به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از میراث آریا، علی دارابی روز پنجشنبه (۲۵ آذرماه) در پیامی ثبت جهانی پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران را به عنوان هفدهمین میراث جهانی ناملموس ایران تبریک گفت و از همه کسانی که برای تحقق این موفقیت ارزشمند همت کردند تشکر و قدردانی کرد.
قائم مقام وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در این پیام اظهار داشت: تلاش‌های ارزنده برای ثبت یکی از مهم‌ترین پرونده‌های میراث ناملموس ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با وجود موانع و دشواری‌های بسیار به بار نشست و کمیته بین‌الدول حفاظت از میراث‌فرهنگی ناملموس در شانزدهمین نشست خود به جهانی شدن پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران" رای مثبت داد.
معاون میراث‌فرهنگی کشور خاطر نشان کرد: این اتفاق مبارک از آن‌رو اهمیت مضاعف می‌یابد که ایران برای نخستین‌بار در فهرست برنامه‌های خوب پاسداری یونسکو برای محافظت از میراث ناملموس پرونده‌ای را به ثبت می‌رساند.
خوشنویسی در ایران برخوردار از اصالتی تاریخی است و ایرانیان از دیرباز در جهت پاسداری از خط و زبان خویش کوشا بوده و هستند، ثبت جهانی خوشنویسی تاییدی بر این دستاورد تاریخی و ملی ایرانیان است.
به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، عصر روز پنجشنبه (۲۵ آذر ۱۴۰۰) در چهارمین روز شانزدهمین نشست کمیته جهانی حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس که در مقر یونسکو در پاریس و به صورت آنلاین برگزار شد، پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران مورد بررسی قرار گرفت و به عنوان هفدهمین اثر میراث ناملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد.
پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی ایران به مجموعه اقداماتی اشاره دارد که طی چند دهه گذشته برای پاسداری از این هنر ایرانی اسلامی در ایران جریان داشته و تداوم دارد. ثبت این پرونده ملی ضمن تایید دستاوردهای فرهنگی نهادهای متولی خوشنویسی ایران اعم از نهادهای دولتی و به ویژه مردم نهاد؛ خوشنویسی ایران را به ثبت در فهرست میراث جهانی ناملموس رسانده است.
آثار ناملموس ایران که جهانی شده‌اند
آیین باستانی و کهن نوروز و ردیف‌های موسیقی سنتی ایران در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸)، آئین پهلوانی و زورخانه‌ای، هنر نمایشی آئینی تعزیه، مهارت فرش‌بافی کاشان، مهارت فرش‌بافی فارس و موسیقی بخشی‌های خراسان شمالی در سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹)، دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی در خلیج فارس و نقالی، قصه‌گویی اجرایی ایرانی در سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) ، آئین قالی‌شویان مشهد اردهال در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱) ، فرهنگ پخت نان لواش و آئین نوروز (با تکمیل پرونده) برای دومین بار در سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵)، هنر ساختن و نواختن کمانچه، چوگان، بازی سوار بر اسب همراه با روایت‌گری و موسیقی در سال ۲۰۱۷-(۱۳۹۶) و ساختن و نواختن دو تار ایرانی در سال ۲۰۱۹- (۱۳۹۸ ) و هنر نگارگری (مینیاتور) و آیین زیارت کلیسای تادئوس مقدس ۲۰۲۰ (۱۳۹۹) شانزده اثری هستند که تاکنون در فهرست میراث ناملموس یونسکو به ثبت رسیده‌اند و اکنون با ثبت برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران ۲۰۲۱ (۱۴۰۰)، ایران در این فهرست جهانی دارای هفده اثر ثبت شده است.
میراث‌فرهنگی ناملموس به تولیدات و فرایندهای فرهنگی مانند: آیین‌ها، هنرها، ترانه‌ها، آواها و نواها، موسیقی‌ها، رویدادها، مهارت‌ها و توانمندی‌هایی گفته می‌شود که در میان مردم و یا یک قوم در یک منطقه خاص جغرافیایی مرسوم بوده و با گذشت زمان، نسل‌به‌نسل و سینه‌به‌سینه به عنوان گنجینه‌ای ارزشمند به دوران معاصر یک ملت به ارث می‌رسد و همچنان به عنوان یک عنصر و ارزش فرهنگی توسط مردم ترویج، حفاظت و پاسداری می‌شود.
آثار و بناهای تاریخی و باستانی، تولیدات هنرهای سنتی، چشم‌اندازهای طبیعی، بخشی از دارایی‌های فرهنگی، در گروه آثار و محصولات فرهنگی ملموس قرار دارند، که یا در قالب یک محوطه باستانی ثبت و حفاظت می شوند، یا برای نگهداری به عنوان اموال فرهنگی در موزه ها قرار دارند. اما آثار فرهنگی ناملموس شکل‌هایی از فرهنگ به‌شمار می‌روند که اگر چه قابلیت ثبت و ضبط دارند، اما قابلیت ذخیره در یک محل فیزیکی مانند موزه را ندارند و به واسطه ویژگی‌های ذاتی و خاص خود، قابل انتقال، تکرار و تجربه‌کردن هستند.
نظر شما