فلسطین پیروز واقعی جام جهانی قطر؛ سیلی دوحه بر روند «عادی سازی»

مهمترین مشخصه جام جهانی امسال در قطر، رسوایی تل آویو و نمایش محبوبیت مردم فلسطین بود به طوری که در جریان برگزاری بازی‌ها همواره شاهد آن بودیم که تماشاگران عرب علاوه بر در دست گرفتن پرچم فلسطین و سر دادن شعارهای حمایتی از مردم این کشور، برخوردی خصمانه با خبرنگاران و رسانه‌های صهیونیستی داشتند.

به موازات اینکه جام جهانی قطر این روزها به تریبونی بین‌المللی برای حمایت از فلسطین تبدیل شده اما در داخل فلسطین اشغالی، فشار و سرکوب فلسطینی‌ها افزایش یافته‌ است.

به نوشته پایگاه «میدل ایست آی»، نیروهای اسرائیلی سوار بر اسب، فلسطینی‌هایی را که پیروزی تاریخی مراکش را در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی مقابل پرتغال، در دروازه دمشق بیت المقدس جشن گرفتند، سرکوب کردند. صحنه‌های مشابهی از پایکوبی و شادی در جوامع فلسطینی همچون کرانه باختری و غزه نیز دیده شد.

براساس این گزارش، در حالی که بازیکنان مراکش با پرچم فلسطین پیروزی خود در جام جهانی دوحه را جشن گرفتند، فلسطین بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفت. این برد، مراکش را به اولین تیم آفریقایی و عربی تبدیل می‌کند که به نیمه نهایی جام جهانی می‌رسد اما بسیاری فلسطین را برنده واقعی می‌دانند.

البته پایگاه «میدل ایست آی» و دیگر رسانه‌ها و نیز کارشناسان سیاسی، حمایت مردمی از فلسطین را در تقابل با توافقات عادی‌سازی روابط می‌دانند که بتازگی توسط مراکش، بحرین، امارات متحده عربی و سودان با اسرائیل امضا شده است.

«اوهاد حمو» از خبرنگاران صهیونیستی حاضر در جام جهانی دوحه قطر : با اینکه تا کنون با ۴ کشور عربی قرارداد عادی سازی امضا کرده‌ایم اما اکثریت مردم اینجا ما را دوست ندارندتوافق «آبراهام» و پروژه عادی‌سازی؛ از توهم تا واقعیت

همان طور که اشاره شد، طی هفته‌های اخیر جام جهانی ۲۰۲۲ قطر به عرصه‌ای برای اعلام مخالفت با رژیم صهیونیستی و عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها تبدیل شده‌ است.

رژیم صهیونیستی از تابستان ۲۰۲۰ با چند کشور عربی (امارات، بحرین، مراکش و سودان) توافقنامه‌های عادی سازی روابط امضا کرد. اما در واقع قطار خیانت حکام عربی به فلسطین نه از تابستان ۲۰۲۰ بلکه از دهه ۷۰ میلادی به راه افتاده‌است؛ زمانی که «انور سادات» رئیس جمهور مصر در دهه ۷۰ میلادی راننده این قطار شد و در ادامه اردن نیز به قطار عادی سازی روابط سوار شد.

این قطار اما نزدیک به ۳ دهه است که نتوانست کسی را سوار کند، زیرا مردم کشورهای عربی اجازه توقف آن را در کشورهای خود ندادند و همین مساله سبب شد تا در مبدا یعنی تل آویو متوقف شود. اما این به معنای عدم تلاش کشورهای عربی برای سوار شدن به این قطار نبود بلکه حکام عربستان، امارات و بحرین در چند دهه گذشته بارها خواستار پیوستن به این قطار شده بودند ولی از ترس مردم خود جرات این اقدام را نداشتند.

در همین ارتباط روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» نوشته‌است که عادی‌سازی بین کشورهای عربی همچون بحرین و اسرائیل در خدمت پیشبرد منافع امنیتی عربستان است. عربستان سعودی چشم‌انداز عادی سازی با اسرائیل را ارزیابی می‌کند اما همچنان از به خطر انداختن مشروعیت مذهبی-سیاسی خود که بر اساس اعتبارات اسلامی خاندان حاکم ساخته شده، محتاط است.

لازم به یادآوری است که رژیم صهیونیستی با حمایت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا با امارات و بحرین در سال ۲۰۲۰، توافقنامه «آبراهام» یا همان «پیمان صلح ابراهیم» را امضا کرد.

پس از انعقاد پیمان صلح ابراهیم، بسیاری از مردم ساکن کشورهای اسلامی- عربی در بسترهای مختلفی همچون برپایی تظاهرات ضد صهیونیستی، ترند کردن برخی هشتگ‌های ضدصهیونیستی، ساخت آثار هنری در حمایت از فلسطین، امتناع ورزشکاران از مسابقه دادن با نمایندگان رژیم صهیونسیتی، مخالفت خود را با آغاز علنی سازی روابط میان کشورهای عربی و رژیم اشغالگر قدس ابراز داشتند.

در این مدت هر چند حکام عربی با تل آویو تا حدودی در پی «عادی‌سازی» یا به عبارت دقیق‌تر «آشکارسازی» روابط برآمده‌اند اما ملت‌های عرب همچنان مخالفت قاطع خود با هر گونه بهبود مناسبات با اسرائیل را نشان داده‌اند که با نگاهی به نظرسنجی‌ها می‌توان به عمق این اختلاف پی برد.

نظرسنجی عمومی موسسه مطالعاتی واشنگتن نشان می‌دهد که نگاه مثبتی به این عادی سازی روابط در میان افکار عمومی جهان عرب وجود ندارد و بسیاری از شهروندان جهان عرب این عادی سازی روابط را توطئه‌ای صهیونیستی و بازی با دستور کار ایالات متحده قلمداد می‌کنند.

بر اساس این نظرسنجی در حالی که در نگرش مثبت به توافق نامه عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۲۰ حدود ۴۰ درصد بوده، در سال ۲۰۲۲ به کمتر از ۲۰ درصد رسیده‌ است. اکنون تعداد افرادی که توافق را تا حدی مثبت یا بسیار مثبت می بینند در عربستان سعودی، بحرین و امارات بین ۱۹ تا ۲۵ درصد در نوسان است.

همچنین مخالفت با اجازه دادن به روابط تجاری یا ورزشی با اسرائیلی‌ها در مصر ۸۵ درصد و در اردن ۸۷ درصد باوجود روابط رسمی طولانی مدت باقی مانده‌ است. کشورهایی که هیچ رابطه ای با اسرائیل ندارند - رسمی یا غیر رسمی - شدیدتر مخالف هستند. ۹۴ درصد از کویتی‌ها و ۹۳ درصد از لبنانی‌ها با این موضوع مخالف بودند و ۷۷ درصد لبنانی‌ها و ۸۸ درصد از کویتی‌ها به شدت آن را رد می‌کنند.

داده‌های نظرسنجی موسسه «بارومتر عربی» در خصوص شاخص افکار عمومی جهان عرب نشان می‌دهد که بسیاری از شهروندان عرب در مورد عادی‌سازی روابط با تل آویو، اختلاف نظر عمیقی با دولت خود دارند. بر اساس این نظرسنجی در ۱۱ کشور مورد بررسی، کمتر از یک پنجم شهروندان آنها از توافق‌های عادی سازی با اسرائیل حمایت می‌کنند. این رقم در موریتانی ۸ درصد، لیبی ۷ درصد، فلسطین ۶ درصد، اردن و مصر ۵ درصد و الجزیره تنها ۴ درصد است.

با نگاهی به نتایج نظرسنجی‌هایی که در بالا مورد بررسی قرار گرفت، می‌توان به چرایی برخورد زننده مردم عرب و مسلمان در جام جهانی قطر با خبرنگاران صهیونیستی پی برد.

واکنش به خبرنگاران اسرائیلی در قطر؛ از بی اعتنایی تا ناسزاگویی

تصاویر و فیلم‌هایی که در حاشیه جام جهانی قطر از نوع برخورد خصومت بار اعراب با شهروندان و خبرنگاران رژیم صهیونیستی انتشار می‌یابد، آشکار از این واقعیت پرده بر می‌دارد که به رغم تمایل برخی کشورهای عربی برای عادی‌سازی روابط با تل‌آویو اما صهیونیست‌ها بین مردم این کشورها جایی ندارند.

خبرنگاران روزنامه «یدیعوت آحارونوت»: فلسطینی‌ها، قطری‌ها، مغربی‌ها، اردنی‌ها، سوری‌ها، مصری‌ها و لبنانی‌ها در خیابان‌های قطر با خشم و نفرت به ما نگاه می‌کنند. ما خودمان را اسرائیلی معرفی کردیم ولی وقتی دیدیم این کار به برخورد آنها با ما و توهین و دشنام منجر می‌شود تصمیم گرفتیم خودمان را روزنامه نگاران اکوادری معرفی کنیمتوهین و تحقیر به خبرنگاران صهیونیستی در قطر تا جایی پیش رفته که آنها آشکارا به انزوای شدید خود در این کشور اعتراف می‌کنند. همانند خبرنگاران روزنامه «یدیعوت آحارونوت» که نوشته‌اند: فلسطینی‌ها، قطری‌ها، مغربی‌ها، اردنی‌ها، سوری‌ها، مصری‌ها و لبنانی‌ها در خیابان‌های قطر با خشم و نفرت به ما نگاه می‌کنند. ما خودمان را اسرائیلی معرفی کردیم ولی وقتی دیدیم این کار به برخورد آنها با ما و توهین و دشنام منجر می‌شود تصمیم گرفتیم خودمان را روزنامه نگاران اکوادری معرفی کنیم.

همچنین «عوزی دان» خبرنگار ورزشی روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» چاپ تل آویو که برای پوشش اخبار جام جهانی قطر به این کشور سفر کرده‌است، به نفرت افکار عمومی از این رژیم در این مسابقات اعتراف کرد و گفت: فریادهای «فلسطین آزاد» را می‌شنویم و در خیابان‌های قطر شاهد پرچم‌های فلسطین هستیم.

همزمان «دور هافمن» خبرنگار یک شبکه تلویزیونی رژیم صهیونیستی نیز که به منظور پوشش رقابت‌های جام جهانی فوتبال به قطر سفر کرده از برخورد بسیار منفی شهروندان قطری با خود گلایه کرده وگفته است: من را از رستوران بیرون انداختند، صاحب رستوران تلفن من را به زور گرفت و تمامی تصاویری را که از رقابت‌های جام جهانی در گوشی تلفن همراهم داشتم، پاک کرد. راننده خودرو پس از فهمیدن اینکه من اسرائیلی هستم، حاضر نشد مرا به مقصد برساند.

به تازگی «اوهاد حمو» از مشهورترین خبرنگاران صهیونیستی حاضر در جام جهانی در گزارشی اعتراف کرد با اینکه تاکنون با ۴ کشور عربی قرارداد عادی سازی امضا کرده‌ایم اما اکثریت مردم اینجا ما را دوست ندارند.

اوج هراس صهیونیست‌ها را می‌توان در بیانیه هشداری شرکت رادیو و تلویزیون رژیم صهیونیستی مشاهده کرد که از تمامی خبرنگاران حاضر در قطر خواسته هویت خود را به طور کامل مخفی نگهداشته و به زبان عبری حرف نزنند و از هیچ علامت و نشانه‌ای که نشان دهد اسرائیلی هستند، استفاده نکنند. از میکروفون‌هایی استفاده کنند که هیچ علامتی نداشته و هویت آنها را نیز مشخص نکند.

چرا فریاد انزجار از صهیونیست در قطر بلند است؟

برای پاسخ به این پرسش، باید نگاهی به بیش از ۷ دهه اشغالگری و جنایت رژیم جعلی صهیونیستی در مرزهای فلسطین اشغالی داشت. در این بازه زمانی، رژیم صهیونیستی از هیچ جنایتی فروگذار نکرده‌ است؛ اشغال، تجاوز، جنایت جنگی، جنایت علیه بشریت، جنایت علیه غیرنظامیان، انفجار و تخریب منازل مسکونی، از بین بردن مزارع و باغات، زندانی کردن کودکان، تروریسم، آدم‌ربایی، تبعیض نژادی، آپارتاید، نقض گسترده و وسیع حقوق بشر و هر جنایتی که تا کنون علم حقوق آن را شناسایی کرده توسط این رژیم صورت گرفته‌است.

بر پایه گزارش‌های منتشره آمار کودکان شهید در فلسطین از سال ۲۰۰۰ تا پایان سال ۲۰۲۱ میلادی ۲ هزار و ۲۳۰ نفر بوده است که ۳۱۵ نفر از آنها در جریان تجاوزات رژیم صهیونیستی به نوار غزه در سال ۲۰۰۹ به شهادت رسیدند. ۵۴۶ کودک نیز در جریان تجاوزگری سال ۲۰۱۴ میلادی رژیم صهیونیستی جان خود را از دست دادند.

به تازگی گزارش دیگری از جنایت های رژیم صهیونیستی در اختیار سازمان ملل قرار گرفته است و بر مبنای آن، «ریاض المالکی» وزیر خارجه تشکیلات خودگردان فلسطین تاکید کرده که «رژیم صهیونیستی از ابتدای سال جاری تا کنون ۵۲ کودک فلسطینی را به شهادت رسانده‌ است که شماری از آنها با گلوله مستقیم نظامیان، شماری دیگر در حمله شهرک‌نشینان و برخی نیز به خاطر محرومیت از خدمات پرشکی شهید شده‌اند.»

میانه آذرماه برخی منابع خبری گزارش کردند که تنها طی ۲۴ ساعت گذشته، پنج فلسطینی به دست نظامیان صهیونیست به شهادت رسیده‌اند و وبگاه «قدس الاخباریه» در گزارشی از شهادت ۱۶۰ فلسطینی در کرانه باختری از ابتدای سال جاری خبر داد که به ضرب گلوله نظامیان صهیونیست به شهادت رسیده‌اند که این رقم در مقایسه با آمارهای ۱۵ سال پیش بی‌سابقه بوده‌است.

رژیم صهیونیستی در دو سال گذشته به دلیل نگرانی شدید از آغاز انتفاضه جدید در کرانه باختری، بر میزان کشتار و قتل عام فلسطینی‌ها افزوده‌ است

این آمارها نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستیدر دو سال گذشته به دلیل نگرانی شدید از آغاز انتفاضه جدید در کرانه باختری، بر میزان کشتار و قتل عام فلسطینی‌ها افزوده‌ است.

انزجار از جنایت‌های صهیونیستی تنها منحصر به اعراب و مسلمانان نیست و به رغم حمایت نظام‌های سیاسی غرب از تل‌آویو و جوسازی رسانه‌ای آنها اما این رژیم نزد افکار عمومی اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها نیز جایگاهی ندارد.

به عنوان نمونه در گزارشی که چندی پیش، بنیاد «برتلسمان استیفتونگ» به عنوان شرکت رسانه‌های گروهی و مطبوعاتی واقع در شهر گوترزلوه آلمان انتشار داد، مشخص شد که ۴۱ درصد از جمعیت آلمانی‌ها موافق این عبارت هستند که رفتار رژیم صهیونیستی با فلسطینی‌ها مشابه نازی‌هاست؛ این رقم در سال ۲۰۰۷، حدود ۳۰ درصد بود که از افزایش ۱۱ درصدی نشان داشت..

اگر چه اعراب و مسلمانان از نزدیک با جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه هم کیشان خود آشنا و آگاه هستند اما از نگاه ناظران، علت نفرت مردم اروپا و آمریکا از صهیونیست‌ها به تجربه آنها از آلمان هیتلری برمی‌گردد که معتقدند یهودیان نیز مانند نازی ها یک نظام آپارتاید هستند که در صدد نسل‌کشی فلسطینی ها برآمده‌اند؛ اینجاست که راه مردم جهان از نظام‌های سیاسی آنها جدا می‌شود زیرا آنها نه به لحاظ منافع سیاسی و اقتصادی بلکه بر مبنای ملاحظات انسانی و برائت از هر گونه جنایت و اشغالگری واکنش نشان می‌دهند.

پیوست‌ها؛

https://www.arabbarometer.org/۲۰۲۲/۰۹/how-do-mena-citizens-view-normalization-with-israel/

https://www.washingtonpost.com/politics/۲۰۲۰/۰۹/۲۴/why-gulf-nations-are-normalizing-ties-with-israel/

https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/arab-public-opinion-arab-israeli-normalization-and-abraham-accords

https://www.middleeasteye.net/news/world-cup-israel-crack-down-palestinians-celebrating-morocco-victory