بهترین خاطراتم، لبخند بیماران است

به گزارش خبرنگار ایرنا، هر ساله همزمان با روز میلاد حضرت زینب کبری(س) با نام روز پرستار، یاد و خاطره سختی شغل پر ایثار و محبتی مانند پرستاری در خاطر همه زنده می شود، اما چه کسانی جز خانواده و خود بیماران از نزدیک با سختی شغل آنان آشنایی می توانند داشته باشند.

جهادی که کادر درمان به همراه هزاران پرستار در سراسر کشور در دوران شیوع بیماری کرونا برای بهبود حال مبتلایان انجام دادند، هرگز از خاطر مردم ایران زمین فراموش نمی شود، جهادگرانی که به جنگ با ویروس کرونا رفتند و در بسیاری از مواقع بر اثر خستگی مفرط یا ابتلا به همین بیماری جان خود را از دست دادند.

اگر کسی با پرستاری زندگی کند، به خوبی از شرایط سخت زندگی آنان با خبر است، از لحظات نبودشان در کنار خانواده در شرایط حساس، روزهای تعطیل، شب های طولانی و سرد زمستان، مناسب های خانوادگی و هزاران زمان دیگر.

با این وجود، پرستاران خود را عاشق شغلشان می دانند، عشقی که اگر نباشد، تلخی مشاهده درد انسان هایی در بستر بیماری، مرگ هم نوعان و گاه اوقات ناخوش همراهان در زمان مشاهده حال عزیزانشان، برای آنان غیر قابل تحمل و جان فرسا می شود.

به مناسبت فرا رسیدن روز پرستار، سری به بیمارستان فیروزآبادی شهرستان ری زدیم و لحظاتی به گپ و گفت با پرستاران بخش های مختلف نشستیم.

وقتی خادمان امام رضا به دیدن مان آمدند

محسن مرادی پور با ۱۸ سال سابقه کار بخش های مختلف پرستاری، یکی از ماندگارترین خاطرات خود را مربوط به لحظه ای می داند که خادمان امام رضا(ع) به دیدنش آمدند.

مرادی می گوید: کرونا به تازگی شیوع پیدا کرد و روزهای نزدیک به عید نوروز، برای سفر به مشهد بلیط تهیه کرده بودم، اما اعلام آماده باش، تمامی برنامه هایم را بهم ریخت، شب سال نو، کشیک بودم و دلگیر از اینکه به زیارت امام هشتم نطلبیده شده بودیم، صبح در لحظه تحویل سال نو، خادمان امام رضا (ع) همراه با پرچم حرم وارد بخش اورژانس شدند، لحظه ای که گویا امام رضا(ع) خودش به دیدارم آمد.

مرادی پور زیبایی کار پرستار را در کمک به کاهش درد و رنج بیمارانی دانست که وارد بیمارستان شده اند و در نهایت با حال خوش و بهبود یافته از آن خارج می شوند.

این پرستار تلخی های مربوط به کارش را مربوط به تمامی بدقولی هایی می داند که به خانواده داده اما به خاطر شغلش در عمل به آنها موفق نبوده است.

وی می افزاید: می گویند پرستاران ایثارگر هستند اما باید گفت که خانواده هایمان که ما، شغلمان و استرس هایش را تحمل می کنند، ایثارگری بیشتری به خرج می دهند.

مرادی پور به بیان خاطره دیگری از پسر بچه ای می پردازد و ادامه می دهد: کودکی که در اجابت مزاج مشکل داشت باید تحت عمل جراحی قرار می گرفت، دقایقی پیش از آماده سازی بیمار برای اتاق عمل، پدرش اجازه خواست تا لحظاتی در پی کاری برود و تا وقتی بازنگشته پسر را راهی اتاق عمل نکنند.

این پرستار بیان می کند: طی نیم ساعتی که پدر نبود، پسر از نیازش برای رفتن به سرویس بهداشتی گفت و تا پیش از آنکه از دستشویی باز گردد، پدرش برگشت و از حال پسر جویا شد.

وی ادامه می دهد که پدر این کودک در این مدت به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی رفته و شفای پسرش را خواسته بود، با اجابت مزاج پسر، نیاز به عمل جراحی رفع و در همان روز نیز ترخیص شد.

لبخند سلامتی بیماران، بهترین خاطرات در ذهنم است

علی گلی کارشناس پرستاری و سوپروایزر با ۲۳ سال تجربه کار در حرفه پرستاری نیز از تلخی ها و شیرینی های شغلش سخن گفت و افزود: سختی کار ما موفقیت نشدن در مسیر تلاش هایمان است که گاه به سرانجام نمی رسد مانند قول و وعده ای که به خانواده داده ایم اما قادر به تحقق آن نبوده ایم.

وی اضافه کرد: تمامی شیرینی این شغل، تجربه و مشاهده سلامتی بیماران است که با لبخندی بر لب بیماران در کنار خانواده هایشان بیمارستان را ترک می کنند.

گلی با بیان اینکه تاکنون به فکرم نرسیده که شغلم را تغییر بدهم اعلام کرد: کارمان را خوب انجام می دهیم و با آن عجین شده ایم.

این سرپرستار به بیان خاطرات خود پرداخت و ادامه داد: بهبودی بیمارانی که در اوج نا امیدی سلامتی خود را باز یافته اند، بهترین خاطراتی است که در ذهن ما ثبت می شود و بدترین خاطران نیز آن مواردی که بیمار با پای خود به بیمارستان می آید اما دچار ایست قلبی یا بی نتیجه ماندن روند درمانی می شود.

زندگی دخترم را مدیون دعای خیر بیماران هستم

زهرا جعفری با ۱۷ سال سابقه کار از دیگر پرستاران بیمارستان فیروزآبادی شهرری است که شیرین خاطره خود را مربوط به دعای خیر یکی از بیماران و در نتیجه سلامتی دخترش در پس آن می داند.

جعفری گفت: شیرین ترین خاطره من از دوران کاری ام، مربوط به تولد دخترم است که پیش از موعد به دنیا آمد و سلامتی آن را از دعای بیماران بخش آی سی یو داشتم.

وی افزود: شیفت شب بودم و حالم بد شد و از همکارم خواستم تا کمکم کند، ساعت ۳ بامداد بود و استرس این را داشتم که فرزندم به سلامت به دنیا نیاید با کمک همکارانم ساعت ۳:۳۰ فرزندم با سلامتی به دنیا آمد.

این پرستار یادآور شد: صبح در زمان تحویل بخش، خانم بیمار که به سختی نفس می کشید و در آی سی یو بستری بود، نخستین سوالی که داشت جویا شدن از حال فرزندم بود و گفت که از ساعت ۳ که در بخش بود برایش دعا می کردم تا فرزندش سالم به دنیا بیاید.

جعفری اظهارداشت: من به واقع سلامتی فرزندم را از دعای این بیمار دارم، ما در سختی ها کنار بیماران هستیم و آنان با وجود حال ناخوشی که دارند، انرژی خاصی به ما می بخشند و دعاگویمان هستند، دعایی که همواره در زندگی ما اثر بخش است.

این پرستار گفت: مشاهده سختی و درد بیماران تحمل و طاقت خاصی می خواهد و این عشق باید باشد تا پرستار تاب مقاومت لازم در این شرایط را داشته باشد در غیر این صورتبه واقع دوام نمی آوریم.

وی ادامه داد: تلخی این کار در کنار تمامی شیرینی آن فراموش می شود و اگر بخواهیم به تلخی های آن فکر نمی کنیم، نمی توانیم ادامه بدهیم.

لبخندان بیمار، خاطراتی ماندگار

الهه کلهر سرپرستار بخش جراحی زنان با ۱۶ سال سابقه کار در حرفه پرستاری از عشقش به شغل پرستاری گفت و آن را دارای زیبایی های مختص به خود دانست.

وی با بیان اینکه این شغل با تمامی زیبایی ها، سختی هایی هم دارد خاطرنشان کرد: چهره شاد و لبخند صورت بیمار یا همراهش در روز ترخیص، بهترین خاطرات ثبت شده در ذهن ما هستند، تشکری که خانواده ها از ما می کنند، خستگی را از تنمان خارج می کند.

کلهر این را هم گفت که شغل پرستاری شغل متنوعی است و اصلا یک نواختی ندارد و هر لحظه آن می تواند خاطره باشد.

بیمارستان فیروزآبادی با ۳۰۰ پرستار پرتلاش

دکتر علی طیب رئیس بیمارستان فیروز آبادی نیز در همین رابطه به خبرنگار ایرنا گفت: یکی از مهمترین نقش ها در درمان و بهبود بیماران را پرستاران بر عهده دارند، پزشک دستورات لازم را می دهد و تلاش خود را به کار می گیرد اما کسی که کنار بیمار می ماند و این دستورات را برای بهبودی وی اجرا می کند، بدون شک پرستاران هستند.

وی اظهارداشت: کسی که آن درد و رنج را به صورت مکرر می بیند، بدون شک پرستاران هستند و کادر درمان به حتم با حضور پرستاران می تواند به موفقیت و به آن درمان اصلی و بهبودی بیمار برسد.

طیب ادامه داد: روز پرستار بهانه ای برای تشکر از پرستاران است، هرچه تشکر کنیم، حق مطلب را ادا نکردیم و در این بیمارستان کنار پرستاران بسیار خوبی کار کرده ام و دلسوزی، محبت ها و تلاششان را برای بهبود بیمار دیده ام.

به گفته وی در مجموع ۳۰۰ پرستار، سرپرستار و بهیار در مجموعه بیمارستان فیروز آبادی داریم.

در تقویم رسمی ایران پنجم جمادی الاول، هم زمان با ولادت حضرت زینب کبری (س) به نام روز پرستار نامگذاری شده است

پرستاری یکی از شغل‌های مهم در هر جامعه‌ای است که نقش رابط بین پزشک و بیمار را ایفا می‌کند. پرستاران تأثیر مهمی در حفظ سلامت بیماران دارند و برای بهبود سلامتی آنان تلاش می‌کنند، بنابراین جایگاه این افراد بسیار ارزشمند و بزرگ است. به همین علت نامگذاری و گرامی داشت روز پرستار بهانه‌ای برای تقدیر از زحمات بی دریغ این قشر پر تلاش و یادآوری اهمیت جایگاه پرستاران در جامعه است.

تاریخ دقیق روز پرستار و بهورز در تقویم شمسی برابر با روز چهارشنبه ۹ آذر سال ۱۴۰۱ است. روز ولادت حضرت زینب (س) نیز در تقویم قمری مصادف با روز چهارشنبه ۵ جمادی الاول سال ۱۴۴۴ هم زمان با روز چهارشنبه ۳۰ نوامبر سال ۲۰۲۲ است.

علت نامگذاری روز پرستار در ایران

حضرت زینب (س) در طول عمر خود پرستار پدر، برادران و برخی برادر زادگان بزرگوارشان بودند و در ایام بیماری از آنان مراقبت کردند. ایشان بعد از حادثه عاشورا علاوه بر انجام رسالت مهم نگهداری و تبلیغ از نهضت حسینی، پرستاری برادر زاده بیمار خود، امام سجاد (ع) و بازماندگان و مجروحان کربلا را نیز برعهده داشت و در این راه همه سختی‌ها و ناملایمات را با تمام توان تحمل کرد.

در واقع می‌توان گفت ایشان در کنار پرستاری بازماندگان حادثه کربلا، پرستار نهضت و انقلاب حسینی هم بودند و این مسئولیت به مراتب سخت‌تر و مهم‌تر از پرستاری بیماران بوده است.

به همین علت حضرت زینب کبری (س) را نماد یک پرستار واقعی می‌دانند و به پاس قدر دانی از زحمات قشر زحمت کش پرستاران، ارج نهادن به مقام والای پرستاران، تجلیل از مقام شامخ و شخصیت والای حضرت زینب کبری (س) و الگو سازی این شخصیت والا مقام برای جامعه، روز ولادت ایشان را به نام روز پرستار نامگذاری کرده‌اند.