پیمان یوسفی گزارشگر فوتبال، مجری تلویزیون و تهیه‌کننده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره نگاه خود به سینما، اظهار کرد: سینما امکانی برای یک زندگی متفاوت است و تجربه دنیای پر زرق و برق از یک زندگی دیگر، موازی با آنچه را که تصور می‌کنیم برای ما به‌وجود می‌آورد. چیزی که می‌تواند قصه سینما را برای ما پر اهمیت‌تر کند، توانایی سینماگران برای ترسیم، بیان و باورپذیر کردن سکانس‌هاست. این هنر- صنعت بعد از موسیقی، جریانی جدانشدنی از مرزهای زندگی معمولی ماست. من مخاطب جدی سینما هستم و سعی می‌کنم حداقل فیلم‌های شاخص سینمای ایران و بعضا دنیا را ببینم.
وی درباره کم بودن ساخت فیلم‌های ورزشی در سینمای ایران بیان کرد: از جمله دلایل این امر شاید این باشد که ورزش برای سینما خیلی ساده، خطی و به‌صورت برد و باخت تعریف می شود و تاریخ مصرف معینی دارد. ممکن است گیشه اجازه ساخت اینگونه آثار را ندهد، سرمایه‌گذاران یا تهیه‌کنندگان ساخت فیلم ورزشی را یک پروژه صفر تا صدی بدانند یا احتمالا بازیگران ما فیزیک ورزشکاری مناسبی نداشته باشند. حتی شاید مخاطب سینمای ورزشی در ایران تربیت نشده باشد.
یوسفی ادامه داد: سینما اگر درام نداشته باشد، کامل نیست و شاید کارگردان‌های ما نمی‌توانند ورزش را با درام تلفیق کنند. از طرف دیگر این کمبود تنها در سینما حس نمی‌شود؛ ما در ایران کتاب ورزشی خوب، محیط‌های آموزشی و تبلیغی مناسب در حوزه ورزش و موارد مربوط دیگر را به‌صورت جدی نداریم.
مجری برنامه ورزش و مردم در پاسخ به این پرسش که چه سوژه‌هایی را برای ساخت فیلم ورزشی پیشنهاد می‌کند، اظهار کرد: سوژه‌هایی که می‌تواند درام را در خود جای دهد، هم‌سو و هم‌جهت با رفتار و عرف عمومی جامعه باشد. همچنین ما امکان ساخت فیلم و سریال‌های قهرمان‌محور براساس ورزش‌ها، باورها، افسانه‌ها و رخدادهای تاریخی در کشورمان را داریم اما نمی‌دانم چرا در قهرمان‌سازی، قهرمان‌هایی مثل سهراب در شاهنامه از شخصیتی مثل بتمن شکست می‌خورد.
یوسفی درباره کمبود آثار ورزشی در تلویزیون نیز خاطرنشان کرد: وضعیت ساخت آثار ورزشی در تلویزیون نیز، دست کم در بخش‌هایی همچون سینماست یعنی کارگردان و تهیه‌کننده‌های تلویزیونی نیز مثل سینماگران با مفاهیم عامیانه‌تر جامعه مثل عشق، دروغ، خیانت، رویارویی خیر و شر آشنا هستند. البته شاید منابع جدی برای سرمایه‌گذاران یا فیلمنامه‌نویسان وجود نداشته باشد تا به ساخت آثار ورزشی بپردازند.
او ادامه داد: من ساخت مستندهای ورزشی را در کارنامه خود دارم. البته مستندهای ورزشی ما یا گزارشی یا مستندهایی از حال و هوای یک روز با ورزشکاران ما بودند؛ مثلا مستند ۱۸ قدم دورتر را برای به تصویر کشیدن یک صبح تا شب از زندگی ورزشی و حاشیه‌ای هرکدام از لژیونرها که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، ساختم یا مثلا مستندی برای جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه ساختیم و الان برای جام جهانی ۲۰۲۲ قطر مستندی آماده کرده‌ایم که هنوز پخش نشده است.
یوسفی اضافه کرد: مستند ورزشی مثل دیگر ژانرهای مستند، جدی نگرفته شده است و باید این اتفاق رخ دهد چراکه دست‌مایه آن موجود است و می‌توان این اتفاق را رقم زد.
این مجری تلویزیون در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره جشنواره فیلم‌های ورزشی مطرح کرد: جشنواره‌هایی مثل جشنواره فیلم‌های ورزشی از نظر انگیزشی، ایجاد رقابت و نمایش زحمت فیلمسازان ورزشی جایگاه ویژه‌ای دارند. همچنین بیش از یک دهه از گذر عمر جشنواره فیلم‌هایی ورزشی را شاهد بوده‌ایم، این جشنواره می‌تواند روز به روز پخته‌تر شود. امیدوارم که این رویداد خروجی خوبی برای جامعه ورزشی، مردم و فیلمسازان داشته باشد و به هدف خود برسد.
بر اساس این گزارش، سیزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های ورزشی ایران و پنجمین جشنواره بین‌المللی عکس ورزشی ایران تیر و مرداد ۱۴۰۱ در تهران و منطقه آزاد کیش برگزار می‌شود.
نظر شما