به گزارش روز چهارشنبه گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری ساینس، در تحقیقات محققان دانشگاه واشنگتن، نمونه پلاسمای ۳۷ داوطلب ۲۲ تا ۶۶ ساله که دو دز واکسن فایزر یا یک دز واکسن جانسون را دریافت کرده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتیجه این مطالعه نشان داد گونههای دلتا، کاپا و دلتا پلاس موجب کاهش توانایی پادتنهای ناشی از واکسن در مقابله با ویروس میشوند. گونه دلتا پلاس بیشترین تاثیر را در کاهش توانایی این پادتنها دارد. همچنین در این تحقیقات مشخص شد پادتنهای ایجاد شده توسط واکسن جانسون در نیمی از داوطلبانی که این واکسن را دریافت کرده بودند، در برابر این گونههای جهش یافته کارآیی ندارد.
اغلب فرایندهای تولید واکسن بر پروتئین خوشهای ویروس متمرکز هستند که دربرگیرنده اجزایی برای اتصال ویروس به سلولها و درگیر شدن آن با گیرندههای ACE۲ در سلول میزبان است.
اغلب پادتنهای مورد استفاده برای مقابله با ویروس کرونا نیز به این اجزا حمله میکنند. در نتیجه گونههای مختلف ویروس از جمله دلتا و کاپا به منظور فرار از پادتنها، در این اجزای پروتئین خوشهای جهش ایجاد میکنند. این مطالعه میتواند به تولید واکسنهایی با کارایی بیشتر بینجامد.
در حال حاضر گونه دلتا یکی از مهمترین نگرانیهای حوزه بهداشت است. گونه دلتا از هند سرچشمه گرفته و از اواسط ماه ژوئن سال ۲۰۲۱ میلادی با سرعت در سراسر جهان منتشر و خبرساز شد.
بر اساس آمار مرکز کنترل و بیماریهای آمریکا، ۸۰ درصد بیمارانی که در گروه آماری این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند، به گونه دلتا مبتلا هستند و انتظار میرود در نقاط مختلف جهان نیز وضع به همین منوال باشد.
بر اساس آمار این گونه بسیار مسری است و به راحتی منتقل میشود؛ بنابراین احتمال میرود بیشتر موارد ابتلای جدید را به خود اختصاص دهد.
بر اساس گزارش منتشر شده در نشریه نیچر، افراد مبتلا به گونه دلتا میتوانند دو روز قبل از مشاهده اولین علایم نیز ناقل ویروس باشند. از طرفی ابتلا به این ویروس میتواند کاملا فاقد علامت باشد.
مطالعات نشان می دهد علایم این گونه نیز مشابه سایر نسخههای ویروس است، علایم شامل سرفه، تب، سردرد و از دست دادن بویایی است. نوع دلتا با سرعت بیشتری رشد میکند و معمولا نقطه اثر آن دستگاه تنفسی است. سرعت رشد این گونه در جوانان نیز زیاد است.
جهش کاپا از نسل B.۱.۶۱۷.۱ است و اولین بار در دسامبر سال ۲۰۲۰ در هند شناسایی شد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science منتشر شده است.
نظر شما