به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری ساینس، واکسنها با استفاده از مولکولهایی عمل میکنند که به منظور آموزش سیستم ایمنی بدن برای شناسایی پاتوژنهای خاص طراحی شدهاند. این مولکولها با عنوان آنتی ژن یا مولکولهای تولیدکننده پادتن شناخته میشوند. در اولین نسل از واکسنهای کووید ۱۹ آنتیژن پروتئین خوشهای ویروس کرونا مورد هدف قرار گرفت.
اکنون محققان به دنبال شناسایی آنتیژنهای جایگزین ویروس SARS-CoV-۲ هستند تا بتوانند گونههای بیشتری از این ویروس را مورد هدف قرار دهند. برای این منظور، محققان انگلیسی به سراغ آن دسته کارکنان حوزه بهداشت رفتند که با وجود مواجهه مستمر با ویروس SARS-CoV-۲ همواره نتیجه آزمایش آنها منفی بوده است.
در این بررسیها مشخص شد با وجود منفی بودن آزمایشهای PCR و پادتن در این افراد، نشانگرهای زیستی مربوط به عفونت کووید از جمله افزایش قابل توجه سلولهای ایمنی T در خون آنها وجود دارد. این وضعیت نشان میدهد که بدن آنها به ویروس آلوده شده ولی در همان ابتدای امر توانسته به سرعت ویروس را نابود کند.
سلولهای T که در این تحقیقات شناسایی شد، برای هدف گرفتن پروتئینهای غیرساختاری آموزش دیده بودند که در مراحل اولیه چرخه زندگی ویروس کرونا نقش دارند. این پروتئینها بخشی از ساختار رونویسی ویروس هستند که به آنها پروتئینهای تکثیر گفته میشود و در تمام گونههای ویروس کرونا وجود دارند.
به اعتقاد محققان این سلولهای T در اثر ورود ویروس سرماخوردگی عادی که گونهای از ویروس کرونا است، آموزش دیدهاند و با هدفگیری پروتئینهای تکثیر ویروس موجب ایمنسازی بدن در برابر تمام گونههای ویروس شدهاند.
محققان امیدوارند با استفاده از نتایج این تحقیقات بتوانند نسل جدید واکسنها را بهگونهای تولید کنند که علاوه بر پروتئین خوشهای ویروس کرونا، پروتئینهای تکثیر آن را نیز هدف بگیرد تا انعطافپذیری بیشتری را در برابر جهشهای ژنتیکی ویروس داشته باشند و از طریق آموزش سلولهای ایمنی T که عمر بسیار طولانی دارند، ایمنی بلندمدت در برابر گونههای مختلف ویروس کرونا ایجاد کنند.
ویروس کرونا موسوم به «کووید۱۹» اواسط ماه دسامبر ۲۰۱۹ (۲۴ آذر ۱۳۹۸) در شهر ووهان واقع در مرکز چین گزارش شد. ابتدا از این بیماری به عنوان ذات الریه نام برده می شد اما کمیسیون ملی بهداشت چین ۳۰ دسامبر سال ۲۰۱۹ (۹ دی ماه ۹۸) به صورت رسمی شیوع این ویروس را در چین اعلام کرد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature منتشر شده است.
نظر شما