«سایه» رشت در سایه‌سار باغ محتشم سرزمین مادری آرام گرفت

من دوست تر دارم که چون از ره درآید مرگ

در شبی آرام چون شمعی شوم خاموش

او که عشق ومهر، شادی و اندوه ، زشتی و زیبایی را به رنگ شعر ترجمانی دیگر شد و زاده‌های شعریش به لطافت برگ گل، به عطر خوش یاس بر دل و دیده و اذهان ماند تا مانا شود او که بر بلندای دماوند شعر ایران زمین جای گرفته است.

من می‌گذرم خموش و گمنام/آوازه جاودانه از توست
چون سایه مرا ز خاک برگیر/کاینجا سر و آستانه از توست

سایه؛ شاعری محجوب، مرد بی ادعای ادب معاصر و انسانی فروتن بود که همه چیز زندگی برایش رنگ داشت همه این رنگها را به تن شعر می ریخت و زندگی را در دنیای بی جان کلمات ساری و جاری می ساخت.

و اینک این مرد شعرها و غزل های ناب زندگی او که آبروی شعر معاصر است به شایستگی در میان مهر و قدرشناسی مردمانی آرام گرفت که تا واپسین لحظات زندگی عاشقانه به آنها و موطنش مهر ورزید.

در مراسم خاکسپاری این شاعر پرآوزاه معاصر شاعران  و هنرمندان حضوری پررنگ داشتند و جمعی از آنان اشعاری از مرحوم ابتهاج را قرائت کردند و عده ای هم اشعار خود در وصف مرحوم سایه را سرودند.

 اجرای چاووشی خوانی توسط یکی از اساتید گیلانی نیز بخشی از این مراسم سوگواری بود.

یکی از فرزندان مرحوم ابتهاج نیز در مراسم خاکسپاری پدرش به تلاش و هماهنگی‌های زیادی که در این مدت انجام گرفت تا مرحوم سایه این امانت سرزمین مادر را دوباره به موطن بازگردانند، گفت : از حضور باشکوه مردم فهیم و با فرهنگ شهرستان رشت و استان گیلان نیز در این مراسم قدردانی می کنم.

یلدا ابتهاج ضمن تسلیت به مردم و اهالی و فرهنگ و ادب افزود: پدرم با زبان و بیان شعری اش در میان مردم بود و این پیام را از وی به گوش جان بشنویم که در طول زندگی با هم و همراه هم باشیم.

وی ادامه داد: به دلیل بازگشت "سایه" به وطنش امروز روز بزرگی برای همه ماست و قدردان تمام افرادی که در این بخش ما را برای انتقال پیکر پدر به ایران و شهرستان رشت همراهی کردند، هستم.

وی عنوان کرد: مرحوم ابتهاج در تمام عمرش با شعر و ادب فارسی زندگی کرد و دایم در حال دانش اندوزی بود و علاقه وافری به زبان ادب فارسی و نیز زادگاهش شهرستان رشت داشت.

مرحوم امیرهشنگ ابتهاج اواخر تیر ماه امسال به دلیل نارسایی کلیوی در بیمارستانی در شهر کلن آلمان بستری و تحت درمان قرار داشت و در روز ۱۹ مرداد ماه در سن ۹۴ سالگی در همان شهر درگذشت.

این شاعر و پژوهشگر ایرانی متخلص به «سایه» ششم اسفند ۱۳۰۶ در رشت به دنیا آمد، نخستین اثرش به نام نخستین نغمه‌ها را سال ۱۳۲۵ منتشر کرد و از آثار دیگر او می‌توان به تصنیف سپیده (ایران ای سرای امید) اشاره کرد.