مسعـود روشن‌پژوه مجری تلویزیونی در گفت وگو با روزنامه آرمان ملی می‌گوید: برنامه تلویزیونی «احوالپرسی» چندی است که به تهیه‌کنندگی سیدجواد سیدمحسنی و با اجرای مسعـود روشن‌پژوه، هر هفته پنجشنبه بعداز اخبار ۲۰و۳۰، از ساعت ۹ شب روی آنتن شبکه دو تلویزیون می‌رود یکی از نقاط قوت احوالپرسی حضور این مجری نوستالژی برای همه ماست. کسـی که حتی آدم‌بزرگ‌ها و کسانی‌که سن و ســالی از آنها گذشته نیز وقتی او را ببینند یاد اجراها و مســابقات تلویزیونی زمان بچگی خود می‌افتند. همان چهره پرانرژی و طنازی که در خاطره‌های ما نقش بسته و برای همین هم می‌شود سوالات زیادی را بابت همه این دهه‌ها از وی پرسید.
آقای روشن‌پژوه! برنامه احوالپرسی ساختاری شبیه به برنامه‌هایی مانند دورهمی دارد با حضور مهمانان، تماشاچیان و خواننده‌ها و... چه موضوعی می‌تواند دراین بین احوالپرسی را متمایز کند و یا باعث شود که برنامه پربیننده‌ای شود؟
اصراری ندارم که بگویم این برنامه متمایز یا متفاوت است. اما توجه بکنیم که از این دست برنامه‌ها نه مربوط به این چند سال بلکه از سی سال پیش هم وجود داشته است. ما سی سال پیش هم جنگ خانواده را کار می‌کردیم. برنامه‌های ترکیبی که در آن مهمان برنامه می‌آمد، گفت‌وگو داشت و تلاش می‌شد لحظاتی بی‌دغدغه را برای مخاطب بیافریند. سال ۶۹ - ۷۰ من خودم برنامه‌هایی مانند چرتکه، بام روشنایی و... را دراین قالب داشتم . برنامه احوالپرسی نیز از آن دست برنامه‌هاست. اما طبیعتا با مهمانان متفاوت و برخی تغییرات.
به‌نظرتان چقدر مردم از این برنامه استقبال می‌کنند ؟
طبیعتا این برنامه اگر تنوع لازم را داشته باشد که تلاش کرده چنین اتفاقی صورت بگیرد، در کنار زمان پخش برنامه که زمان مناسبی است چون پنجشنبه‌هاست و از ساعت ۹ شب روی آنتن می‌رود می‌تواند گیرایی داشته باشد. دکور برنامه هم دکور شادی است و سعی شده که مهمانان نام آشنایی را هم به برنامه دعوت کنیم. البته هنوز تا جا افتادن این برنامه نیاز به زمان داریم اما پتانسیل جذب مخاطب دارد.
خودتان ترجیحتان این است که برنامه‌ها زنده باشد یا ضبط شده ؟ چند درصد برنامه‌های ضبط شده احوالپرسی در تلویزیون نیز پخش می‌شود؟
هشتاد تا ۹۰ درصد کار در تلویزیون پخش می‌شود. اما به‌هرحال حال‌وهوای برنامه زنده متفاوت است.
از چه لحاظ؟
وقتی شما زنده برنامه‌ای را اجرا می‌کنید ریتم برنامه، کنداکتور برنامه متفاوت است و هیجان بیشتری هم دارد. برنامه زنده را شاید به‌دلایلی خود من هم ترجیح دهم.
به‌نظر می‌آید در برنامه زنده می‌توان از برخی محدودیت‌هایی که در برنامه‌های ضبطی است عبور کرد و آزادی عمل بیشتری دارد؟
به‌هرحال شما باید مشخصات برنامه تلویزیونی را در هر شرایط لحاظ کنید و تفاوتی ندارد که این برنامه چه چیزی است، چه ساختاری دارد و باید چارچوب‌ها را در آن لحاظ کنید.
اما یکسری برنامه‌های زنده‌ای بوده و خود شما اجرا کردید مثلا حرکات موزونی صورت گرفته و به‌هرحال از آن عبور شده است ؟
ببنید در مجموع، اقداماتی که در برنامه‌های زنده هم می‌شود با کلیات برنامه‌سازی تلویزیون ما منافاتی ندارد و به آن شکل که شما مثلا می‌گویید حرکت موزونی نداشتم اما در قالب مثلا تشویق‌کردن یک فرد شاید حرکاتی داشتم که ممکن است در پخش ضبط شده به نمایش در نیاید، اما در مجموع موردی هم نداشت. به‌هرحال ما به‌دنبال حال خوب مردم هستیم و از طرفی رقیب هم کم نداریم. کنار ما صدها فضاهای مختلف در حال برنامه‌سازی هستند و باید به شکلی برنامه را اجرا کنیم که به مذاق مخاطب خوش بیاید برای همین نیاز است تا از یکسری کلیشه‌ها فاصله بگیریم.
اما به نظر از مجریانــی هستید که به هر حال در اجراهایتان برخی اقدامات و حرکاتی هم سر زده است که می‌توانست حاشیه‌ساز هم باشد و یا ممنوع‌التصویرتان کند، یعنی شاید اگر کس دیگری بود این اتفاق می‌افتاد اما در نهایت این مشکل برای شما پیش نیامد آیا نگاه خاص‌تری به شما در صدا و سیما وجود دارد که این اتفاق نیفتاده؟
به هر حال از ابتدای ورود به تلویزیون با خود این عهد را گذاشتم که در چارچوب معیارهایی که هست قدم بردارم و حد و حدود مربوطه را در نهایت رعایت کنم و در فضاهای بیرون از کاری نیز خارج از یکسری چارچوب‌ها نباشم. در کنار این مساله همواره تلاش این بوده که انتظارات مردم را هم برآورده کنم. شاید یک بخشی از این موضوع را به‌دلیل حرمت تلویزیونی بودن و یک بخش دیگر را به حرمت آن چیزی که مردم می‌پسندند انجام دادم و ادامه می‌دهم.
مردم شما را به‌عنوان مجری مسابقات می‌شناسند. تاکنون چند مسابقه اجرا کردید؟
بالای چهارهزارتا مسابقه کارکردم. در قالب برنامه‌های مختلف مانند مسابقه محله ، ببین و بگو، ده سوال ده جایزه، برای هم و...
دست سرنوشت این طور بوده که در اجرای مسابقه‌ها حضور داشته باشید یا علاقه خودتان به این سمت بوده است؟
به قول معروف مسابقه راست کارم شده است. دیگر همه پیچ و خم‌های مسابقه‌ها را یاد گرفتم.
کدام یک از بخش‌های احوالپرسی را بیشتر دوست دارید.
همان بخش مسابقه. البته گفت‌وگوها هم خوب است. اما درمورد گفت‌وگوها باید این نکته را در نظر بگیریم که مخاطبان آدم‌های معروف و سلبریتی‌ها زمانی برای آنکه بدانند فلان چهره محبوبشان چه می‌کند و چه عقایدی دارد و... پای تلویزیون می‌نشستند و یا در نهایت با خواندن جراید آنها را دنبال می‌کردند. اما این روزها با رسانه‌های متعددی که وجود دارد، مردم از ریزه‌کاری‌ها و جزئیات هنرمندان با خبرند و لحظه‌ای نیست که آنها را دنبال نکنند. برای همین شاید گفت‌وگوهای امروز با هنرمندان برای آنکه چیز جدیدی را بتوانید از آن در بیاورید خیلی سخت باشد. از سویی هنرمندان آن چیزی که در فضای‌مجازی می‌توانند به اطلاع دنبال‌کنندگانشان برسانند ممکن است در تلویزیون نتوانند بگویند و این مساله کار را برای ما سخت می‌کند.
محدودیت‌هایی در نوع پرسش از هنرمندان نیز قطعا در تلویزیون وجود دارد.
طبیعی است که چنین مساله‌ای وجود دارد. خود من هم دوست ندارم زیاد وارد زندگی شخصی هنرمندان آن هم در مقابل تلویزیون بشوم. چون زندگی شخصی آنها زندگی شخصی است و ورود به آن را خودم دوست ندارم. از سویی در مورد زندگی حرفه‌ای آنها نیز به‌هرحال دیگر، مردم از آن اطلاع دارند. با یک استوری از ضبط یک برنامه در صفحه یک هنرمند مشخص می شود که او چه برنامه‌ای را یا سریالی را بازی می‌کند. مردم این‌روزها از ما بیشتر می‌دانند که سلبریتی‌های محبوبشان چه می‌کنند یا کجا مشغول به فعالیت هستند.
چیزی که در شبکه‌های خانگی یا پلتفرم‌های اینترنتی در برنامه‌های گفت‌وگو محور باب شده این است که بازی‌های خاصی با مهمان برنامه انجام می‌دهند و محیط را از حالت گفت‌وگوی صرف خارج می کنند آیا وجود چارچوب‌های تلویزیونی مانع انجام این فعالیت‌ها در احوالپرسی می‌شود و یا در ادامه ممکن است به سمت و سوی این بازی‌ها بروید؟
ببینید این دوجایگاه کاملا با هم فرق می‌کنند، تلویزیون رسانه رسمی کشور است. آن چه شما می‌گویید فضای مجازی است که مردم پول می‌دهند و برنامه را می‌خرند و نگاه می‌کنند. در آنجا مهمان برنامه مبلغی ویژه را دریافت می‌کند که حاضر است نسبت به آن مبلغ ، خیلی کارها و خیلی سوالات خاص را پاسخ بدهد. اما در تلویزیون ممکن است چنین اتفاقاتی نیفتد و یا یکسری سوال‌ها پرسیده نشود.
یعنی سوالات هماهنگ شده است ؟
مهمان برنامه می‌داند که اگر بخواهد فلان کاری را انجام دهد، فلان مبلغی را بیشتر می‌گیرد. از طرفی دیگر به هر حال سوالات و بازی‌ها نیز باید در قالب مسائل تلویزیون باشد.
بالاخره مسائل مالی دراین جریان نقش دارد یا تلویزیون؟
فضای مجازی داستان متفاوتی دارد نباید با تلویزیون مقایسه شود. از طرفی تلویزیون ممکن است در هر شرایط ۳ تا ۴ میلیون یا حتی ۷ یا ۸ میلیون بیننده داشته باشد. اما در فضای مجازی اگر بخواهید برنامه پر بیننده‌ای داشته باشید باید ساختار متفاوت تری هم داشته باشد که بابتش هزینه‌های جدایی پرداخت می‌شود. مثلا به مهمان می‌گویند که اگر فلان کار و فلان کار را قرار باشد، در برنامه انجام‌دهی چه مقدار مبلغ می‌خواهی. ولی ما در تلویزیون نتوانستیم هیچ‌وقت این کار را انجام دهیم چون تلویزیون در مجموع یک تشکیلات خاص با درونمایه دولتی است و از سویی باید خود را با معیارها تطبیق دهیم.
اجراهای خود شما در تلویزیون با جایی‌که خارج از تلویزیون است چه قدر تفاوت دارد؟
من همینی که اینجا در احوالپرسی هستم در جای دیگر هم خواهم بود.
خود شما در میان مجریان، اجرای کدام شخص را بیشتردوست دارید؟
اجرای جواد آتش‌افروز را خیلی دوست داشتم و دارم.
از کسانی‌که الان در قید حیات هستند چطور؟
همه آنها را دوست دارم همه رفقای من هستند.
برای اینکه وارد حاشیه نشوید نام نمی‌برید؟
آخر نمی‌شود گفت، همه آنها سبک کاری‌شان متفاوت است.
چقدر از قبل با مهمانان احوالپرسی که دعوت می‌شوند آشنایی دارید؟
خیلی از آنها را. تا اینجا که قبلا با ۹۰ درصد مهمانان کار کردم.
چگونه مهمانی را بیشتردوست دارید؟
مهمان‌هایی که شاد و پرروحیه باشند و البته کارهای شادی هم انجام داده باشند. فعالیت‌های چشم‌گیری داشته و مخاطب زیادی هم داشته باشند اما در کنار همه اینها کسانی را بیشتر دوست دارم که خودشان باشند و فیلم بازی نکنند.
خودتان روی مهمانانی که برای احوالپرسی دعوت می‌شوند، نظری می‌دهید؟
نه، در جریان دعوت از مهمانان نقشی ندارم و از همه مهمانان نیز استقبال می‌کنم، چنانچه گفتم با اکثر این مهمانان نیز آشنا هستم و بعضا کار کردیم.
از مهمانان در این گفت‌وگوها می‌پرسید که دنبال حال خوب هستید و برای همین تعریف خودشان از اینکه چگونه می‌توان حال خوب زندگی داشت را سوال می‌کنید اگر همین سوال را از خود شما کنند چه خواهید گفت ؟
همیشه دوست دارم کسانی‌که من را می‌بینند تبسمی روی صورت‌شان بنشیند این برای من همه چیز است. در همه این فعالیت چندین و چند ساله ثمره کارهایم شده لبخندی که به روی لب مردم است و این برایم کافی است.
شما بیش از ۳۰ سال است که برنامه اجرا می‌کنید حتی خود من کسانی را دیدم که با چهل سال سن یا بیشتر و بعضا موی سفید وقتی شما را می‌بینند می‌گویند که از بچگی برنامه شما را می‌دیدند و با آن خاطره دارند. این موضوع تا به‌حال شما را نگران نکرده و یا حسی مثل بازنشستگی یا کهولت سن به شما دست نداده و یا اینکه به شما بربخورد؟
قطعا نه. برای من افتخاری است چون مخاطبی دارم که سی سال است من را دنبال می‌کند، به‌جای احساس پیری، حس نشاط مضاعف می‌کنم.
نظر شما