خشکی تالاب بین‌المللی هامون سبب تغییر زمستان گذرانی ۴۰۰ هزار پرنده مهاجر شد

مهدی امیری روز چهارشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهارداشت: در زمان پرآبی تالاب بین المللی هامون ۲۲۵ گونه از ۴۹ تیره یعنی حدود نیمی از گونه‌های پرندگان شناسایی شده ایران در این تالاب و اطراف آن زیست می‌کردند که ۸۰درصد آنها مهاجر بودند.
وی بیان کرد: پرندگانی که به تالاب بین المللی هامون در سال‌های پرآبی مهاجرت می‌کردند می‌توان به چنگر، اردک سرسبز، چنگر نوک سرخ، اردک نوک پهن، تنجه، پلیکان، باکلان و پرندگان شکاری حوزه سیستان، سنقر، دلیجه، شاهین، جغد، کوک و عقاب اشاره کرد.

رئیس اداره حفاظت محیط زیست زابل گفت: از دیگر گونه‌های شاخصی که در تالاب بین المللی هامون در دوران پر آبی زیست می‌کردند می‌توان به هوبره با نام محلی (طوقدری )از تیره هوبره که بصورت مهاجر زمستانه و یا بومی دیده می‌شد اشاره کرد.

وی ادامه داد: از میان آنها گیلانشاه خالدار و درنای طناز شدیدا در معرض خطر انقراض؛ اردک سرسفید در معرض خطر انقراض؛ پلیکان خاکستری با نام محلی کمو در خطر انقراض، اردک مرمری (خوتکا مرمری)، شاه باز و عقاب خالدار بزرگ( عقاب تالابی)، فلامینگو آسیب پذیر بوده و ۷۰ گونه نیاز به حفاظت جدی دارند که در صورت عدم حفاظت بزودی در لیست گونه‌های در معرض تهدید قرار می‌گیرند.

امیری بیان کرد: متاسفانه به علت بی آبی و خشکسالی امسال مهاجرت بسیار کمی از پرندگان از جمله پلیکان، چنگر و هوبره به تعداد کم در این منطقه دیده شده که این پرندگان نیز پس از توقفی کوتاه به سمت چاه نیمه و بندکمالخان(واقع در افانستان) پرواز کردند.

وی افزود: تالاب بین المللی هامون یکی از مهمترین زیستگاه‌های پرندگان مهاجر آبزی، کنار آبزی و خشکیزی محسوب می‌شود و پناهگاه بسیاری از گونه‌های نادر و در خطر انقراض بوده است.

رئیس اداره حفاظت محیط زیست زابل با اشاره به گونه‌های جانوران پستاندار تالاب بین المللی هامون عنوان کرد: از این پستانداران می‌توان به گراز وحشی، جبیر که شباهت زیادی به آهو دارد، روباه، شغال، گربه وحشی، خرگوش، تشی یا گربه تیغی با نام محلی ( سیخور) نام برد.

به گزارش ایرنا تالاب بین المللی هامون با وسعت حدود ۵۷۰ هزار هکتار یکی از مهمترین تالاب‌های بین المللی بوده که نقش مهمی در تعدیل آب و هوای منطقه و اشتغال جامعه بزرگی از مردم بومی داشت.

با توجه به کاهش نزولات آسمانی در طول سالیان گذشته و قطع جریان آب رودخانه هیرمند به عنوان مهمترین شاهرگ حیاتی تامین آب این تالاب شاهد خشک شدن و از بین رفتن حیات آن هستیم.