حرکت از آزادی اندیشه به سمت آزادی انتخاب

تهران-ایرنا-امروز آزادی اندیشه به سمت آزادی انتخاب و مصرف رفته است؛باید متناسب با تحولات، در سازوکارهای حکمرانی فرهنگ در دانشگاه‌ها تغییراتی داد.باید به جامعه رنگین کمانی و زیبای ایران، تقویت هویت ملی، پرهیز از مرکزگرایی و سرکوب خرده فرهنگ‌های قومی و زبانی و پرهیز از هرج‌ومرج فرهنگی و تضعیف هویت ملی توجه کرد.

به گزارش ایرنا، یکی از محورهای اصلی و حتی اصلی ترین محور بازنگری در فرایندها و برنامه های فرهنگی در دانشگاه‌ها، فضای مجازی است. فضای مجازی فقط یک ابزار نیست، بلکه عمده زیست جهان جوانان و نوجوانان را فضای مجازی شکل می‌دهد اما آیین‌نامه‌ها، سازوکارها و حتی برنامه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی مرسوم دانشگاه ها نسبتی با این فضا ندارد. البته قانون محور فعالیت‌ها در دانشگاه‌ها و تنها میثاقی است که امور دانشگاه را بسامان می‌کند و هدایت تمامی کنشگران را به سمت قانون‌مداری سوق می‌دهد.
 
تکثر فرهنگی و اجتماعی و سیاسی را در سایه وحدت ملی پاس بداریم 

جامعه رنگین کمانی و زیبای ایران، تقویت هویت ملی، ادغام قومیتی، پرهیز از مرکزگرایی و سرکوب خرده فرهنگ های قومی و زبانی و پرهیز از هرج و مرج فرهنگی و تضعیف هویت ملی. اما در جریان اعتراضات و اغتشاشات اخیر، متاسفانه شاهد بودیم که با کمک جریان معاند، بخش‌هایی از مردم و دانشجویان در برابر هم قرار گرفتند و بداخلاقی های زیادی صورت گرفت. برای جامعه ای که همزیستی مسالمت آمیز تاریخی ویژگی آن است، چنین صحنه هایی واقعا دردناک و نازیبا بوده و هست و باید دوباره این همزیستی را علی رغم تمامی تفاوت ها احیا کرد. 
   
لزوم تقویت تشکل‌های سیاسی و کمک و تسهیل فعالیت‌های آنها

تشکل‌های سیاسی نشانه بارز بلوغ سیاسی در میان دانشجویان است. به علاوه باید کمک کرد سطح مطالبات دانشجویان اعتلا یافته و به مسایل اساسی کشور توجه شود. دانشگاه باید پیشرو باشد و نه دنباله رو. آن هم دنباله روی سلبریتی ها. البته متاسفانه رسانه به سلبریتی زدگی در کشور دامن زد. 
وقتی نیروهای اصیل و تاریخ ساز و متفکر و دانشگاهی را حذف می کنیم و چنانکه باید نشان نمی دهیم، بدیهی است که باید میدان را برای لمپن‌ها و سلبریتی های همه چیزدان مهیا کنیم. رسانه های ما چقدر موفقیت‌های نخبگان ما را بازنمایی می کنند و چقدر سلبریتی‌ها را پوشش می دهند؟  
 
فعالیت در تشکل‌ها، تمرینی است برای فعالیت در مقیاس کلان نظام سیاسی و فرصتی است برای جامعه پذیری سیاسی. کثیری از مشکلاتی که امروز ما با آن مواجه هستیم، ناشی از مشکلاتی است که در این ناحیه داریم و بخش عظیم راه حل نیز در تقویت تشکل‌ها و ساماندهی فعالیت‌های آنها نهفته است. از تشکل و متشکل شدن نهراسید و دانشجویان را به فعالیت‌های جمعی، متشکل، رسمی، قانونی، منضبط و گروهی سوق دهید.   
 
باید بزرگمنشانه و همراه با صبر و حلم و سعه صدر و مدارا با مجموعه های دانشجویی برخورد شود. ظرفیت نظام اسلامی بسیار بالاست. مطالبات دانشجویی را در هر قالب قانونی ارج بنهیم و به جای مخالفت با مطالبه گری و اعتراض و تجمع، آن را فرصتی برای کنشگری دانشجویان و جامعه پذیری آنها و اصلاح و بلوغ سازوکارهای جاری بدانیم. با این نگاه دانشجویان را به سمت فعالیت‌های قانونمند هدایت کنیم، تا شاهد حرکت‌های ساختارشکن و هنجارشکن در دانشگاهها نباشیم.  

اعتراض در هر نظام و جامعه ای طبیعی است و فرصتی است برای بیان مطالبات و طلب خیر و امر به معروف و نهی از منکر. لذا به جای مخالفت با آن، باید آن را جهت داد و هدایت کرد که نظام اسلامی بتواند از فرصت‌های آن استفاده کند و مانع رفتارهای ساختارشکن و هنجارشکن شود و از فرصت طلبی دشمنان و معاندین جلوگیری شود.

باید مطالبه‌گری را به فرصت تبدیل کرد

این مطالبه گری ممکن است در قالب‌های مختلف صورت گیرد. البته در آیین نامه تشکل‌ها این فرصت برای تشکل‌ها وجود دارد و باید از این فرصت استفاده شود. نباید از اعتراض بهراسیم. اعتراض همواره در بسیاری از دانشگاه ها وجود داشته و جزیی طبیعی از حیات دانشگاهی و دانشجویی است و با منطق دانشگاه و شادابی سیاسی آن سازگاری دارد و به این معنا امر جدیدی نیست.  

لذا باید اعتراض را به رسمیت شناخت، اما فراتر از این نیز فرصت‌های قانونی جدیدی برای رسمیت دادن به حق اعتراض دانشجویان در حال بررسی و نهایی شدن است که انشاالله ابلاغ خواهد شد. 
البته اعتراضات را باید به گونه ای مدیریت کرد که مخل فرایندهای جاری دانشگاه نباشد و مرز مشخصی با اغتشاش داشته باشد و فرایندهای آموزشی، فرایندهای پژوهشی، فرایندهای فناورانه، فرایندهای خدماتی و رفاهی را مختل نکند.  
دشمن امید دانشجویان را نشانه رفته است. امید هسته مرکزی هر نوع تحول اجتماعی و تمدن سازی است. امید است که تاریخ را می سازد. لذا باید امید اجتماعی را در دانشگاه زنده نگه داشت. در این زمینه چند نکته وجود دارد. 
اولا، بخش عمده و اصلی ناامیدی منتشره در فضای دانشگاه منشا خارج از دانشگاه دارد که مسئولان کشور باید برای آنها فکر و درمان جدی داشته باشند که البته گام های موثری در آن جهت برداشته شده است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha