به گزاش خبرنگار کتاب ایرنا، کتاب خروج از سایه روایتی از اقدامات تروریستی گروهک کومله (۱۳۵۸- ۱۳۵۷) نوشته زینب مرادی‌پور و سعید زاهدی سعی دارد با نگاهی روایی، روند شکل‌گیری کومله و کشیده‌شدن آن را به عملیات مسلحانه چریکی روایت کند. در این راه، سعی بر این بوده تا روایت ارائه شده، لحن موضع‌گیرانه نداشته‌باشد.
برای آشنایی مخاطب با ادبیات خاص طرفین وقایع، سعی شده تا حد امکان، از نقل قول مستقیم و ادبیات خاص افراد نیز استفاده شود. بدیهی است اشکالات زیادی در این زمینه وجود دارد و ممکن است لحن نگارش، مطلوب نظر بسیاری از افراد نباشد. این کتاب با تکیه بر مصاحبه‌ها، کتاب‌ها و خاطرات شفاهی و نشریات داخلی که کومله آنها را منتشر کرده، روند تاریخی را بررسی می‌کند.
در فصل اول کتاب، نویسنده ابتدا به طور کلی نگاهی به سیر حرکت جریان‌های غالب چپ در ایران به خصوص در کردستانات دارد. سپس به مرور وقایعی می پردازد که منجر به جدایی محافل چپی شده است. در انتهای این فصل نیز ارتباط بین محافل اولیه کومله که تمام اعضای آن کرد بودند، با کردهای عراق و رابطه آنها با اتحادیه میهنی عراق و جلال طالبانی بررسی شده است.
در فصل دوم به موضوع بازسازی و ایجاد ارتباط بین محافلی پرداخته شده که پیش‌تر هم ارتباط مستقیمی نداشتند. این موضوع پس از آزادی چند تن از بنیان‌گذاران آینده کومله در تابستان ۱۳۵۷ و تشکیل کنگره اول کومله رخ داد. این محافل تا مدت‌ها و تا زمانی که گروهی به نام سازمان زحمتکشان کردستان اعلام موجودیت کند، تحت عناوین مختلف دیگر و به صورت پراکنده فعالیت می‌کردند.
در فصل سوم که عمدتا بازه زمانی پس از پیروزی انقلاب را بررسی می‌کند، روند اعلام موجودیت محافظه‌کارانه سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران روایت می‌شود. در این مدت نیز کومله به شدت از نارضایتی مردم ستم‌دیده کردستان به نفع خود بهره می‌برد.
قسمتی از متن کتاب
در منطقه سوسنی سردشت، حسین مرادبیگی یا همان حمه سور، عده‌ای از کارگران و کشاورزان منطقه را جمع کرده و مقری نظامی به کومله در محلی به نام کوره مهر تاسیس نمود. ابراهیم علیزاده هم در منطقه، رابط اتحادیه دهقانی درست کرده و عده‌ای را مسلح نمود. متشکل کردن دهقانان در منطقه مریوان هم به عهده فواد مصطفی سلطانی و حسین پیرخضری بود. آنها در مدت چند ماه توانستند حدود ۷۰ نفر از دهقانان را مسلح کرده و با نام اتحادیه دهقانی مریوان متشکل نمایند.
در ابتدا، برخی از اهالی سه روستا که قصد دفاع مشترک داشتند، در نشست و مجمعی با رهبری کومله، شروع به تهیه اسلحه کردند. در هریک از این دهات، کسانی که مایل به این حرکت بودند، نیمه علنی تشکیل جلسه داده و نماینده خود را تعیین می‌کردند. در مجمع دوم، تعداد دهات شرکت کننده به هفت ده رسید. سومین مجمع، در تاریخ ۱۶ اسفند برگزار شد و تعداد دهات شرکت کننده به ده آبادی رسید.
سومین مجمع در تاریخ ۱۶ اسفند برگزار شد و تعداد دهات شرکت کننده به ده آبادی رسید. در این روز، اتحادیه اعلام موجودیت کرده و جریان علنی شد. اتحادیه با انتشار اعلامیه‌ای تشکیل یه‌کیتی‌جوتی‌یاران یا اتحادیه دهقانی به منظور مقابله با ظلم علیه دهقانان را به اطلاع عموم رساند. آنها در این اعلامیه، مخالفت خود را با مالکان ملاهایی که طرفدار مالکان بودند، نشان دادند. به مرور، تعداد دهات عضو اتحادیه به بیش از ۳۰ ده رسید. علاوه بر فعالیت اتحادیه دهقانان در روستاهای مریوان، در خود شهر مریوان نیز طرفداران گروه‌های چپ و حتی تعدادی از بازاریان، عملا با کومله همراه و همسو شده بودند و به اتحادیه دهقانی یاری رساندند.
آن زمان در کل مریوان، حدود ۴۰۰ روستا وجود داشت که کومله توانست در کمتر از ۴۰ روستای منطقه یارگیری کند.
کتاب خروج از سایه در ۵۰۰ نسخه در ۱۹۹ صفحه و قیمت ۶۰ هزار تومان توسط انتشارات موسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران با کاغذ حمایتی منتشر شده‌است.
نظر شما