به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری هندوستان تایمز، خورشید که منبع اصلی انرژی برای زمین است امروز شنبه یک توفان ژئومغناطیسی G۱ را راهی زمین خواهد کرد. مرکز پیش بینی آب و هوایی فضایی سازمان فضایی آمریکا (SWPC) اعلام کرد که یک توفان ژئومغناطیسی G۱ (ملایم) به علت جریانات پرسرعت حفره تاجی خورشید روز ۲۹ اکتبر زمین را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.
پیش‌بینی‌های در خصوص تاثیر این توفان خورشیدی برای روزهای ۳۰ اکتبر تا دوم نوامبر نیز در دست بررسی است، اما پیش بینی شده است که این جریانات پرسرعت در تمام این مدت موجب آشوب در میدان بادی خورشید خواهد شد.
توفان ژئومغناطیسی در واقع اختلال و تلاطم در میدان مغناطیسی زمین (magnetosphere) است و زمانی روی می‌دهد که مبادله انرژی بسیار کارآمدی از بادهای خورشیدی با محیط فضایی پیرامون زمین انجام می‌شود. در حالی که میدان مغناطیسی زمین از مرگ و میر گسترده ناشی از تشعشعات جلوگیری می‌کند، قدرت الکترومغناطیسی یک فوران خورشیدی می‌تواند شبکه‌های برق و ارتباطات اینترنتی و سایر وسایل ارتباطی روی زمین را مختل سازد که این امر به آشفتگی منجر می‌شود. کارشناسان آب و هوای فضایی در سازمان ناسا و سایر آژانس‌های دیگر این تهدید را جدی می‌گیرند و خورشید را برای فعالیت‌های بالقوه خطرناک تحت نظر دارند و رصد می‌کنند.
شعله‌های خورشیدی زمانی روی می‌دهند که خطوط میدان مغناطیسی خورشید کشیده و پیچ‌خورده می‌شوند و این موجب تشکیل توفان‌هایی با انرژی الکترومغناطیسی روی سطح خورشید می‌شود. بخش زیادی از انرژی یک توفان خورشیدی به شکل تشعشعات فرابنفش و اشعه ایکس از خورشید دور می‌شود. با این حال انرژی شدید یک شعله خورشیدی می‌تواند گاز نزدیک در اتمسفر خورشید را گرم کند که به تشکیل حباب‌های عظیم از ذرات باردار موسوم به فوران جرم از تاج خورشید (coronal mass ejection/ CME) و ورود آنها به فضا منجر می‌شود. اگر یک شعله خورشیدی در سمت رو به زمین روی دهد چنین فورانی می‌تواند ظرف مدت ۱۵ ساعت تا چند روز به زمین برسد.
بسیاری از فوران های جرم از تاج خورشید بدون اینکه مردم متوجه شوند به لطف میدان مغناطیسی نیرومند زمین از روی زمین عبور می‌کنند. اما فوران های بزرگ‌تر و قوی‌تر ممکن است هنگام عبور از روی زمین، میدان مغناطیسی زمین را متراکم و فشرده سازند که به «توفان ژئومغناطیسی» می‌انجامد.
برخی کارشناسان بیم دارند که یک فوران بزرگ و نیرومند می‌تواند از طریق افزایش بار بر کابل‌های اینترنتی زیردریایی موجب یک «آخرالزمان اینترنتی» شود و دسترسی به اینترنت را در بخش‌هایی از جهان برای هفته‌ها یا ماه‌ها قطع کند؛ هر چند چنین اتفاقی تاکنون روی نداده است. ماهواره‌ها و ایستگاه‌های فضایی خارج از اتمسفر زمین هم در معرض خطر قرار دارند. با این حال حتی قوی‌ترین توفان ژئومغناطیسی ثبت شده در سال ۱۸۵۹ نیز تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر سلامت انسان‌ها یا سایر انواع حیات روی زمین نداشت.
نظر شما