به گزارش خبرنگار ایرنا نقاشی ، شاخه ای از هنرهای تجسمی است که گویا قدمت آن ۶ برابر از خط و نوشتار قدیمیتر است و قبل از آنکه انسانهای نخستین به نوشتن بپردازند به نقاشی روی آوردهاند و نقوش موجود در غارها این ادعا را تایید میکند.
نقاشی در ایران نیز قدمتی قابل توجه دارد به طوری که استادان و صاحب نظران این رشته، چهار دوره کهن، میانه، جدید و معاصر بر آن قائل هستند و صخره نگارهها، سفالینهها و مفرغهای منقوش حاکی از قدمت هنر نقاشی در ایران است و طبیعت، همواره از سوژههای اصلی نقاشان کشورمان بوده و از نقاشان شهیر ایرانی میتوان به کمال الملک، تجویدی و اسماعیل آشتیانی اشاره کرد.
هنر نقاشی در استان اردبیل نیز مشتاقان و علاقهمندان خود را دارد و در کنار انجمنها و تشکلهای هنری در استان، کانونهای پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز مراکزی بالنده و پویا برای شکوفایی استعداد نقاشی در فرزندان این دیار هستند.
یکی از نقاشان مطرح اردبیل که سالها در آموزش هنرجویان و تولید تابلوهای ماندگار تجربه کسب کرده، علی حسین اوغلی است که غرق در تلاقی رنگها و تقابل بومها در کارگاه یا آموزشگاه زیبایش فعالیت میکند و محل کارش نمایشگاهی از نقاشیهای نفیس و چهارفصل است.
این نقاش چیرهدست، پاییز رنگارنگ و رنگپاش را بسیار دوست میدارد و میگوید اگر این فصل نبود، من زنده نمیماندم زیرا به هنرنمایی این فصل رنگی، بسیار عشق میورزم.
این هنرمند نقاش، روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا به تشریح سابقه فعالیت هنری، میزان ذوق مردم به این هنر و مشقت هنرمندان و هنرجویان این رشته در دنیای معاصر پرداخت که به شرح زیر میخوانید.
ایرنا: آقای حسین اوغلی لطفا خودتان را معرفی و به سابقه و سبک فعالیت هنری خود اشاره فرمائید.
حسین اوغلی: علی حسین اوغلی متولد ۵۷ در مشگین شهر هستم و تحصیلات عالی مرتبط با هنرهای تجسمی را نیمه کاره رها کرده ام و از ۲۵ سال قبل به صورت تجربی و از ۱۵ سال قبل به صورت حرفه ای نقاشی میکنم و در هنر خوشنویسی نیز درجه ممتاز دارم و دوره مجسمهسازی و نقاشی حرفه ای را نیز نزد استاد ودود موذنزاده گذرانده ام.از محضر هنرمندان نقاشی همچون نصرت آینهچی، اکبرزاده و حسن مردانه بهرهها برده ام و آموختههای خودم را به شاگردان متعددی انتقال داده ام و اکنون برخی از شاگردانم، کلاس دایر کرده اند و به صورت حرفه ای کار میکنند.
سبک نقاشیهای من به طور کلی رئالیسم یا واقعگرایی است و در کنار آن به سبک مدرن نیز علاقه نشان میدهم و ابزار کارم انواع قلم، رنگ، بوم، مدیوم یا حلال رنگ، سه پایه، مداد طراحی و قابهای مختلف است و از درآمد حاصل از فروش آثارم زندگی را میگذرانم.
ایرنا: در چه نمایشگاهها و جشنوارههایی شرکت کرده اید؟
حسین اوغلی: به تازگی در نمایشگاه نقاشی که با موضوع آزاد در شهر استانبول ترکیه با شرکت بیش از چهار هزار اثر نقاشی از ۳۲ کشور برگزار شد، شرکت کرده بودم و قبل از آن نیز در یک نمایشگاه انفرادی با موضوع طبیعت و یک نمایشگاه گروهی با مضمون جلوههای احساس، در اردبیل و در ۲ نمایشگاه انفرادی و ۲ نمایشگاه گروهی در آستارا شرکت کرده ام. علاوه بر آنها در چهار نمایشگاه نقاشی گروهی با موضوع تابلوهای کوچک و در سه نمایشگاه حراجی نقاشی با عنوان "هفت نگاه" در تهران مشارکت کرده ام و همچنین سالها قبل در جشنواره استانی نقاشی با مداد رنگی و در جشنواره خوشنویسی شکسته نستعلیق در استان اردبیل رتبه نخست را احراز کرده ام.
اغلب فرصت شرکت در نمایشگاهها و جشنوارههای هنری را ندارم که علت آن به اشتغال در نقاشی برای امرار معاش یا دلخواه نبودن موضوعات آن رویدادها برمیگردد و کشیدن یک تابلو نقاشی به تناسب حجم و موضوع، از ۲ ساعت تا یک ماه زمان میبرد و نقاشی از طبیعت را یا از روی عکسهایی که از مناظر طبیعی میگیرم میکشم یا بوم و سه پایه را در دامن طبیعت مستقر و مشاهدات خودم را ترسیم میکنم.
ایرنا: بازار فروش تابلوهای نقاشی چگونه است؟
حسین اوغلی: روزگاری از درآمد حاصل از کار نقاشی راضی بودم اما هم رکود ناشی از محدودیتهای دوره شیوع کرونا شرایط را تغییر داد و هم تعدد هنرمندان نقاش سبب پایین آمدن قیمتها و بی اهمیت شدن کارها و آثار باکیفیت شد. البته تعدد نقاشان، حاکی از تقاضاهای خرید تابلوهای نقاشی است اما برای مردم و خریداران تابلوهای نقاشی، تشخیص و تمییز آثار نفیس با آثار عادی، دشوار است و اغلب نقاشیهای فاخر و ارزشمند، لابلای آثار معمولی لحاظ نمیشود و این از مشکلات کار ماست.
مردم اغلب سوژههای مجلسی و تابلوهای اشرافی که در کشورهای اروپایی بیشتر دیده میشود را سفارش میدهند و اینگونه تابلوها برای پذیراییها و سالنها مناسب است و این روزها نقاشی سقف و دیوار هم در اردبیل رایج شده است اما به جای هنرمندان نقاشی، از نقاشان ساختمان استفاده میکنند.
با وجود اینها و با اینکه با مشکلات معیشتی و اقتصادی مواجه هستیم، خوشبختانه مردم اردبیل به هنر نقاشی و تابلوهای آن ارزش و اهمیت میدهند و به رغم وجود تنگناهای مالی، فرزندان خود را به کلاسهای نقاشی میفرستند و برای خرید آثار نقاشی نیز علاقه نشان میدهند.
گمان میکنم علاقه مردم اردبیل به تابلوهای نقاشی ریشه در طبیعت چهار فصل استان و تاثیرات روحی و روانی آن دارد، البته گرانی سرسام آور ابزار کار نقاشی سبب افزایش بها تابلوها نیز شده است به طوری که در گذشته، خودمان تابلوها را قاب میکردیم اما امروزه با توجه به گرانیها، آثار نقاشی را بدون قاب میفروشیم و تهیه قاب را بر عهده خریدار میگذاریم.
دستگاههای اداری چه نقشی میتوانند برای حمایت از شما هنرمندان داشته باشند؟
حسین اوغلی: تاکنون ریالی تسهیلات بانکی مرتبط با هنر و حرفه نقاشی دریافت نکرده ام و به دلیل اینکه میزان درآمد ما ثابت نیست و فراز و فرود درآمدها امکان پرداخت اقساط زیاد را میسر نمیکند به وام بانکی علاقه ندارم.
خیلی از نقاشان قدیمی را میشناسم که به علت تنگناهای مالی تغییر شغل داده و به خیاطی یا حتی کارگری روی آورده اند و با وجود اینکه امثال من عضو صندوق اعتباری هنر هستند، کمک مالی آن صندوق که در برخی مناسبتها در طول سال پرداخت میشود، گرهی از مشکلات ما نمیگشاید.
کارگاه نقاشی من که در آن آموزش هم میدهم استیجاری است و از دستگاههای اداری نظیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری، تبلیغات اسلامی انتظار دارم به نقاشی و هنرمندان آن بیشتر بها بدهند و در مراسمها به مهمانان یا تجلیل شوندهها در کنار سایر هدایا، از آثار نفیس نقاشی هم برای این کارها خریداری کنند.
نظر شما