عبدالمطهر محمدخانی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: روز شنبه مورخ ۳ دی ۱۴۰۱ بنا است، مرحله اول کارخانه سیمان ری که به عنوان موزه سیمان بازآفرینی شده، در جنوب شرق تهران مورد افتتاح و بهره‌برداری قرار گیرد.
وی با اشاره به افتتاح سایر طرح‌های روز شنبه با تلاش متخصصان فنی و عمرانی شهرداری اظهار داشت: مخزن ژئو ممبران پارک کوهسار، مسیر پیاده‌رو خیابان بیمه سوم، احداث آمفی تئاتر روباز پارک الهام در منطقه پنج، عملیات بهسازی و بازسازی پایانه سروری در منطقه ۱۹، عملیات و بازسازی هندسی پایانه بهشت در منطقه ۱۹، خیابان شهید رحیمی و مخزن ذخیره آب در بوستان آیینه منطقه ۱۰ از دیگر مواردی است که در شنبه امید و افتخار افتتاح می‌شود.
محمدخانی درباره افتتاح موزه کارخانه سیمان ری اضافه کرد: این موزه چهار هکتار مساحت دارد که طی مصوبه هیات دولت توسط شهرداری تهران بازآفرینی شده است.
سخنگوی شهرداری تهران افزود: کارخانه سیمان ری از مهم‌ترین میراث صنعتی کشور و به تعبیری اولین کارخانه سیمان ایران است که در همه طرح‌های دهه ۴۰ شمسی از سیمان این کارخانه استفاده شده و تغییر ماهیت شهرسازی از حالت سنتی به مدرن را پوشش داده است.
ساختمان‌های شاخص پایتخت که از سیمان کارخانه ری در آن‌ها استفاده شده است
وی اضافه کرد: هیات وزیران در سال ۱۳۹۷ طی مصوبه‌ای حق استفاده از کارخانه سیمان ری با هدف بازسازی و تبدیل آن به موزه صنعت سیمان و مجموعه گردشگری را برای مدت ۳۰ سال به شهرداری تهران واگذار کرد و براین اساس شهرداری تهران در سال ۱۳۹۸ مرمت و باز آفرینی این مجموعه را به سازمان نوسازی شهر تهران سپرد.
محمدخانی ادامه داد: سیمان ساختمان دانشگاه تهران، وزارت کشور، وزارت آموزش و پرورش، تئاتر شهر، مخابرات ایران و موزه هنرهای معاصر توسط این مجموعه تامین شده است.
وی با اشاره به هزینه‌ای که شهرداری برای احداث این موزه کرده، عنوان کرد: تاکنون حدود ۲۵ میلیارد تومان برای بازآفرینی این موزه هزینه شده و مراحل دیگر آن طی سال‌های آینده به بهره‌برداری خواهد رسید.
کارخانه سیمان ری، نخستین کارخانه سیمان ایران، در دی ماه ۱۳۱۲ افتتاح شده و تا سال ۱۳۶۰ توسعه یافته است. میزان تولید این کارخانه در روزهای اوج تولید تا ۶۰۰ تن در روز رسیده بود.
با گسترش شهر تهران، قدیمی شدن شیوه تولید و از رده خارج شدن دستگاه‌ها، تولید واحدهای این کارخانه متوقف و در سال ۱۳۶۳ این مجموعه تعطیل شد.
نظر شما