به گزارش ایرنا، قانون منع به کار گیری بازنشستگان به رقیب جدی برای کرسی، رییس فدراسیون وزنهبرداری تبدیل و در نهایت علی مرادی با تمکین به قانون، حکم بازنشستگی خود را پذیرفت تا این حکم به صورت رسمی پایانی بر حضور ۳۳ ساله او در فعالیت این رشته باشد. فعالیتهایی که هم در بخش قهرمان، هم در بخش مدیریت و در بخش داوری بینالمللی بود.
دوران پسا مرادی برای وزنهبرداری ایران میتواند فرصت مناسبی برای بسط و توسعه افکار جدید در فدراسیون و تحول در این رشته المپیکی باشد فدراسیونی که اکنون بعد از دهها در ۲ بخش زنان و مردان فعالیت میکند مشکلات زیادی پیشرو دارد و برخی کم شدن شمار قهرمانان آن را یک تهدید برای وزنهبرداری قلمداد میکنند.
وزنهبرداری ایران یکی از شانسهای کسب مدال در ادوار المپیک بوده و تا کنون ۹ مدال طلا، ۶ نقره و پنج برنز برای کاوران ورزشی ایران در ادوار مختلف المپیک به ارمغان آورده است.
همچنین فدراسیون وزنهبرداری با وجود تمام ظرفیتهای که در ورزش ایران دارد در یک دهه گذشته به خاطر تصمیمات خاص و برخی اختلافات دچار حاشیههایی شده که موضوع قهرمانی آن را تحت تاثیر قرار داده است. حاشیه هایی که مربوط به یک مدیر نیست بلکه در گذر زمان شکل گرفته و اکنون به اوج رسیده است.
همگرایی فدراسیون با پیشکسوتان
اختلاف فدراسیون با مدیریت علی مرادی و پیشکسوتان در ۲ سال گذشته به اوج رسید؛ در زمینه چرایی این اختلاف برخی فدراسیون را مقصر قلمداد میکنند و برخی دیگر زیادهخواهی قهرمانان گذشته را دلیل آن میدانند اما واقعیتی که وجود دارد آن است که این اختلاف به سود وزنهبرداری نیست بلکه آفتی برای آن است و موجب گسست در در این رشته شده است.
البته تقابل فدراسیون و پیشکسوتان تنها در دوره مرادی نبود بلکه در گذشته نیز وجود داشت تقابلی که موجب شد تا در برخی از مواقع شاهد بسته شدن درهای فدراسیون بر روی نامهای بزرگی در این رشته باشیم نامهایی که از آنان به عنوان تاریخ وزنهبرداری کشور یاد میشود. اینکه رییس آینده فدراسیون چگونه این تقابل را به تعامل تبدیل خواهد کرد یک پروسه طولانی که باید در برنامه های انتخاباتی مدعیان رسیدن به کرسی ریاست فدراسیون وجود داشته باشد.
در گذشته تعامل با خانواده وزنهبرداری از برنامه های پرتکرار مدعیان برای ریاست فدراسیون بود اما عملکرد رییسان چند دوره گذشته نشان داد که ان برنامه تنها شعاری برای طرح در مجمع بود و چند ساعت بیشتر تاریخ انقضا نداشت.
مبارزه با بازیکنسالاری
زیاده خواهی برخی از قهرمانان ورزشی رشته وزنهبرداری در یک دهه گذشته به معضل این رشته المپیکی تبدیل شده است. معضلی که از دوران حضور کوروش باقری شروع و در المپیک ۲۰۱۶ ریو به اوج رسید.
کیانوش رستمی به عنوان یکی از قهرمانان ملی با توجه به استدلالهای خود از حضور در اردوی گروهی تیم ملی خودداری و تمریناتش را به صورت انفرادی دنبال میکند. تمریناتی که او هر چند با آن توانست مدال طلای المپیک ۲۰۱۶ ریو را کسب کند اما سرپیچی از قوانین فدراسیون و کادر فنی هم سهمیه المپیک توکیو را از وی گرفت و هم او را از قهرمانی جهان ۲۰۲۱ محروم کرد.
رستمی اکنون تنها نیست بلکه در کنار وی مدعیان جدیدی نیز ظهور کرده است مدعیانی که یکی از آنان سهراب مرادی دیگر مدالآور المپیک ریو است. مرادی در آخرین اردوی تیم ملی وزنهبرداری با وجود دعوت به اردو از حضور در تمرینات خودداری و با انتشار فیلم تمرناتش در فضای مجازی این پیام را به فدراسیون و کادرفنی وزنهبرداری صادر کرد که تمرینات بدون مربی برای او مثمر ثمر است.
تمام کارشناسان وزنهبرداری باور دارند که مبارزه با بازیکن سالاری که از زمان رضازاده شروع و در دوران ۶ ساله مرادی ادامه داشت پروژهای کاملا ناموفق بود که رییس آینده فدراسیون باید یک برنامه ویژه برای آن داشته باشد. در صورت ادامه این پروژه قهرمانان ملی وزنهبرداری با کسب یک مدال المپیک یا جهان تمام اصول و قوانین ورزش حرفهای را زیر سوال خواهند برد و اقلیمی خودمختار تشکیل خواهند داد که در نهایت نقش مربیان و کادر فنی را بیاثر خواهد کرد.
ترجیح منافع ملی بر علایق شخصی
در چند دوره گذشته مدیران فدراسیون وزنهبردار، از این رشته به عنوان فرصتی برای گردآوردن برخی از نیروهای خود در فدراسیون استفاده کرده و به نوعی کادر سازی لازم را انجام دادند. کادر سازی که همواره با اعتراض و انتقادات کارشناسان روبرو شده است. همچنین در زمان اعزام به مسابقات جهانی و آسیایی اعزام نفرات کنار تیم سلیقهای و از اطرافیان یک مدیر بود.
این همان رویه غلط مدیریتی بود که رییسان چند دوره گذشته آن را در دستور کار قرار داده و بدون توجه به منافع ملی به دنبال ترویج منافع شخصی بودند. منافعی که در راستای توسعه وزنهبرداری و همگرایی با پیشکسوتان نبود بلکه در جهت براورده کردن منافع متحدان رییس فدراسیون در دورههای مختلف بود. این در حالی است که وزنهبرداری به عنوان یکی از قدیمیترین رشتههای المپیکی ایران مجموعه ای فراتر از منافع شخصی است و اهداف مدیریتی در آن با باید با نگاه ملی و کلان طراحی شود.
تصاحب کرسیهای جهانی
تحولات فدراسیون بینالمللی وزنهبرداری و برگزاری انتخابات هیات رییسه این فدراسیون در سال ۱۴۰۱ فرصت مناسبی برای حضور ایرانیان در کرسی جهانی است. قهرمانان ملی ایران در این رشته از شناخته شده ترین افراد جهانی هستند و میتوانند برای کسب کرسی بینالمللی با دیگران نیز رقابت کنند. در گذشته ایران در کنفدراسیون وزنهبرداری آسیا و فدراسیون بینالمللی وزنهبرداری صاحب کرسی بود که به خاطر برخی اختلافات این کرسیها از دست رفت. کرسیهایی که تصاحب مجدد آن کار راحتی نیست بلکه نیاز به یک تیم قوی با تفکر جهانی دارد.
استعدادیابی و قهرمان پروری
المپیک ۲۰۲۰ توکیو و مسابقات قهرمانی وزنهبرداری ۲۰۲۱ جهان در ازبکستان نشان داد که وزنهبرداری ایران برخلاف چند سال گذشته از قهرمانان خالی شده و کارشناسان برای کسب سکوی مدال همچنان چشم به هنرنمایی نسل طلایی ۲۰۱۲ دارند. این مساله نیز به خاطر ضعف در استعدادیابی و قهرمان پروری است. خلا این کار موجب شده تا برخی از قهرمانان با وجود سن بالا و سرپیچی از اردوها همچنان در اندیشه حضور در تیم ملی باشند.
اگر استعدادیابی و قهرمان پروری به صورت درست و اصولی انجام شود بیتردید بازیکن سالاری جای خود را به رقابت درون تیمی خواهد داد رقابتی که موجب میشود تا قهرمانان ایران برای حضور در پیکارهای المپیک، جهانی و آسیایی انگیزه و تمرینات بیشتری داشته باشند.
توسعه وزنهبرداری زنان
وزنهبرداری زنان ایران کودک نوپایی است که برای بالندگی نیاز به توجه ویژه دارد. این رشته در کمتر از سه سال توانست سکوی جهانی را فتح کند و به مدال در ردههای مختلف سنی برسد. همچنین ورزشکار ایرانی موفق به کسب سهمیه المپیک شد که یک تاریخ سازی به شمار می رود. مرادی به عنوان یکی از حامیان توسعه وزنهبرداری دیگر جایی در فدراسیون ندارد تا مدیر آینده این فدراسیون بتواند به راحتی اهداف خود را در فدراسیون پیگیری کند.
توسعه وزنهبرداری زنان و حمایت از نوجوانانی که در جده تاریخساز شدند می تواند آینده درخشانی برای این رشته رقم بزند. البته وزنهبرداری زنان ایران اکنون از وجود مربی با دانش روز بیبهره است. استخدام مربی با دانش خارجی و اعزام دختران ایرانی به آوردگاههای بزرگ جهانی یکی از ماموریتهای رییس آینده فدراسیون وزنهبرداری است.
نظر شما