به گزارش خبرنگار ایرنا، شب بیست و یکم ماه رمضان نوای "الغوث، الغوث" بیداران شب قدر با سوگواری برای شهادت مظلوم ترین امام شیعیان همراه شد و اشک ماتم بر چهره ها جاری گشت، در این شب دلها یاد مولای عدالت کرد؛ یاد شبی که بر مردترینِ مردان تاریخ تیغ زدند و فرق سرش را در محراب عبادت شکافتند، آنچنان که از تیغ شمشیر اشقی الاشقیا، اسطوره عدالت و شجاعت در خون خود غوطه خورد و آوای رستگارانه "فزت و رب الکعبه" اش در زیر سقف آسمان طنین انداخت.
عاشقان و دلدادگان اهل بیت (ع) در شب قدری دیگر به رسم همیشه، سجاده عشق را در حرم شمس الشموس گشودند تا با معبود خود خلوت کنند، اما آن هنگام که خالقشان را عاشقانه خواندند، داغ معصومیت و مظلومیت امیر مومنان (ع)، دلهایشان را مالامال از غم کرد و دانه دانه باران اشک بر چهرهایشان روانه شد.
اما سالروز شهادت امام علی (ع) برای برخی قدرنشینان حرم حضرت دوست و سوگواری برای آن امام همام، مجالی برای سبک کردن بار گناهان و طلب بخشایش از ذات اقدس ربوبی با شفاعت امام علی (ع) است که "یاعلی" گویان با فریادهای "العفو، العفو" تا درگاه نور و امید پیش می روند تا دلهایشان از نور عالمتاب و گرمابخش پروردگار روشن شود؛ آری "چون نامه جرم ما به هم پیچیدند... بردند به دیوان عمل سنجیدند... بیش از همگان گناه ما بود ولی... ما را به محبت علی (ع) بخشیدند"
در دومین شب قدر، این زائران علی بن موسی الرضا(ع) هستند که با دستان خالی و دلی زنگار گرفته از غم و گناه، که زیر آسمان تیره و مملو از اشک و سوگ و انتظار، ناله های جانگداز سر می دهند تا در سایه لطفش قرار گیرند و دل مرده شان، احیا شود و تو چه می دانی که شب قدر چیست...
قدر، شب نزول قرآن است که سرنوشت یک سال انسان را رقم می زند و این شب مزین به نام علی (ع) است که هم وصی پیامبر و هم سلطان سخا و کرم بود که با رخ گلگون و فرق غرق خونش در شبی از شبهای قدر، عرش خدا به لرزه درآمد و غم و حسرت را سهم آدمیان کرد.
با نوای حزن انگیز ذاکران و مداحان اهل بیت (ع)، هق هق گریه دلدادگان در دومین شب قدر در حرم قدسی امام مهربانی ها(ع)، طنین انداز شد و احیای این شب به یاد ماندنی با نام علی (ع) و داغ فرق شکافته و شهادت مظلومانه همراه گشت، چنانکه شیعیان تجدید پیمانی دیگر را در این فضای سراسر معنویت و شور و نور رقم زدند.
به رسم هر ساله شبهای قدر در حرم امام رضا(ع)، احیاگزاران پس از نماز و دعا در محفل انتظار با قرآن هایی که بر سر نهادند، العفو، العفوگویان، پروانه وار از پیله تنهایی تن و کنج عزلت خویش بیرون آمده و با التجا بردن به امام زمان و گفتن "الحجه الحجه"، جانشان به پرواز درآمد و اوج گرفت و چون کبوتر حرم انیس النفوس، به گرد گنبد طلایی بارگاه امام رئوف پرکشید و همراه با ملائکه مقیم خانه اش شد.
فریادهای العفو العفو مومنان با اتمام هر بند از دعای جوشن کبیر که در شب قدر توسط ذاکران اهل بیت (ع) قرائت می شد به اوج می رسید و آنان با گفتن "سبحانک یا لا اله الا انت الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب"، رسم بندگی را بجا می آوردند و گریه ها و فغان هایشان به فریاد می رسید که مداحان مرثیه شب شهادت امام علی (ع) را روایت می کردند و دل زائران و مجاوران آیینه ای برای انعکاس نور بندگی و عشق به امام علی (ع) می شد.
علاوه بر قرائت دعای جوشن کبیر و دیگر آداب شب قدر، نوحه خوانی ویژه شب شهادت امام علی (ع) نیز در همه رواق ها و صحن های حرم مطهر رضوی برقرار بود، عده کثیری از زائران با مرثیه سرایی ذاکران اهل بیت(ع) همراه شده و زمام دل درمانده خویش را رها کرده و با چشمانی اشکبار در محضر امام رضا (ع) سوگواری کردند.
در دومین شب قدر به جز حرم مطهر رضوی، مساجد، محافل دینی و تکایا نیز در مشهد میزبان سوگواران امام علی (ع) بود، در این اماکن روحانیون و امامان جماعات به بیان ویژگی های شخصیتی و سیره آن امام همام پرداختند و ذاکران اهل بیت(ع) نوحه خوانی کرده و مراسم سوگواری برپا کردند.
نظر شما