دیپلمات های ایران در خیابان فرهیختگان عراق؛ کتاب با چاشنی چای لیمو

به گزارش ایرنا، «محمد کاظم آل صادق» سفیر و «غلامرضا اباذری» رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ازدحام حاضران و استقبال مشتاقان تبادل فرهنگی دو ملت ایران و عراق، در یک ظهر داغ تابستانی در المتنبی قدم زدند و صمیمانه با شاعران و ادبای عراقی در قهوه خانه فرهنگی «شابندر» دمخور شدند.
اگر به المتنبی قدم بگذارید، گذار و گذر فرهنگی باید با یک چاشنی دلچسب تکمیل شود؛ خیلی ها می گویند مگر می شود در قهوه خانه فرهنگی شابندر که عده ای مشغول نقد تازه ترین کتاب منتشر شده هستند و برخی نیز آخرین شعرهای خود را برای حضار می سرایند، نوشیدن چای غلیظ با شکرپاره عراقی و چای لیمویی معروف را گذاشت و گذشت؛ کاری که دیپلمات های ایران هم نتوانستند از آن بگذرند.
خانواده آل صادق به دلیل سابقه اقامت در عراق، برای بسیاری از عراقی ها خصوصا جامعه فرهیختگان و شعرا، خانواده ای آشنا است، برادر سفیر ایران «شیخ محمد رضا آل صادق» یکی از شعرای شناخته در میان جامعه قافیه پردازان عراقی است و شاید از همین رو، حرف و حدیث بین او و اصحاب قلم و قصیده در قهوه خانه شابندر، گل انداخته بود.
آل صادق بدون تکلف و به دور از هیاهوهای رایج پروتکلی، به همراه حجت الاسلام اباذری رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در عراق، این گردش داغ تابستانی را در جمعه بازاری روح افزا در بازار کتاب المتنبی و در معیت کتاب و کتابخوانان سپری کرد.
آل صادق که مسلط به زبان عربی و لهجه عراقی است، در صفحه شخصی خود امروز شنبه درباره گردش دیروز جمعه خود در بازار کتاب و فرهنگ المتنبی چنین توئیت کرده است: «در خیابان تاریخی المتنبی قدم زدم و مراکز متنوع فرهنگی بغداد را زیارت کردم و چای خوشمزه عراقی را در قهوه خانه شابندر نوشیدم.»
سفیر ایران می افزاید: «شاهد حضور گسترده فرهیختگان خصوصا جوانان بودم و با آنها پیرامون فرهنگ، تاریخ و تمدن بحث کردم. لحظات زیبایی بود که از آن لذت بردم.»
واکنش کاربران عراقی به این توئیت نیز با تمرکز به ضرورت اقدامات بیشتر و تعاملات پررنگ تر در حوزه دیپلماسی عمومی و تبادل فرهنگی جالب توجه است:
«ابواسامه العراقی» در کامنتی به زبان فارسی گفته است که «به خیابان المتنبی خوش آمدید».
«شیما نیوز» هم گفته است که «المتنبی با حضور شما، نورانی تر شد»، اما دکتر «علی البدری» ابراز امیدواری کرده است که روابط بین دو ملت ایران و عراق همواره تداوم یابد.
«حیدر الجاف» به شیوه تحیت و سلام معروف عراقی گفته است: «حللت اهلا و نزلت سهلا» (خوش آمدید و صفا آوردید) و یکی از کاربران کرد عراقی به نام «عامر عیسی الفیلی» از عراق به عنوان «کشور دوم سفیر ایران» یاد کرده و خطاب به آل صادق گفته است که «به کشور خود، خوش آمدید.»
«عامر الاسدی» هم از رویکرد سفیر جمهوری اسلامی ایران برای حضور در بطن جامعه عراق و تماس مستقیم با مردم استقبال کرده و گفته است که «این گام درستی برای شناخت بهتر جامعه عراق از نزدیک است.»
«غلام رضا اباذری» رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران نیز در توئیت جداگانه ای درباره این گردش فرهنگی گفته است: «گشت و گذار در خیابان المتنبی و در بین حضور وسیع فرهیختگان، ادبا و شعرای عراقی، به همراه سفیر ایران، یک قدم زدن خاص بود.»
وی ادامه داده است که فرهیختگان عراقی با گرمی از ما استقبال کردند و آخرین ابیات شعر خود را سرودند و در عین حال چشم مان به دیدن کتاب، شعر، فرهنگ و هنر روشن شد.
خیابان المتنبی در منطقه تاریخی و فرهنگی مرکز بغداد که در برگیرنده آثار تاریخی بزرگی از دوره عباسی ها تا تاریخ معاصر این کشور است، در عراق جایگاه ویژه دارد تا جایی که خود عراقی از آن به عنوان چهارمین خیابان مشهور فرهنگی در جهان یاد می کنند.
این خیابان و محوطه های تاریخی اطراف آن، هر جمعه شاهد برنامه ویژه «جمعه بازار کتاب» است که هنرمندان و فرهیختگان و شعرا آخرین آثار خود را ارائه می کنند و همزمان نمایشگاه های فرهنگی و هنری زنده ای برگزار می شود و در عین حال، کتابفروشی ها، بازار هراج کتاب به راه می اندازند.  
 براساس کتاب هایی که درباره تاریخ این بازار به رشته تحریر درآمده، عمر این بازار به اوایل قرن گذشته میلادی برمی گردد وقتی که نخستین چاپخانه ها، کتابفروشی ها و صحافی ها در آنجا مستقر شد. 
این منطقه تاریخی و فرهنگی در دل بغداد، به رغم همه رنج ها و بحران هایی که بر مردم عراق رفته، یکی از مهمترین شریان های فرهنگی و هنری عراق به شمار می رود که در تندبادهای مختلف، همچنان قوت و نشاط خود حفظ کرده است.

اگر در خیابان المتنبی قدم بزنید به این قول معروف، باورمند خواهید شد؛ ضرب المثلی که می گوید: «کتاب‌ها در مصر نوشته و ترجمه، در لبنان، چاپ و در عراق خوانده می‌شود.» عراقی ها با وجود دغدغه های مداوم و تلاش ها برای مشغول کردن آنان به مسائل و چالش های متعدد، کتاب دوست و کتابخوان هستند؛ غیر از این هم انتظاری نیست. عراق، قرن های متمادی تاریخ را تولید و اندیشه ها را احیا کرده است اما این تولید اندیشه را نفروخته است بلکه سخاوتمندانه و رایگان آن را در اختیار جهان قرار داده است؛ اینجا عراق است؛ کارخانه تولید تمدن های پویا در گذر اعصار.