به گزارش ایرنا، روز قبل از اختتامیه است و گفته بودند که نمایشها از ساعت ۱۰ شروع می‌شود اما زودتر به پارک ملت رفتم، از دور جنب و جوش تماشاچی‌ها و بازیگران به چشم می‌خورد.
اولین اجرا را گروهی از سرزمین باران، لاهیجان آغاز کردند، نمایش "چهارشنبه خاتون" اثری بود که بخشی از یک آیین سنتی را به نمایش گذاشت.
نمایشی بی کلام که حرفش را با موسیقی و حرکات نمایشی می‌زد و از خاتونی می‌گفت که چهارشنبه‌های آخر سال از چاه بیرون می‌آید و آرزوها را برآورده می‌کند.
دیشب خیلی اتفاقی شاهد تمرین گروهشان در حاشیه زریبار بودم، از آقایی سراغ کارگردان را گرفتم و او همسرش را که خانمی با روی گشاده بود معرفی کرد.
آرزو علیپور که سابقه ۱۲ دوره حضور در این جشنواره دارد، اظهار داشت: بعد از هفت دوره که به عنوان بازیگر حضور داشتم جسارت به خرج دادم و وارد عرصه کارگردانی شدم.
او و گروهش سال ۱۳۹۵ با اثر نمایشی "گیلدخت" برگزیده شدند و همه جایزه ها را از آن خود کردند و همین انگیزه‌ای شد تا با قدرت به کارش ادامه دهد و جشنواره مریوان را هم از دست ندهد.
علیپور که در بستر تئاتر رشد کرده و از بازیگری ساده به کارگردانی توانمند تبدیل شده است، تاکید کرد: لذت جشنواره مریوان از جشنواره فجر هم برایم بیشتر است، چون این جشنواره تخصصی و بین‌المللی است و استقبال مردم هم عالی است که بعد از ۱۵ دوره به عنوان فرهنگ جا افتاده است.
وقتی از این کارگردان لاهیجانی سوال کردم که اگر "چهارشنبه خاتون" واقعی بود از او برآورده شدن کدام آرزویت را می‌خواستی، جوابی غیر از این انتظار نداشتم: کرونا تمام شود...
او درباره تاثیرگذاری نمایش خیابانی بر سبک زندگی افراد گفت: تئاتر خیابانی ارتباط رو در رویی با مخاطب دارد و برای همین تاثیرگذاری آن هم بیشتر است که با توجه به بررسی آسیبهای اجتماعی در قالب هنر، گاهی مسیر اتفاقات تلخ زندگی را هم تغییر می‌دهد.
چند خان
شاید تئاتر و نمایش را بدون موسیقی نتوان توضیح داد و برای همین هم اثر نمایشی یزد هم با دف و تنبک به صحنه آمد و از دختری گفت که به دنبال پدرش می گشت.
دختر کوچکی که اگرچه لباسش امروزی بود ولی در اواسط نمایش لباس رزم پوشید و از گُردآفرین خواند و او که شنل زرشکی بر تن داشت به جنگ رستم پیوست.
او که نامش ایران بود، هفت خان را پشت سر هم گذاشت و در نبرد با دشمنان و بدیها، خودش را دختر رستم، کاوه و عباس دوران معرفی کرد و از مرز کشور کوه و کمر و آب و دریا محافظت کرد و عاقبت پدر شهیدش را در آسمانها یافت.
محمد لاله‌زاری کارگردانی این اثر را به همراه همراه همسرش مهسا دهقان در ژانر کودک و نوجوان و ایثار و مقاومت انجام داده است.
او درباره داستان اثرش گفت: دختربچه‌ای که پدر خود را گم کرده فکر می‌کند که پدرش رفته با بتمنهای انیمیشنی تخیلی بجنگد و در انتها می فهمد که پدرش شهید شده است داستان هم از واقعیت برگرفته شده و درباره شهید " پوریا زارع" است که از شهدای ورزش زورخانه‌ای یزد است.
وی سال گذشته بصورت مجازی در این جشنواره شرکت داشت و امسال ۲۰ ساعت راه را طی کرده تا اولین اجرای حضوریش را در جشنواره مریوان داشته باشد و تکیه کلامش این است: "دم همتون گرم".
این کارگردان آرزو دارد که که یزد و مریوان به هم نزدیک شوند ( از نطر بعد مسافت تا زودتر و راحت‌تر به جشنواره برسد) و در ادامه گفت:
در تهران و مشهد اجرا داشته‌ام ولی اجرا در مریوان حال و هوای دیگری دارد که ناشی از فرهنگسازی انجام گرفته در مریوان است.
به سراغ هنرپیشه کوچک این اثر هم رفتم که در گفت و گویی کوتاه خود را آدرینا عالم‌رضایی معرفی کرد و گفت که از ۶ سالگی وارد دنیای تئاتر شده و حالا ۸ سال دارد.
درباره ورودش به دنیای بازیگری اظهار داشت: رفته بودم فن بیان یاد بگیرم که مادرم وقتی علاقه‌ام به بازیگری و اموخته‌هایم را دید پیشنهاد داد که به آموزشگاه بلزیگری بروم.
او اجرای دومش را بخوبی در معرض دید و قضاوت مردم قرار داد.
ماهیان عاشق
اجرای سوم کاملا متفاوت بود و توانخواهانی اجرای این اثر را بر عهده داشتند که پیش از این نام کارگردانش را با عنوان کارآفرینی شنیده بودم.
صباح مجیدی داستان ماهی‌هایی را حکایت می‌کرد که در روز عروسیشان، طعمه قلاب ماهیگیری شدند و از مرد ماهگیر برای بی توجهی آدمها به محیط زیست گلایه کردند.
مجیدی که خود توانخواه و معلول جسمی حرکتی است با گروهش از سنندج به مریوان آمده تا در بخش جانبی اثرش را به نمایش بگذارد.
گروهش از سال ۸۸ تشکیل شده و اولین گروه نمایشی ثبت شده معلولان استان است.
چندین بار در جشنواره‌های مختلف معلولان حضور داشته و برای اولین بار است که در جشنواره‌ای تخصصی شرکت می کند و تا پیش از این در جشنواره‌های معلولان رتبه‌هایی هم داشته است.
وی درباره انتخاب موضوع نمایش‌اش گفت: این اثر به آلوده کردن طبیعت و دریا به دست انسان پرداخته که در راه حفظ آن خیلیها جان خود را فدا کرده‌اند.
نکته قابل توجه در مورد این گروه این است که آنها به سختی داخل گود تئاتر آمده‌اند، البته نه گود هنر؛ بلکه مکانی که در آن اجرا دارند، برایشان مناسب‌سازی نشده و انگار کسی فکرش را هم نمی کرده که روزی معلولان هم گروه تئاتر داشته باشند.
مجیدی تاکید دارد: کارمان را پرقدرت تر از همیشه ادامه می دهیم و امیدواریم زمینه‌ای برای حضور همه معلولان فراهم شود و نه تنها در عرصه هنر که در تمام عرصه‌ها دیده شویم.
وی عقیده دارد: مناسب سازی فیزیکی و فرهنگی لازمه فعالیت معلولان است و دغدغه معلولان باید توسط دیگران دیده شود.
پانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان از پنج آبان شروع و تا ۱۰ آبان ماه ۱۴۰۰ به دبیری عبید رستمی در شهرستان مریوان ادامه خواهد داشت.
نمایش‌های راه‌یافته به این جشنواره ۴۱ اثر بوده که ۱۶ اثر در بخش آزاد، ۶ اثر در بخش آیینی و سنتی، پنج اثر در بخش کودک و نوجوان، سه اثر در بخش دگرگونی‌های اجرایی و پنج اثر هم در بخش ویژه(ایثار و شهادت) به مرحله نهایی راه یافت.
ضمن اینکه بخش برگزیده جشنواره(جشنواره جشنواره‌ها) هم برگزار خواهد شد. ۲۷ اثر خارجی هم متقاضی نمایش است که تعدادی از آنها در فضای مجازی و به صورت آنلاین پخش خواهد شد.
شهرستان مرزی مریوان با ۱۵۳ هزار نفر جمعیت در فاصله ۱۲۰ کیلومتری از سنندج مرکز استان کردستان واقع شده است.
نظر شما