به گزارش ایرنا به نقل از این پایگاه، ژاپنی، بودجه حیاتی بانک جهانی برای خدمات بهداشت عمومی افغانستان، در ماه اوت به عنوان بخشی از مجموعه تحریم های اعمال شده بر طالبان به رهبری ایالات متحده در پی خروج هرج و مرج این کشور قطع شد. بدون بودجه جایگزین، بیمارستان های سراسر کشور اکنون با کمبود دارو روبه‌رو هستند و کارکنان بدون حقوق کار می‌کنند.
در حالی که جنگ در حال حاضر به پایان رسیده است، افغان ها خود را بین حاکمان جدید خود و تحریم تحت رهبری ایالات متحده محصور می بینند. برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد پیش بینی می کند که اگر در این کشور تغییری صورت نگیرد، حدود نیمی از ۳۸ میلیون نفر تخمین زده شده افغانستان در ماه های زمستان آینده با گرسنگی حاد مواجه خواهند شد.
بحران انسانی که اکنون در حال شکل‌گیری است، اساسا ساخته انسان است و قابل اجتناب است که مستقیما از تصمیم‌های سیاسی حکومت و ایالات متحده سرچشمه می‌گیرد. هر دو این عوامل (دولت و آمریکا) قدرت و اختیار را دارند تا از فاجعه بیشتر برای مردم افغانستان جلوگیری کنند.
در حال حاضر گزارش هایی از افزایش گرسنگی در مناطق روستایی ولایات غربی مانند بادغیس، فاریاب و هرات وجود دارد که تا کنون بیشترین آسیب را از خشکسالی متحمل شده اند. اما حتی در پایتخت با منابع بهتر، نشانه های فقر و گرسنگی در حال گسترش است.
عبیدالله بهیر، استاد مطالعات صلح در دانشگاه آمریکایی در کابل که اکنون تعطیل شده است می گوید: "ایالات متحده با حفظ تحریم خود علیه طالبان، در خطر محکوم کردن مردم افغانستان به بدبختی مطلق است و همه دستاوردهای ۲۰ سال گذشته ممکن است پشت سر هم از بین بروند."
بهیر هشدار می دهد که تحریم ها ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد و حمایت از طالبان را تقویت کند. افغان ها از آنجایی که اکنون مستصل هستند مجبور خواهند شد تا به هرحکومتی در این کشور وابسته باشند.
یکی از معیارهای کاهش تحریم که جامعه بین‌المللی به دقت آن را دنبال می‌کند این است که آیا طالبان در نحوه رفتار خود با زنان و دختران افغان تعدیل خواهد کرد یا خیر.
نظر شما