روش جدید تصویربرداری مسیر درست را در طول جراحی سرطان ریه مشخص می‌کند

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «نیوز مدیکال»، درون بدن انسان شباهتی به تصاویر کتاب‌های درسی آناتومی ندارد و فاقد کدگذاری رنگ روشن برای تمایز بین بافت‌ها و اندام‌ها است. روش جدید موسوم به سیتالوکس ابداع شده در دانشگاه «پردو» و منتشرشده توسط آزمایشگاه «آن‌تارگت»، با روشن (نورانی‌) کردن تومورها که موجب درخشش آنها در برابر بافت های سالم و غیرسرطانی مانند درخشش فانوس دریایی در برابر آسمان شب، می شود، کمک می‌کند تا تومورها راحت تر و سریع تر شناسایی شوند.

سرطان ریه

سرطان ریه دومین سرطان شایع در جهان است و سالانه بیش از یک چهارم مرگ و میر ناشی از سرطان در کشور آمریکا را به خود اختصاص می دهد. هنگامی که یک بیمار مبتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک تشخیص داده می شود، معمولا دورنمای تیره‌ای پیش رو است و تنها ۷ درصد از این بیماران شانس زندگی تا پنج سال دیگر را دارند.

«فیلیپ لائو» (Philip Low) از محققان حوزه کشف داروی دانشگاه پردو و از مخترعان این داروی جدید می‌گوید:‌ سرطان ریه سلول غیرکوچک یکی از کشنده ترین سرطان‌ها است. تنها درمان مطلق برای سرطان ریه برداشتن تمام بافت بدخیم از بدن بیمار با جراحی است که اگر متاستاز داده باشد، به طور کلی کشنده است.

اهمیت حذف تمام بافت‌های بدخیم، مشکل در تشخیص بافت سرطانی از بافت سالم و ماهیت گسترده این نوع از سرطان ریه موجب می‌شود که استفاده از ابزار سیتالوکس در جراحی سرطان ریه مورد استقبال قرار گیرد.

نحوه تصویربرداری سیتالوکس چگونه است؟

سیتالوکس از شیمی منحصر به فرد سلول های سرطانی برای روشن (نورانی) کردن تومورها استفاده می کند. سلول های سرطانی به سرعت و بسیار سریع‌تر از سلول های طبیعی تقسیم می‌شوند. آنها برای انجام این کار به مقدار زیادی اسید فولیک (folate) نوعی ویتامین B نیاز دارند.

روش تصویربرداری سیتالوکس این است که پس از تزریق داخل وریدی به بیمار قبل از جراحی، آن ترکیب فولیک را با یک رنگ فلورسنت برچسب گذاری می کند. سلول های سرطانی فولیک را جذب می کنند اما در نهایت با رنگ فلورسنت مشخص می شوند. در طول مدت جراحی، این سلول‌ها در زیر نور مادون قرمز به حالت شب‌نما (شب‌رنگ) درمی‌آیند.

استفاده از سیتالوکس که به تازگی مجاز شده است، ظرفیت بهبود نتایج (جراحی) هزاران بیمار را دارد و در آزمایش‌ها به جراحان کمک کرده تا بافت سرطانی را که تا قبل از آن قابل شناسایی نبود، در ۲۴ درصد از بیماران سرطان ریه مشخص کند.

لائو و تیم تحقیقاتی او به توسعه عوامل تصویربرداری برای تشخیص و حذف تومورهای سرطانی ادامه می‌دهند. او امیدوار است که در آینده همه سرطان‌های تومور جامد دارای نشانگر فلورسنت هدفمند باشند تا راه را برای جراحان روشن کند.