به گزارش ایرنا، این روزها مسابقات جام ملت‌های آفریقا در کشور کامرون در حال برگزاری است. رقابت‌هایی که در پنج شهر و با حضور ۲۴ تیم مختلف به انجام می‌رسد و توانسته نگاه اهالی فوتبال در سرتاسر جهان را به سمت قاره‌ای متوجه کند که همیشه در انزوا بوده و دیده نشده است. قاره‌ای که با محدودیت‌ها و محرومیت‌های زیادی دست و پنجه نرم کرده و شاید فوتبال بتواند بخشی از این مشکلات را با زاویه دید خاص خودش به نمایش بگذارد.
کامرون بعد از نیم‌قرن دوباره این فرصت را به دست‌اورده تا میزبان دیگر هم‌قاره‌ای‌هایش برای مسابقات جام ملت‌های مردان باشد. فوتبال، در این کشور ۲۵ میلیون نفری هم، حرف اول را می‌زند و درخشش در جام‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۹۰ همچنان نقل محافل است و مردم با ذوق و شوق درباره‌اش حرف می‌زنند و برای رقبای خود کری می‌خوانند که آنها اولین کشور قاره سیاه بودند که موفق شدند به یک چهارم نهایی جام جهانی راه یابند . شیرهای رام نشدنی با فوتبالیست‌های بزرگی چون روژه میلا، ساموئل اتوئو، ریگوبرت سانگ و ... در ادوار مختلف توانسته‌اند کامرون را به کل جهان بشناسانند. کشوری در مرکز قاره آفریقا با جغرافیایی متنوع و مردمی که عاشق فوتبال هستند.
با وجود اینکه کامرون از لحاظ اقتصادی جزو کشورهای استاندارد قاره آفریقا به حساب می‌آید و صادرات نفت، الوار، قهوه، کاکائو، پنبه، موز، ،فرآورده‌های نفتی و صنایع آلومینیومی توانسته رونقی به اوضاع مالی کشور در ۲ دهه اخیر بدهد اما همچنان بخش قابل توجهی از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند و از لحاظ سلامت و تحصیل با شاخص جهانی فاصله زیادی دارند. برای هر پنج هزار کامرونی تنها یک دکتر وجود دارد و ایدز، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های کشور به حساب می‌آید. دختران کامرونی هنوز نتوانسته‌اند به اندازه پسران به تحصیل بپردازند و یکی از اصلی‌ترین دلایلش سن پایین ازدواج در این کشور است.
پل بیا، رییس جمهور کامرون ۸۸ ساله شده است. او از سال ۱۹۸۲ بر کرسی ریاست جلوس کرده و یکی از مسن‌ترین روسای جمهور جهان به حساب می‌آید. او که علاقه خاصی به فوتبال دارد در جام جهانی ۹۰ باعث حضور روژه میلا در تیم ملی کشورش شد. حالا هم چند روزی است که ساموئل اتوئو، ستاره اسبق تیم‌های بارسلونا، اینترمیلان و ... رییس فدراسیون فوتبال کامرون شده و سعی دارد تا بتواند به بهترین شکل از پسِ میزبانی جام ملت‌های آفریقا بربیاید. اهرم فوتبال، می‌تواند برای رییس جمهور و رییس فدراسیون نقش یک مُسکن و یا حتی محرک را بازی کند و امید را به دل مردم این کشور تزریق کند.
و مردم. مردمی که حالا به کمک فوتبال فرصتی برای خودنمایی و برای شادی پیدا کرده‌اند و دلخوش هستند تا از قِبَل فوتبال از لحاظ معیشتی نیز اوضاع بهتری پیدا کنند. برگزاری مسابقات و حضور توریست‌ها به کسب و کار کامرونی‌ها رونق بخشیده و بچه‌ها نیز بابت برگزاری بازی‌ها سر از پا نمی‌شناسند و خنده‌هایشان شکار دوربین‌ها شده است. آنها که در گذشته مستعمره بریتانیایی‌ها و فرانسوی‌ها بودند حالا به همین ۲ زبان و همچنین چندین زبان دیگری که در این کشور صحبت می‌شود فریاد می‌زنند که زنده هستند و می‌خواهند زنده بمانند و باید دیده شوند. فوتبال، بهانه‌ای شده تا آنها را ببینیم. این روزها در کامرون کل آفریقا باید دیده شود. آفریقایی که معجونی است از فقر، رنگ، عشق، زندگی، بی‌عدالتی و مظلومیت که همگی از لنزِ فوتبال، قابل رویت است. بفرمایید تماشا...
نظر شما