به گزارش ایرنا، نشریه گلوبال تایمز در نوشتاری به شرح مناسبات هند و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پرداخت و برخورد دهلی نو با این ائتلاف نظامی را محتاطانه برشمرد.
در این نوشتار آمده است: اجلاس سران ناتو که به تازگی در مادرید اسپانیا برگزار شد، مفهوم راهبردی جدید این ائتلاف را با اشاره ویژه به روسیه و تعریف چین به عنوان یک چالش عمومی منتشر کرد.
ناتو همچنین از کشورهای غیر عضو این ائتلاف در منطقه آسیا – اقیانوسیه از جمله ژاپن، کره جوبی، استرالیا و نیوزیلند برای شرکت در این اجلاس دعوت به عمل آورد. ناتو برای افزایش مداخله خود در امور آسیا – اقیانوسیه بیانیه بلندبالایی منتشر و یک سری سیاست های نظامی را معرفی کرد.
بعد از این اجلاس، برخی رسانه های هندی به این موضوع پرداختند که با افزایش جنجال ضد چینی ناتو، آیا هند به آن خواهد پیوست؟
تحلیل های مرتبطی از سال گذشته مطرح بوده است. روزنامه هندوستان تایمز در مقاله ای با عنوان «ناتو: مقصد بعدی ژئوپولیتیکی هند» که مارس ۲۰۲۱ منتشر شد، تاکید کرد که هندی ها نباید متوهم باشند که یک مسیر به واقع غیرمتعهد همواره یک گزینه قابل دوام می ماند.
در واقع، هند به عنوان بخش مهم راهبرد آمریکا در ارتباط با هند – اقیانوسیه برای مهار چین، از این بابت که خارج از اجلاس ناتو بوده، ناخرسند است.
هند معتقد است این یک اقدام تعمدی از سوی آمریکا و کشورهای اروپایی و همچنین مجازات دهلی نو توسط واشنگتن است به خاطر اینکه در مخالفت با روسیه و چین به میزان کافی مصمم نبوده و موضع خود در موافقت با آمریکا را مشخص نکرده است.
از زمان روی کار آمدن نارندرا مودی به عنوان نخست وزیر در هند در سال ۲۰۱۴، دهلی نو به طور قابل توجهی سیاست عدم تعهد خود را تعدیل و یک سری سیاست های موافق با آمریکا اتخاذ کرده است.
هند سرعت حرکت به سوی آمریکا را در مقوله ساز و کارهای گروه چهارجانبه کواد(شامل هند، آمریکا، ژاپن و استرالیا)، تجارت، سرمایه گذاری و جوانب دیگر افزایش داده است.
طی ۱۰ سال گذشته، آمریکا و هند چند توافقنامه امنیتی امضا کرده اند و هند به متحد شبه نظامی ایالات متحده تبدیل شده است.
اما آمریکا به واقع هند را شریک نزدیک تلقی نکرده است و همواره احساس می کند که دهلی نو به اندازه کافی مطیع نیست.
از این رو، علاوه بر گروه چهار جانبه کواد، دولت جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا یک پیمان امنیتی سه جانبه موسوم به "آکوس" با حضور آمریکا، انگلیس و استرالیا ایجاد کرده است.
تردیدهای راهبردی آمریکا در ارتباط با هند بسیار مشهود و آشکار است. پس از آغاز درگیری روسیه و اوکراین، آمریکا و متحدانش به ترتیب هند را تحت فشار قرار دادند و تلاش کردند تا باعث شوند دهلی نو موضع سخت تری در قبال مسکو اتخاذ کند.
آمریکا و متحدانش در ناتو، از هند برای شرکت در اجلاس ناتو دعوت نکردند که تا حد زیادی به دلیل ناخرسندی واشنگتن از این بابت بود که هند از محکومیت روسیه در ارتباط با موضوع اوکراین و تحریم مسکو خودداری کرده است.
از سوی دیگر، حلقه راهبردی هند در ارتباط با همکاری بین دهلی نو و ناتو محتاطانه است، اما احتمال همکاری محدود را رد نمی کند.
افکار عمومی هند طرفدار این مساله است که با افزایش پیشروی ناتو در منطقه آسیا – اقیانوسیه، هند نباید احتمال مذاکره و همکاری محدود با ناتو را منتفی بداند.
در حال حاضر، هند فاقد شرایط واقع بینانه و انگیزه برای الحاق به ناتو است، اما ممکن است همکاری فرصت طلبانه ای را با ناتو در زمان لازم انجام دهد.
افکار عمومی هند در مورد ماهیت ناتو دو دسته است. برخی کارشناسان هندی مدعی اند که هند و ناتو می توانند مواضع همکاری مشترک را از طریق سازوکارهای مذاکراتی معمول، تبادل دیدگاه ها در مورد موضوعاتی چون مقابله با تروریسم و اوضاع ژئوپولیتیکی کشف کنند. برخی نیز می گویند هند می تواند به طور مشترک یک ائتلاف امنیت دریایی هند – اقیانوسیه با ناتو تشکیل دهد.
سطح و وسعت همکاری هند با ناتو به این مساله بستگی دارد که سیاست خارجی هند چطور شکل می گیرد و دهلی نو چگونه استقلال راهبردی اش را ارزیابی می کند.
در آینده قابل پیش بینی، هند احتمال همکاری های محدودی با ناتو شروع خواهد کرد. نگرش هند نسبت به روسیه و سیاست اش در قبال چین، دهلی نو را مجاب می کند قبل از تقویت همکاری با ناتو، بار دیگر این مساله را مورد توجه قرار دهد.
علاوه بر این، ناتو از زمان تاسیس یک سری درگیری ها و جنگ های منطقه ای را آغاز کرده یا در آن دخیل بوده است. ناتو همچنین نتوانسته مناسبات خود با روسیه را مدیریت کند و مسبب وقوع جنگ هایی در اروپا بوده است. در کنار این مسائل، این را نیز باید اشاره کرد که هند بدگمانی راهبردی دیرینه ای نسبت به آمریکا دارد. این عوامل همچنین همکاری هند با ناتو را به شدت محدود می کند.
دیدگاه جریان اصلی هند در مورد راهبرد دیپلماتیکش همچنان بدنبال ذی نفع شد از همکاری با شرق و غرب و تحقق رویایش برای تبدیل شدن به قدرتی بزرگ در چارچوب استقلال راهبردی خواهد بود. هند مایل نیست شریکی کوچک و خرده پا برای آمریکا و غرب باشد یا به بهای وخامت وضع راهبردی اش، نجات بخش واشنگتن از شرایط سخت باشد.
نظر شما