به گزارش ایرنا، رقابتهای بینالمللی جایزه بزرگ جام ارکینبایف اواخر آذر ماه به میزبانی قرقیزستان برگزار شد و در پایان تیم ملی کشتی آلیش زنان کشورمان صاحب ۳ مدال طلا توسط سپیده بابایی در وزن ۵۵ کیلوگرم، محدثه حسینی در وزن ۶۵ کیلوگرم و ریحانه گیلانی در وزن ۷۰ کیلوگرم و ۳ مدال نقره توسط فاطمه فتاحی در وزن ۶۰ کیلوگرم، مریم احمدی در وزن ۷۵ کیلوگرم و هانیه عاشوری در وزن به اضافه ۷۵ کیلوگرم شد.
آنا براتی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ورزشی ایرنا، اظهار داشت: مسابقات بینالمللی جایزه بزرگ قرقیزستان جنبه تیمی نداشت و به صورت انفرادی بود. به همین دلیل مقام تیمی در این رقابتها نداشتیم. در هر صورت مدالهای رنگارنگی کسب کردیم و برای اولین بار از سال ۹۴ توانستیم در سه وزن طلا بدست بیاوریم. کسب این تعداد مدال هیچگاه اتفاقی نیفتاده بود.
وی افزود: سطح مسابقات جایزه بزرگ قرقیزستان بالا بود و کشورهای صاحب سبک در رشته همچون قرقیزستان و قزاقستان هر کدام سه تیم داده بودند. حتی کشتیگیرانی که در مسابقات جهانی شرکت کرده بودند در این رقابتها حضور داشتند به همین دلیل هانیه عاشوری نتوانست به طلا برسد زیرا در فینال این مسابقات با رقیب اصلی خود که چندین مدال طلای جهان را در کارنامه دارد، روبرو شد و در نهایت از او شکست خورد. فتاحی هم در فینال با رقیبی روبرو شد که در مسابقات جهانی از او شکست خورده بود و به همین دلیل به طلا نرسید.
سرمربی تیم ملی کشتی آلیش زنان عنوان کرد: در سه وزن ۵۵، ۶۵ و ۷۵ کیلوگرم تاکنون مدالی نیاوردیم و همواره در مسابقات حذف میشدیم اما در این دوره هرگز کسی تصور نمیکرد که ملیپوشان در این دستهها طلایی شوند. هر چند با توجه به اینکه این سه ملیپوش بیتجربه بودند اما به دلیل نوع کار کردن و استرس کمتر نسبت به آلیشکاران مقام آور، بهتر کار کردند و مطمین بودم که به طلا میرسند.
وی اضافه کرد: در کل از عملکرد دختران راضی بودم و مهم این بود که هیچکدام برنزی نشدند و سه طلا و سه نقره را برای کشورمان به ارمغان آوردند. تغییرات در ترکیب تیم ملی در این مدت خوب بود و ملیپوشانی که جایگزین شدند، از لحاظ انگیزه و تکنیک خوب بودند.
براتی اضافه کرد: به طور حتم در آینده میتوانیم قهرمانیهای بیشتری داشته باشیم. دختران ما در این مدت اردوی زیادی نداشتند و سطح فنی آنان نسبت به گذشته بهتر خواهد شد و در پیکارهای جهانی خیلی راحتتر با حریفان روبرو خواهند شد.
نظر شما