علیرضا طبایی درباره آثار عمران صلاحی و دلیل ماندگاری آن به خبرنگار ایرنا گفت: زنده یاد صلاحی روحیه انتقادی توام با شوخ‌طبعی داشت و سعی می‌کرد مسائل اطرافش و جامعه را در قالب طنز و انتقادهای پذیرفتنی به جامعه تحویل بدهد. جامعه ایرانی هم ترجیح می‌دهد همواره از مسائل جدی فراتر رود و حال و هوایی توام با طنز و شادمانی و در عین حال همراه با انتقاد را پذیراتر است.
این منتقد ادبی با بیان اینکه هنوز هم زوایایی از آثار صلاحی نیاز به بررسی دقیق‌تر دارد، توضیح داد: درباره زنده یاد صلاحی ایمان دارم، با توجه به آثاری که از او منتشر شده است، زوایایی از آثار او وجود دارد که هنوز جامعه با آن آشنایی ندارند زیرا بیشتر بر جنبه‌های طنز و شوخ‌طبعی او تاکید کردند. معمولا در آثار زنده یاد صلاحی طنز و شوخ‌طبعی با هم آمیخته شده‌است و آمیزه این دو، آثار بسیار شنیدنی و خواندنی به وجود آورده است.
هر متاعی خواستار خود را دارد
به گفته طبایی قسمت‌هایی از آثار زنده یاد صلاحی که صرفا جدی است و جنبه ادبی دارد، منتشر نشده‌است یا اگر منتشر شده‌است آنچنان که باید و شاید در جامعه ایران رسوخ پیدا نکرده‌است؛ زیرا جامعه ایران بیشتر دوست دارد جنبه‌های طنز و جنبه‌هایی از انتقاد که توامان با طنز بیان‌می‌شود، بپذیرد و بشنود. بنابر این روی آثاری که صرفا ادبی است و آثاری که صرفا از نظر ادبیات ارزشمند است، آنچنان که باید و شاید کار نشده است.
صلاحی سبک خاصی از ادبیات را انتخاب کرده‌بود و در میان همه کسانی که در این حوزه گام می‌زنند منحصر به فرد است. هنوز کسی را که بتواند با صلاحی رقابت کند و نازک طبعی‌ها و انتقادهایی را به شکل توامان داشته‌باشد، به شکلی که آثارش خواندنی و شندینی باشد، ندیدم
این شاعر و ترانه‌سرا ادامه داد: اعتقاد من این است که هر متاعی خواستار خود را دارد. به این دلیل که جنبه‌های ادبی آثار زنده‌یاد صلاحی (اگر آثار ادبی او منتشر و رویش کار شود) حتما خواستار و خواننده و درخواست کننده خود را دارد، تصور می‌کنم آثار صلاحی، اگر توجه و بررسی شود، به خوبی مورد اقبال قرار بگیرد، زیرا از نظر ادبی بسیار زیبا است.
او با اشاره به برنامه‌هایی که در آن‌ها صلاحی شعرخوانی می‌کرد، ادامه داد: برنامه‌هایی برگزار می‌شد که در آن‌ها زنده یاد صلاحی شعر می‌خواند. در مجله جوانان و در شب‌های شعری که برگزار می‌شد، واقعا آثار بسیار زیبایی را عرضه می‌کرد و خیلی خوب مورد استقبال قرار می‌گرفت.
زنده یاد صلاحی روحیه خاصی داشت
طبایی درباره توجه بیشتر صلاحی به شعرهای عاشقانه و فاصله‌گرفتن او از سبک طنز در سال‌های آخر حیاتش، گفت: به هر حال هر هنرمندی و اینجا به صورت اختصاصی هر شاعری در زندگی خود دارای جنبه‌های مختلف است؛ از نظر روحی و عاطفی نیاز دارد که به سوی خاصی توجه کند و به همین دلیل زنده یاد صلاحی در بعضی از سال‌ها به سوی عاطفی، عاشقانه و علاقه خانوادگی بیشتر توجه کرد و آثاری دراین حوزه به وجود آورد.
این منتقد ادبی با اشاره به روحیه و ادبیات خاص صلاحی درباره تاثیرگذاری این شاعر بر ادبیات ایران، توضیح داد: فکر می‌کنم زنده یاد صلاحی روحیه خاصی داشت. او سبک خاصی از ادبیات را انتخاب کرده‌بود و در میان همه کسانی که در این حوزه گام می‌زنند منحصر به فرد است. هنوز کسی را که بتواند با صلاحی رقابت کند و نازک طبعی‌ها و انتقادهایی را به شکل توامان داشته‌باشد، به شکلی که آثارش خواندنی و شنیدنی باشد، ندیدم.
او افزود: ظرافت و زیبایی که در آثار صلاحی است در آثار دیگران دیده نمی‌شود و به همین دلیل کارهایش منحصر به فرد است و همین می‌تواند موجب جاودانگی آثار او شود.
عمران صلاحی متولد ۱۳۲۵ در محله امیریه تهران بود. کسی که از همان دوران آغاز تحصیل و در مقطع ابتدایی ذوق و قریحه شاعرانگی و ادبیات بسیار در او شکوفا بود به طوری که در سال ۱۳۴۰ یعنی زمانی که تنها ۱۵ سال سن داشت، نخستین اشعار خود را در مجله‌ی اطلاعات کودکان به چاپ رساند.
همکاری با مجله‌ی توفیق را از سال ۱۳۴۵ آغاز کرد و از همین سال بود که به شکل حرفه‌ای به کار طنز و طنازی در حوزه ادبیات پرداخت و تا آخرین لحظات زندگی خود همواره به کار در این حوزه ادامه داد چرا که او از معدود طنزپردازان ادبیات کشورمان است که به جدی‌ترین مسائل زندگی نیز با گونه‌ای طنز می‌نگریست. شاعری که در غزل‌سرایی و در شعر نیمایی از شناخته شده‌ترین شاعران دوران پس از انقلاب است. به ویژه در سال‌های حماسه‌سازی جنگ تحمیلی، اشعار و غزل‌های عمران صلاحی چنان بویی از پختگی می‌داد که مورد نظر منتقدان، اهالی فن و کارشناسان حوزه‌ی ادبیات نیز قرار گرفته بود. ۱۱ مهر سالمرگ این شاعر، پژوهشگر و چهره شاخص ادبیات طنز معاصر است. او در سال ۱۳۸۵ درگذشت.
نظر شما