به گزارش ایرنا، به دنبال پایان یافتن این اجلاس عده‌ای در منطقه آسیا-اقیانوسیه با خوش‌بینی و عده‌ای دیگر با بدبینی اخبار مربوط به این رویداد مهم خبری را دنبال می‌کنند. شماری از کارشناسان با شک و تردید از موفقیت آن یاد کرده‌اند و عده‌ای نیز پیروزی آن را پیشاپیش جشن گرفته‌اند.
گفتنی است اجلاس آب و هوایی گلاسگو در تاریخ ۹ آبان ماه سال جاری در اسکاتلند آغاز بکار کرد و بر اساس برنامه اعلام شده در تاریخ ۲۱ ماه جاری به کار خود پایان داد.
در پایان این اجلاس، شرکت‌کنندگان سندی را به عنوان پیش‌نویس توافق اجلاس تهیه کرده‌اند که از کشورها می‌خواهد تا سال آینده میلادی، برنامه های خود را برای کاهش تصاعد گازهای گلخانه ای بازبینی و تقویت کنند؛ تا آخر سال آینده راهبردهای بلندمدت خود را برای دستیابی به تصاعد صفر خالص تا اواسط قرن، تبیین کنند و اقدام قابل ملاحظه و اثربخشی برای محدود کردن گرمایش زمین به ۱/۵ درجه انجام دهند. کشورها طبق توافق پاریس در سال ۲۰۱۵ وعده دادند که برای دستیابی به این هدف تلاش خواهند کرد.
بر اساس این سند، کشورها باید روند توقف استفاده از زغال سنگ و مشتقات سوخت های فسیلی را شتاب بخشند و سهم کلی شان در بودجه اقلیمی به منظور کمک به کشورهای در حال توسعه برای سازگار کردن خود با تغییرات اقلیمی را دو برابر کنند.
تشدید آلودگی هوا و وعده های توخالی سران جهان
اجلاس گلاسگو معروف به کاپ ۲۶ بیست‌وششمین نشست سران کشورهای عضو سازمان ملل و امضاکنندهٔ کنوانسیون تغییرات اقلیمی به شمار می آید.
برای نخستین بار در سال ۱۹۹۵ رهبران کشورها در برلین جمع شدند تا با هدف دستیابی به برنامه‌ای مشترک برای کاهش روند مخرب تغییرات اقلیمی اقداماتی را مبذول دارند.
از آن تاریخ تا امروز هر سال کنفرانسی با حضور مقام‌های ارشد کشورها برگزار شده و فقط سال گذشته، به‌دلیل کرونا، این اجلاس برگزار نشده بود.
اکنون سوال اینجاست با وجود گذشت چند دهه از چنین ابتکار عملی، سران کشورها تا چه حد در زمینه مهار آلودگی هوا که همه ساله میلیون ها تن را در جهان به کام مرگ می‌کشد و خسارات مالی و زیست محیطی فراوانی را به دنبال دارد، موفق عمل کرده‌اند.
پایگاه خبری « سی ان ای» هند در گزارشی به بررسی این اجلاس تغییرات اقلیمی در گلاسگو می‌پردازد و می‌نویسد شماری از کارشناسان در خصوص عملی بودن این نشست تردید دارند.
به باور شماری از کارشناسان؛ وعده‌های دولتمردان در زمینه مبارزه با آلودگی هوا توخالی است چراکه آنها از یک سو بر مبارزه با آلودگی هوا تاکید می‌کنند و از دیگر سو به سرمایه گذاری در زمینه طرح های سوخت های فسیلی مانند نفت و گاز که یکی از مهمترین دلایل آلودگی هوا به شمار می‌آید، ادامه می‌دهند.
نگاهی به اظهارات کارشناسان نشان می‌دهد ضمانت اجرایی مهمترین مساله در زمینه مهار آلودگی هوا در جهان به شمار می‌آید و چنانچه ضمانت اجرایی کافی در این زمینه وجود نداشته باشد، جلساتی از این دست بی‌فاید می‌باشد.
این پایگاه خبری هندی با اشاره با اظهارات «آنوتیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل می‌نویسد: سخنان مطرح شده در این اجلاس بسیار امیدوار کننده است اما زمان زیادی تا محقق شدن آن لازم است.
با این حال گوترش از همه کشورها خواست تا برنامه‌های بلندپروازانه‌تری را در راستای کاهش (گازهای گلخانه‌ای)، سازگاری با تعهدات اقلیمی و افزایش سرمایه‌گذاری در این زمینه ارائه کنند.
افزایش شمار قربانیان آلودگی هوا در آسیا
اگر چه از زمان شیوع ویروس کرونا با خالی شدن جاده‌ها، خیابان‌ها و تعطیلی فرودگاه‌ها، در حال حاضر تقاضای برای انرژی در جهان به ویژه در منطقه آسیا با افت روبرو شده است که از زمان جنگ جهانی دوم بی‌سابقه بود؛ بنظر می‌رسد با برطرف شدن پاندمی میزان تقاضا برای سوخت های فسیلی مجددا رو به افزایش بگذارد.
به استناد آمارها در سال ۲۰۲۰ با کاهش تقاضای سوخت های فسیلی و نفت، آلودگی ناشی از کربن در جهان با ریزش ۶ درصدی روبرو شده است.
سازمان بین‌المللی انرژی نیز پیش‌تر در گزارش خود که در پایگاه رسمی این نهاد منتشرشد، پیش‌بینی کرد که با پایان یافتن همه‌گیری کرونا و افزایش تولید انرژی در جهان، آلودگی ناشی از تولید دی اکسید کربن در سال جاری میلادی (۲۰۲۱) با افزایش روبرو خواهد شد.
این سازمان بین المللی بر این باور است استفاده از سوخت‌های فسیلی در کشورهای آسیایی از مهمترین دلایل تولید دی اکسید کربن به شمار می‌آید و چنانچه میزان تقاضا در جهان با افزایش ۴/۵ درصدی روبرو شود؛ میزان آلودگی هوا نیز به رکورد تاریخی سال ۲۰۱۴ میلادی می‌رسد.
آمارها نشان می دهد در سال گذشته میلادی دست کم ۱۶۰ هزار تن در جنوب شرق آسیا به سبب آلودگی هوا جان خود را از دست دادند.
به گزارش پایگاه خبری «گرین اسپس» اندونزی، اگرچه شماری از دولتمردان همواره بر استفاده از انرژی های پاک تائید می کنند، اما در عمل استفاده از ذغال سنگ، نفت و گاز را به استفاده از انرژی‌های پاک ترجیح می‌دهند و در این میان مردم با از دست دادن جان خود و ابتلا به بیماری هایی مانند سرطان، آسم و ایست قلبی بهای این انتخاب را می پردازند.
این گزارش می‌افزاید: در سال ۲۰۲۰ دست کم ۵۴ هزار تن در دهلی نو به سبب آلودگی هوا در دهلی نو جان خود را از دست داده اند.
شمار مرگ و میز ناشی از الودگی هوا در جاکارتا ۱۳ هزار مورد بود و خسارات مالی آن در سال ۲۰۲۰ سه میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار برآورد شده است.
در سال گذشته میلادی دست کم ۴۰ هزار تن در توکیو به سبب آلودگی هوا جان خود را از دست دادند و کارشناسان خسارات مالی ناشی از آلودگی هوا در این شهر را در مدت زمان مذکور ۴۳ میلیارد دلار برآورد کردند.
به گزارش پایگاه خبری «سیدنی مورنینگ هرالد»، «اسکات موریسون» نخست وزیر استرالیا با اشاره به اجلاس جهانی گلاسگو، بر این باور است اعمال قوانین مالیاتی برای آلوده کنندگان محیط زیست می‌تواند راه حلی برای مبارزه با آلودگی هوا باشد.
موریسون می‌گوید: از کسانی که به دنبال راه حل‌هایی برای حذف مصرف سوخت های فسیلی هستند حمایت می‌کند.
گفتنی است استرالیا در آستانه اجلاس تغییرات اقلیمی در گلاسکو موافقت خود را با کاهش و به صفر رساندن مصرف سوخت‌های فسیلی در این کشور، اعلام کرد.
روزنامه «استریت تایمز» سنگاپور نیز در گزارشی نوشته است: استرالیا بعنوان یکی از بزرگترین کشورهای آلوده کننده جهان موافقت خود را با برنامه به صفر رساندن و حذف سوخت های فسیلی تا سال ۲۰۵۰ اعلام کرده است اما به برنامه‌ها و اهداف مورد تایید فعالان محیط زیست در کوتاه مدت، تعهدی نداده است.
استرالیا یکی از بزرگترین ذخایر سوخت های فسیلی در جهان است و تقریبا یک چهارم درآمد صادراتش از سوخت‌های فسیلی حاصل می‌شود. در این میان عربستان سعودی نیز که بزرگترین صادرکننده نفت در جهان است، تعهد کرده تا سال ۲۰۶۰ مصرف سوخت های فسیلی را به صفر برساند.
نگاهی به شمار مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در آسیا نشان می دهد ضرورت استفاده از انرژی های پاک روز به روز بیشتر احساس می شود. کارشناسان می گویند دولت ها با استفاده از تشریک مساعی باید بتوانند از تبعات آلودگی هوا بر اقتصاد کشورها بکاهند.
آمارها نشان می دهد در بسیاری از کشورهای جهان، سرمایه گذاری در زمینه زیرساخت های مربوط به انرژی های تجدید پذیر بسیار ارزانتز از سوخت های فسیلی باشد که خسارات مالی و جانی به همراه دارد.
به باور کارشناسان، اکنون که کشورهای آسیایی به دنبال تبعات شدید اقتصادی ناشی از شیوع کرونا می کوشند اقتصاد خود را احیا کنند، بهتر است به سوی استفاده از انرژی های تجدید شدنی مانند باد و خورسید گام برداند تابتوانند از تبعات ناشی از تغییرات اقلیمی که ارمغانی جز سیل، گرم شدن شدید هوا و طوفان بکاهند.
نظر شما