترده برای مدل سازی نشان می دهد که مریخ زمانی حجم قابل توجهی از آب از جمله دریاچه ها، اقیانوس ها و رودخانه ها را در خود جای داده است.
اما امروزه سطح مریخ کاملاً خشک شده است. آنچه از آب باقی می ماند عمدتا یخ زده، در یخ های قطبی بسته شده یا در سایه دهانه ها پنهان شده است.
در طول سال ها، محققان سیاره ای توضیحات مختلفی را در مورد اینکه چرا مریخ جو و توانایی خود را برای نگه داشتن آب از دست داده است، ارائه کرده اند. برخی معتقدند ضعیف شدن میدان مغناطیسی مریخ باعث شده تا جو این سیاره سرخ به راحتی توسط بادهای خورشیدی دور شود.
با این حال تجزیه و تحلیل اخیر نشان می دهد که اتفاقی برای مریخ رخ نداده است و از زمانی که رشد مریخ متوقف شد قرار بود این سیاره سرخ آب خود را از دست بدهد.
محققان برای تجزیه و تحلیل خود از ایزوتوپ های پایدار عنصر پتاسیم به عنوان فشارسنج برای برآورد فراوانی و توزیع عناصر فرار اجرام مختلف سیاره ای استفاده کردند.
ابتدا، محققان ترکیب ایزوتوپ پتاسیم شهاب سنگ های مریخ را که شامل سیلیکات فله، ماده ای که بیشتر مریخ را تشکیل می دهد ، اندازه گیری کردند.
«کان وانگ» استادیار علوم زمین و سیاره در دانشگاه واشنگتن و نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: شهاب سنگ های مریخی تنها نمونه هایی هستند که برای مطالعه ترکیب شیمیایی توده مریخ در دسترس هستند. از طریق اندازه گیری ایزوتوپهای عناصر فرار متوسط، مانند پتاسیم، می توان میزان تخلیه فرار سیارات فله ای را استنباط کرد وبا اجرام مختلف منظومه شمسی مقایسه کرد.
وی گفت: سن شهاب سنگ های مریخی از چند صد میلیون تا ۴ میلیارد سال متغیر است و تاریخ تکامل فرار مریخ را ثبت کرده اند.
این تجزیه و تحلیل تأیید کرد که مریخ در طول شکل گیری خود بیشتر از زمین پتاسیم و سایر مواد فرار خود را از دست داده است.
محققان با مقایسه یافته های خود با نتایج یک بررسی که قبلاً در مورد سنگ های ماه انجام داده بودند متوجه شدند که ماه حتی بیشتر از مریخ پتاسیم و مواد فرار را از دست داده است.
علاوه بر این تجزیه و تحلیل ایزوتوپی نشان داد که سیارک ۴-Vesta ، مواد فرار بیشتری نسبت به ماه از دست داده است.
تحقیقات جدید نشان می دهد مریخ در آغاز هرگز این همه فرار را نداشته است و اندازه کوچک آن این اطمینان را می دهد که این سیاره در نهایت خشک می شود.
مشروح این مطالعه در مجله PNAS منتشر شده است.
نظر شما